“โธ่โว้ยยยย!” ร่างสูงกระแทกเสียงใส่แล้วเดินไปทิ้งตัวลงบนโซฟา ยกมือขึ้นกอดอกเพื่อสะกดกั้นอารมณ์ร้อนใจ หลังจากพาโซเฟียไปกินข้าวและไปส่งที่โรงแรม ฟรานเชสโกก็รีบตรงกลับบ้านด้วยความเป็นห่วงอิงฟ้า เมื่อเห็นว่าเธอกำลังรอขึ้นรถเมล์เมื่อตอนเย็น และเบนสันก็บอกว่าอิงฟ้าจะไปซื้อของโดยที่ไม่มีคนของเขาตามไปด้วย
ความรู้สึกแรกที่กลับถึงบ้านแล้วไม่เห็นคนตัวเล็กนั่งรออยู่เหมือนเคย หัวใจของฟรานเชสโกมันรู้สึกโหวงเหวงในอกอย่างบอกไม่ถูก เพราะตลอดระยะเวลาหลายวันมานี่ เขาและอิงฟ้าแทบจะเรียกได้ว่าตัวติดกันตลอดเวลา จะมีห่างกันก็ช่วงที่อยู่บริษัทเท่านั้น
“นี่มันสามทุ่มกว่าเข้าไปแล้ว คนของเราว่ายังไงบ้าง”
“ยังไม่มีใครรายงานความคืบหน้าเลยครับนาย” อเล็กซ์รีบเข้ามารายงาน เมื่อเห็นสีหน้าเรียบนิ่งจนดูหน้ากลัวว่าระเบิดลูกใหญ่กำลังจะลงในอีกไม่ช้าแน่ หากยังไม่มีความคืบหน้าเรื่องนายหญิง
“นายครับ! นายหญิงมาแล้วครับ ยามหน้
