คลั่งรักเมียเก็บ...ตก

บทที่ 5 อยากรู้อยากลองเป็นเหตุ3

โอ้วพระเจ้า! นี่ขนาดเขาอ้าปากกว้างมากแล้วนะ ยังไม่สามารถกลืนกินแหล่งอาหารทิพย์ได้หมดทั้งเต้าเลยให้ตาย! ทำไมมันใหญ่ล้นมือ ล้นปากได้ขนาดนี้แม่คุณ!

“ดีเหลือเกินอิงจ๋า หวาน อร่อยมาก อร่อยเหลือเกิน” เงยหน้าขึ้นพร่ำบอกไม่ขาดปากขณะปากก็ไม่ละออกจากเต้าอวบ มือใหญ่อีกข้างก็ไม่น้อยหน้ากัน เข้าเคล้นคลึงบีบขยำก้อนเนื้ออวบอีกข้างด้วยกลัวมันจะน้อยใจ

“คุณฟราน...อือ” ความเสียดเสียวรุนแรงที่เกิดขึ้นกับเต้าทรวงสาวคู่อวบกระตุ้นให้อิงฟ้าอยากรู้อยากเห็นจนต้องลืมตาขึ้นมามอง

พลันเมื่อเห็นริมฝีปากหนาของฟรานเชสโกกำลังอ้ากว้างครอบลงไปกลืนกินเต้าทรวงของตนจนแทบจะหายเข้าไปในปากหมดทั้งเต้า ทำให้ร่างบางหลุดเสียงครางออกมาอย่างลืมตัว กระแสเสียวซ่านแปลบปลาบวิ่งลงไปที่ส่วนบอบบางกลางกายจนรู้สึกได้ว่ามันกำลังเต้นกระตุกระริกไหว

เต้าเต่งซ้ายขวาถูกดูดดุน ไล้เลีย ขยี้ขยำจนเนื้อนวลปริปลิ้นรอดออกมาจากง้ามนิ้วยาวใหญ่ สองมือหนากอบกุมสองเต้าเบียดชิดแล้วก้มลงตวัดลิ้นหนาลงไปที่ปลายยอดทั้งสองข้างสลับกันไปมาด้วยความหื่นหิวสุดใจ จมูกโด่งเป็นสันกดลงสูดดมความหอมรัญจวนซ่านใจสุดจะบรรยาย

กลิ่นหอมอ่อนหวานอุ่นหัวใจแบบนี้ เขาไม่เคยสัมผัสได้จากผู้หญิงคนไหนเลย ตั้งแต่เริ่มมีเซ็กส์เมื่อแรกเข้าวัยหนุ่ม กลิ่นแบบนี้ ความนุ่มแบบนี้ มันส่งความสุขจนล้นหัวใจ ซึ่งฟรานเชสโกไม่อาจบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้เลย

ลิ้นร้ายลากต่ำลงมาตามสีข้างของร่างบาง จนอิงฟ้าบิดเร่าไปมาด้วยความทรมานจากริมฝีปากหนาที่กำลังเคลื่อนผ่านผิวเรียบนุ่ม สองมือหนาอ้อมไปด้านหลัง เพื่อประคองให้ร่างบางเข้าไปชิดกับผนังห้องมากขึ้น ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตาหวานที่กำลังมองมาด้วยความสงสัยว่าเขาจะทำอะไรต่อ

“น้ำหวานที่อิงดื่มเมื่อตอนค่ำ มันผสมยาปลุกเซ็กส์ อิงรู้จักใช่ไหมคนดี”

ฟรานเชสโกพยายามปรับน้ำเสียงให้เรียบนิ่งมากที่สุดแม้มันจะยากเต็มที

“อะ...อะไรนะคะ!” นี่ใช่ไหมคือสาเหตุที่คุณอเล็กซ์แสดงสีหน้าตกใจราวกับเธอได้กระทำความผิดร้ายแรงขึ้น เมื่อเธอยกแก้วบรรจุน้ำหวานสีสวยขึ้นดื่มรวดเดียวจนหมด

“ยามันแรงมาก อิงอาจช็อกได้ถ้าปล่อยไว้โดยไม่ทำอะไรเลย อิงจ๋า เชื่อใจ

คุณฟรานนะคนดี ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น คุณฟรานจะรับผิดชอบเอง อิงไม่ต้องกลัว” เสียงทุ้มอธิบายเรียบเรื่อยอ่อนโยน มองจ้องตาคนตัวเล็ก เปิดเปลือยความรู้สึกที่มีอย่างไม่ปิดปัง อิงฟ้ายังเด็กนักกับเรื่องความสัมพันธ์ลึกซึ้งของชายหญิง เขาไม่ต้องการให้เรื่องในวันนี้ ทิ้งรอยแผลเป็นไว้ในใจของเด็กสาว สิ่งเดียวที่เขาทำได้ในตอนนี้คือช่วยบรรเทาอาการ และปลดปล่อยความทรมานให้กับร่างบางตรงหน้า

ฟรานเชสโกบอกกับตัวเองว่าอิงฟ้าจะต้องมีแต่ความทรงจำที่สวยงาม ชายหนุ่มพยายามส่งผ่านความจริงใจออกไป พร้อมกับฝ่ามือหนาลูบไล้แผ่นหลังบางเพื่อปลอบประโลมกับท่าทีตระหนกตกใจ เมื่อรับรู้สาเหตุของอาการแปลก ๆ ที่ตนเผชิญอยู่

“อือ...คุณฟรานขา...มัน....” ฝ่ามือหนาที่เคลื่อนไหวไปมาหวังปลอบประโลมให้คลายจากอาการตื่นตกใจ กลับสร้างความปั่นป่วนให้กลับร่างบางจนต้องหลุดเสียงครางออกมาอย่างน่าสงสาร

ฟรานเชสโกตัดสินใจช้อนอุ้มคนตัวเล็กเดินตรงไปยังเตียงกว้างกลางห้อง ทันทีที่แผ่นหลังสัมผัสกับความเย็นของเตียง อิงฟ้าก็ผวาเฮือกลุกขึ้นนั่งด้วยความกลัว จนฟรานเชสโกต้องก้มลงกดจูบแผ่วเบาลงบนหน้าผากมน พร้อมกับค่อย ๆ กดไหล่บางเอนราบลงกับที่นอนด้วยความอ่อนโยนผ่านสองมือหนาที่บรรจงประคองกอด

“ไม่กลัวนะคนดี คุณฟรานกำลังจะช่วยอิง ปล่อยตัวตามสบาย ทำตามที่

คุณฟรานบอกนะจ๊ะ” สัมผัสอ่อนโยนที่มาพร้อมเสียงนุ่มทุ้มอย่างน่าฟังของคนร่างใหญ่ตรงหน้า ทำให้อิงฟ้าคลายอาการตื่นกลัวลงได้บ้าง แต่กลับมีความรู้สึกพุ่งพล่านซ่านเสียวเริ่มไหลวนไปตามร่างกาย จนเผลอแอ่นอกอวบขึ้นมาสัมผัสกับแผงอกแกร่งภายใต้เสื้อเชิ้ตตัวหลวม

“อืม...อิงจ๋า ใจเย็น ๆ นะ” อกแกร่งกระตุกเกร็งทันทีเมื่อได้สัมผัสกับความนุ่มหยุ่นที่ร่างบางจงใจยกขึ้นมาบดเบียด เพื่อบรรเทาอาการหื่นหิวเกินระงับไหวที่กำลังแล่นพล่านไปทั่วเส้นประสาททุกส่วนอย่างรุนแรง

ร่างสูงผละออกห่างลงไปยืนข้างเตียงเพื่อปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกจากกายแกร่ง สายตายังคงจดจ้องทรวงงามอวบใหญ่ไม่วางตา

อิงฟ้า เมื่อเห็นสายตาที่จ้องมองเขม็งของคนร่างสูง พานให้เกิดอาการวูบวาบบริเวณปลายถันสีชมพูสวยที่หดรัดตัวกันจนแข็ง เชิญชวนสายตาคนกำลังยืนสำรวจความงามของร่างบางด้วยสายตาโชนแสงอัดแน่นไปด้วยแรงปรารถนา

อิงฟ้ายกมือเรียวขึ้นมาบีบเคล้นให้คลายความเจ็บตึงที่ทวีความรุนแรงเพิ่มขึ้นทุกขณะเพียงแค่ถูกจดจ้องด้วยสายตากระหายหื่น

“กินอิงทีค่ะคุณฟรานขา อิงไม่ไหวแล้ว ทรมานเหลือเกิน เจ็บ ตึงไปหมดแล้วค่ะ....” ทันทีที่ร่างแกร่งขึ้นมานั่งตะแคงข้างโอบประคองร่างบางเข้าแนบชิด แรงเสียดสีเพียงแผ่วผิว ส่งให้ร่างบางถึงกับหลุดเสียงเชิญชวนน่าอายออกมาอย่างขาดสติรับรู้ใด ๆ

ริมฝีปากหนาประกบปิดเสียงเว้าวอนขอของร่างบาง ลิ้นชื้นส่งผ่านเข้าไปกวาดชิมความหวานของโพรงปากนุ่ม กวาดต้อนเรียวลิ้นเล็กไม่ประสาไปมา จนเจ้าของโพรงน้ำหวานส่งเสียงครางอืออาฟังไม่ได้ศัพท์ ฝ่ามือใหญ่เลื่อนลงไปครอบครองเต้าทรวงอวบหยุ่นด้วยความกระหายหื่น บีบเคล้น นวดคลึงสลับกับใช้นิ้วบีบบี้ยอดเกสรอย่างเมามันในอารมณ์ดิบที่ค่อย ๆ เผยออกมาทีละนิดเมื่อเจ้าตัวเริ่มควบคุมเอาไว้ไม่อยู่ราวกับกินยาเข้าไปซะเอง

เมื่อดูดกลืนความหวานจากโพรงปากนุ่มจนพอใจ ฟรานเชสโกถอนริมฝีปากออกมาขบเม้มริมฝีปากบวมเจ่อของร่างบาง ขบเม้มเบา ๆ ไปตามใบหน้าแหงนเงยอย่างหลงใหลใคร่กระสันเหลือจะบรรยาย ไม่ว่าจะจูบ ดูด ไล้เลียจนถ้วนทั่วแค่ไหนก็ยังไม่สาใจของฟรานเชสโก จนต้องส่งเสียงคำรามงึมงำด้วยความหื่นกระหาย

ลำคอระหง คือเป้าหมายถัดมาที่เขาตั้งใจละเลียดชิมจากร่างบาง รอยจูบ รอยดูดเม้มด้วยแรงอารมณ์ ทำให้ทุกพื้นที่ที่ริมฝีปากหนาลากผ่าน เกิดรอยแดงเป็นจ้ำ ๆ และเชื่อแน่ว่าในวันพรุ่งนี้เขาต้องได้เห็นรอยตราสีหวาน ประทับอยู่ทั่วทั้งตัวยัยตัวเล็กนี่ ฟรานเชสโกคิดด้วยความภูมิใจกับผลงานชิ้นโบว์แดงที่เขาตั้งใจอย่างเหลือเกิน

“ไม่ต้องกลัวนะคะ คนดี อย่าเกร็ง”