“ก็...เอ่อ...ใคร ๆ ก็พูดเรื่องคู่หมั้นคุณ แล้วอีกอย่างคุณฟรานก็หายหน้าหายตา เหมือนจะหลบหน้าอิง จะให้อิงหน้าด้านอยู่ทำไมล่ะคะ” อิงฟ้าก้มหน้าเสหลบตาคมแวววาว ตัดพ้อด้วยความน้อยใจเมื่อคิดย้อนกลับไปนึกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นบนเกาะ
“เอาล่ะ ทีนี้ก็หมดเรื่องไม่สบายใจแล้วใช่ไหม จำไว้นะอิง ถ้าสงสัยหรือไม่สบายใจเรื่องอะไร ถามคุณฟรานได้ทุกเรื่อง” เสียงทุ้มอ่อนโยนพร้อมกับออกแรงโยกตัวไปมาราวปลอบโยนให้ร่างบางรับรู้ถึงความอบอุ่นที่เขาพยายามถ่ายทอดออกไป
“พอแล้วค่ะ คุณฟรานคะ” เสียงหวานเอ่ยขัดเบา ๆ เมื่อเห็นมือหนากำลังชี้นิ้วสั่งพนักงานขายที่กำลังช่วยกันขนเสื้อผ้าบนราวแขวนออกมา เพื่อให้ลูกค้าสาวร่างเล็กได้ลองใส่ตามความต้องการของชายหนุ่มร่างสูงที่ยืนประคองอยู่ไม่ห่าง
หลังจากทั้งสองใช้เวลาพูดคุย เคลียร์ทุกปัญหาที่ติดค้างอยู่ในใจอยู่พักใหญ่ จนได้รับรอยยิ้มโล่งอกและเสียงถอนหายใจด้วยความสบายใจจากอิงฟ้าเป็นคำข
