บุญแล้วทูนหัวมีผัวเป็นพี่

คำว่า 'หึง' สะกดยังไง

"สวยมากเลยค่ะหนูยี่โถ" เมียวดีหรือเมียว สาวสองซึ่งเป็นเลขาส่วนตัวของนฤเบศน์เอ่ยชมเด็กสาวพร้อมด้วยสองตาที่เป็นประกายวิบวับ ยี่โถเป็นคนสวยมาก สวยเสียจนเขายังรู้สึกอิจฉา หากแต่จะเสียก็ตรงผอมซูบมากไปเสียหน่อยก็เท่านั้นเอง

"ขอบคุณค่ะ เสร็จงานคืนนี้ยี่โถก็คงจะต้องหาตัดชุดใหม่มาใส่" ยี่โถว่าขณะที่นิ้วชี้กับนิ้วโป้งหยิบยกชุดที่ออกจะหลวมโพรกอย่างไม่ค่อยมั่นใจในตัวเอง จริงๆแล้วเมื่อก่อนเธอไม่ได้ผอมจนกลายสภาพเป็นหนังหุ้มกระดูกเช่นนี้ แต่เพราะต้องเผชิญกับความลำบากอดอยากมาเป็นเวลาหลายเดือนกว่าจะโคจรมาเจอเพียงขวัญ สภาพร่างกายของเธอมันก็เลยค่อนข้างดูไม่ได้อย่างที่กำลังเห็น

"โอ๊ยเรื่องนั้นเมียวจัดการเองค่า หน้าที่ของเมียวอยู่แล้ว อยากได้แบบไหนเปิดหรือปิดมากเท่าไหร่แจ้งเลยค่ะ คอนเฟิร์มว่าไม่เกินคืนพรุ่งนี้หนูยี่โถจะได้สวมชุดที่สั่งพี่เมียวไว้อย่างแน่นอนค่า"

"ได้เวลาแล้วค่าขึ้นบนเวทีได้เลยค่าหนูยี่โถ"

ร่างสูงหนึ่งร้อยแปดสิบแปดในชุดเดรสสั้นเกาะอกเนื้อผ้ากำมะหยี่ประกายเพชรแวววาวหรูหราคู่กับรองเท้าบูทส้นสูงประดับพลอยเทียมมีซิปด้านข้างที่ช่วยเสริมให้ยี่โถที่กำลังสวมใส่ดูเซ็กซี่มากขึ้นไปกว่าเดิมหลายเท่าตัว

น้ำเสียงไพเราะเสนาะหูเริ่มบรรเลงเพลงตามที่นักท่องเที่ยวยามราตรีขอกันเข้ามาอย่างไม่ขาดสาย ด้วยเพราะอยากจะมองดูนักร้องคนสวยที่สวยสง่าอยู่บนเวทีไปอีกนานๆบางคนก็ถึงขั้นลงทุนอัดทิปให้กับเธอเป็นแบงค์เทาหลายใบเลยทีเดียว

"ขอบคุณค่ะเฮีย ขอให้เฮียมีความสุขกับทุกๆวันนะคะ" ยี่โถพูดขอบคุณชายรุ่นพี่ที่ดูท่าจะกระเป๋าหนักคนหนึ่งออกไมโครโฟน ขณะกำลังโน้มไปรับทิปจำนวนสิบใบเทาด้วยมือไม้อันสั่นเทาอย่างควบคุมความตื่นเต้นเอาไว้ไม่อยู่

"ขอเฮียหอมหลังมือหน่อยได้ไหม" เสียงของหนุ่มกระเป๋าหนาเอ่ยอย่างกระซิบให้ได้ยินกันเพียงแค่สองคน ที่ต้องทำอย่างนั้นก็เพียงเพราะกลัวจะอับอายถ้านักร้องสาวปฏิเสธคำร้องขอนั้นขึ้นมานั่นเอง

"ได้สิคะเฮีย" ยี่โถกล่าวกระซิบตอบพร้อมยื่นหลังมืออันขาวผ่องเป็นยองใยให้หนุ่มรุ่นพี่ได้เชยชมตามคำร้องขออย่างไม่นึกสนใจว่าใครจะมองว่าเธอใจง่ายบ้างหรือไม่

ก็คนมันอยากได้เงิน ให้ทำอะไรก็ทำหมดแหละแต่ขอแค่อย่าชวนเข้าโรงแรมต่อก็เป็นพอ

"หอมจังเลยครับคนสวย..." ชายหนุ่มทำแววตากระลิ่มกระเหลี่ยใส่นักร้องสาวคนสวยด้วยความรู้สึกเสียดาย ถ้าหากไม่เพราะภรรยาของเขาอนุญาติให้เพียงแค่หอมหลังมือป่านนี้เขาคงจะได้ดอมดมในส่วนกลีบของดอกไม้อันขาวผ่องนี้ไปแล้ว

มือหอมขนาดนี้...หอมขนาดไหน

ปัง!

"ว้าย!" นักร้องสาวคนสวยที่กำลังส่งรอยยิ้มหวานหยาดเยิ้มให้กับแขกสายเปย์ถึงกับต้องสลัดลุคอ่อนหวานที่เป็นเพียงฉากหน้าออกไปก่อนจะกระโดดลงจากเวทีในทันทีที่ได้ยินเสียงปืนนั้นที่ดังขึ้นอย่างไม่รู้ที่มาของมัน

"ไอ้ฮาน! ไอ้เวรเดี๋ยวมันก็ตายหรอก!" 'ชยพัทธ์ ศิวาพร หรือจ้าวฮั่น' พี่ชายฝาแฝดของจ้าวฮานกล่าวเตือนน้องชายฝาแฝดทั้งที่ฝ่าเท่าของตัวเองกำลังกระหน่ำไปตรงใบหน้าของชายผู้โชคร้ายอย่างไม่มีท่าทีว่าจะออมแรง

"ไอ้ฮั่น ไอ้เวร! มึงเตะปากมันอย่างนั้นเดี๋ยวมันก็ได้ใส่ฟันปลอมพอดี" 'จ้าวฮาย ชยพล ศิวาพร' แฝดคนที่สองว่าเหมือนจะไม่เห็นด้วยกลับกระหน่ำส้นเท้าลงไปตรงปากหยักนั้นจนฟันในปากหลุดออกมาทั้งแถบ

สามแฝดพี่น้องประทับรอยรักเอาไว้บนร่างกายนั้นจนชายโชคร้ายเริ่มอ่อนระทวยและหายใจรวยริน มือหงิกงอพยายามยกขึ้นอย่างร้องขออภัยทั้งที่ไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่าตัวเองเคยไปทำอะไรให้กับสามคนนี้เสียตั้งแต่ตอนไหน

"มึงยังจะกล้าพูดอยู่อีกไหมว่ามึงไม่รู้สึกอะไรต่อนังเด็กคนนั้นจริงๆ" จ้าวฮั่นที่ยอมร่วมวงรุมประชาทันฑ์ชายที่จูบหลังมือของยี่โถว่าอย่างเริ่มหมั่นไส้ที่น้องชายฝาแฝดคนเล็กอย่างจ้าวฮานยังคงทำเป็นปากแข็งไม่ยอมเลิก

"กูเปล่า" คนกำลังโดนจับผิดใช้เวลาคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะกล่าวเหตุผลที่ฟังยังไงก็ดูสิ้นคิดออกมา "ไอ้หมอนั่นมันเหนียวหนี้กูมันหนีกูมานานแล้ว กูก็แค่ไม่อยากจะเสียเที่ยวเพราะไหนๆก็ได้เจอตัวเป็นๆแล้ว"

"ไอ้น้องเวร!" จ้าวฮั่นแฝดคนโตและจ้าวฮายแฝดคนรองถึงกับสบถออกมาพร้อมกันหลังได้ยินข้อแก้ต่างข้างๆคูๆที่ออกมาจากปากน้องชายฝาแฝดคนเล็ก ก่อนจะพากันถ่มน้ำลายใส่น้องชายฝาแฝดผู้เกิดปีมั่นราศรีแถจนสีข้างถลอกด้วยความหมั่นไส้

"คุณฮานครับ" บริกรคนหนึ่งที่รับหน้าที่ให้ไปติดตามยี่โถวิ่งกลับมารายงานความเป็นไปของหญิงสาวในทันทีที่ตัวเองรู้ข่าวบางอย่างมา

"ว่า" ร่างสูงโปรงยกมือขึ้นขยับแว่นเรย์ให้เข้าที่พลางหมุนตัวกลับมาตามต้นเสียงที่กำลังร้องเรียกชื่อของตัวเองอยู่

"เธอเข้าไปพบคุณนฤเบศน์ครับ เห็นบอดีการ์ดในห้องบอกว่าคุณซันให้เงินค่าตัวล่วงหน้าเธอหนึ่งสัปดาห์ด้วยครับ"

"เท่าไหร่" จ้าวฮานเอ่ยถามอย่างอยากรู้ว่ายี่โถนั้นจะเป็นเด็กเลี้ยงของนฤเบศน์ตามที่เขาคิดเอาไปเองหรือไม่

"เจ็ดพันครับ" สิ้นคำบอกเล่าของบริกรกรามแกร่งนั้นก็ถึงกับขบเข้าหากันเป็นสันนูนด้วยพิษหึงเข้าเล่นงานในทันที

"เจ็ดพันครับคุณฮาน"

"ไอ้เวรนี่เดี๋ยวพ่อเตะฟันร่วง!" จ้าวฮานที่กำลังหึงหวงยี่โถจนสติสัมปชัญญะหลุดกระจายเป็นส่วนๆยกเท้าขึ้นสูงหมายจะฟาดลงตรงต้นคอของบริกรหนุ่มด้วยคิดว่าบริกรหนุ่มนั้นกำลังกล่าววาจาตอกย้ำหัวใจของตัวเองอยู่

"พวกมึงกลับไปก่อน" จ้าวฮานเอ่ยบอกสองพี่น้องฝาแฝดของตัวเองด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมก่อนจะสาวสองแข้งแกร่งไปหานฤเบศน์ที่ในตอนนี้กำลังพักผ่อนอยู่ในห้องลับประจำคลับ

"มึงคิดว่าไง" เมื่อจ้าวฮายแน่ใจว่าน้องชายเจ้าอารมณ์เดินออกไปไกลพอที่จะไม่ได้ยินในสิ่งที่ตนพูดจึงหันมาปรึกษาจ้าวฮั่นที่กำลังง่วนอยู่กับพิมพ์ข้อความในช่องแชทอยู่

"กูไม่ได้คิดอะไรกับนังเด็กนั่น ก็แค่อยากดัดสันดานมันเฉยๆ"

"หนักพอกัน" จ้าวฮายยกมือขึ้นมากุมขมับในทันทีที่พอจะรับรู้ได้ว่าจ้าวฮั่นไม่ได้ให้คำตอบที่ตรงกับในสิ่งที่เขาพึ่งจะถาม

ปัง!

"ทุเรศ!" จ้าวฮายผู้ซึ่งเป็นหุ้นส่วนครึ่งหนึ่งของคลับที่ยี่โถทำงานอยู่กระแทกสองฝ่ามือลงบนโต๊ะทำงานของนฤเบศน์เต็มแรงด้วยความโมโห

"อะไรของแกไอ้ฮาน" นฤเบศน์ปรายตามองหลานชายสุดที่รักของภรรยาของเขาครู่หนึ่ง ก่อนจะก้มหน้าลงสนใจเอกสารตรงหน้าของตัวเองต่อไปราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งๆที่ตัวเองก็รับรู้ถึงเหตุการณ์เมื่อก่อนหน้าผ่านกล้องวงจรปิดไปจนหมดสิ้นแล้ว

"นี่น้ากลายร่างเป็นไอ้เ*******ูเลี้ยงโคโยตี้มานานแค่ไหนแล้ว" จ้าวฮานเริ่มฉุนขาดด้วยความไม่พอใจชายหนุ่มรุ่นน้องพ่อที่อยู่ตรงหน้า

"เงินเดือนของพวกนักร้องโคโยตี้สัปดาห์นึงไม่ถึงสี่พันด้วยซ้ำ แล้วที่ลุงให้ยัยเด็กนั่นไปตั้งเกือบหมื่นมันจะหมายถึงอะไรถ้าลุงไม่ได้กำลังเลี้ยงต้อยอย่างที่ผมเข้าใจจริงๆ"

"ยัยเด็กนั่น?ใคร" นฤเบศน์ว่าด้วยท่าทีสบายๆ ด้วยว่าเขาพอจะรับรู้มาจากภรรยาอยู่บ้างว่ายี่โถกับจ้าวฮานนั้นเคยมีปัญหากันมาก่อนหน้าที่หญิงสาวจะมาสมัครงานกับเขา

"หนูยี่โถ?"

"หนู?" จ้าวฮานที่กำลังรอฟังคำตอบถึงกับหัวเราะร่วนออกมาอย่างไม่รู้จะสมเพชตัวเองหรือผู้หญิงที่ชื่อยี่โถดี

"มันยิ่งทำให้ผมชัดเจนว่าลุงกำลังเลี้ยงต้อยยัยเด็กคนนั้นจริงๆ ร่านแต่เด็ก"

เลี้ยกันทั้งตระกูลมีอยู่จริง