ชายหนุ่มค่อย ๆ ลดมือหนาของเขาลงจากแผ่นหลังของหญิงสาวและถอยหลังไปเพียงไม่ถึงก้าวเพื่อมองดูร่างแน่งน้อยในชุดแม่บ้าน รูปร่างของนิตาเล็กบางแต่ก็เต็มตึงด้วยสัดส่วนคอดเว้า เพราะชุดที่เธอสวมใส่อยู่ตอนนี้รัดรึงทรวดทรงของผู้หญิงตัวเล็กผมยาวสีน้ำตาลเข้มเป็นประกาย ใบหน้าของเขายังดูเหมือนเฉยชา เสมือนว่าเขาไม่ได้มีความรู้สึกอะไร หากทว่านัยน์ตาสีน้ำเงินเข้มประกายดุจแซฟไฟร์คู่นั้นกลับมีร่องรอยของความสุขฉายวาบขึ้นมาเพียงชั่วขณะ คลีฟมองหญิงสาวราวกับจะให้สายตาของเขาทะลุผ่านเข้าไปในเนื้อผ้าบนร่างงามกระนั้น
“ผมจะกลับไปที่ห้อง...คิดว่าคุณคงต้องรีบพักผ่อน...เพื่อพรุ่งนี้เช้า”
“ค่ะ...ท่านประธาน”
นิตาก้มหน้าเสมือนข้ารับใช้ที่คอยรับคำสั่งของเจ้านายอย่างสัตย์ซื่อ และเมื่อคลีฟออกไปจากห้องนั้นหญิงสาวจึงถอนลมหายใจของเธอออกมาเบา ๆ ขณะนั่งลงบนเตียงกว้างซึ่งมันอยู่ชิดระเบียงด้านริมฝั่งแม่น้ำ เธอก้มลงมองตัวเองในชุดแม่บ
