“บอกให้หยุดไง! คนนิสัยไม่ดี! น่าไม่อาย! อิงไม่คุยกับคุณฟรานแล้ว ไม่ต้องมายุ่งกับอิงอีกนะ ต่างคนต่างอยู่กันไปเลย” ร่างบางพยายามสูดหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่เพื่อเรียกกำลังใจให้กับตัวเอง มือบางยกขึ้นปาดน้ำตาออกจากดวงหน้าลวก ๆ พอให้มองอีกฝ่ายชัดเจนมากขึ้น สองเท้าก้าวถอยหลังเตรียมจะเดินหนี หากแต่นึกอะไรได้เธอหันกลับมาจ้องหน้าคมดุนั่นอีกครั้ง ก่อนจะส่งถ้อยคำบางอย่างด้วยน้ำเสียงชัดเจน
“อ่อ ย้ำอีกครั้งว่าเมียคุณฟรานเชสโก ชื่อ โซเฟีย ไม่ใช่อิงฟ้า” อิงฟ้าจ้องตาจริงจังพร้อมเอ่ยย้ำชัด ๆ จนฟรานเชสโกยืนนิ่งไม่กล้าเอ่ยคำพูดอะไรออกมา
สะอึกอึ้งกับประโยคนั้นจนต้องปล่อยคนร่างบางเดินหันหลังจากไป ทิ้งให้คนตัวสูงปล่อยมือทั้งสองข้างลงข้างลำตัวอย่างจนคำอธิบายใด ๆ
ทั้ง ๆ ที่เป็นคนพูดเองแต่ทำไมหัวใจมันเจ็บแปลบร้าวลึกในอกจนต้องรีบหันหลังเดินขึ้นห้อง ไม่สนใจอาการนิ่งอึ้งของคนร่างสูงที่สีหน้าแสดงอาการตกใจกับคำพูดของอ
