บทที่ 9 Everlasting Soul จิตวิญญาณแห่งรัก
แสงสุดท้ายที่พาดอยู่บนเวิ้งฟ้าซึ่งจรดลงมาบรรจบกับแม่น้ำเซเวิร์นได้ลาลับไปแล้ว เมื่อสนธยาลาจากความมืดจึงโรยตัวลงมาโอบล้อมรอบคฤหาสน์ริมฝั่งแม่น้ำซึ่งยังสว่างไสวด้วยแสงไฟสปอร์ตไลต์เจิดจ้า หลังจากนิตาทำหน้าที่ของเธอมาตลอดทั้งวันนั่นคือปัดกวาดทำความสะอาดภายในคฤหาสน์ก็ยังเหลืองานอีกอย่างหนึ่ง นั่นคือการจัดเตรียมผ้าขนหนูและเปิดน้ำอุ่นไว้ในอ่างจากุชชี่ภายในห้องน้ำประดับหินอ่อนอันหรูหราตามคำสั่งของท่านประธาน
น้ำอุ่นถูกเปิดไว้จนเต็มอ่าง คลีฟอาจจะกลับมาเร็วหรือช้าแต่เขาก็บอกเธอไว้แล้วว่าจะไม่กลับมาดึก นิตาเปิดไฟภายในห้องนอนของเขาให้สว่างจ้าและเธอก็อดไม่ได้ที่จะต้องปรายสายตาไปทางผนังห้องด้านหนึ่งที่มีหน้ากากเรียงรายราวกับมันเป็นงานศิลปะชิ้นเอกที่น่าสะสมกระนั้น
แม้หน้ากากแต่ละอันจะเต็มไปด้วยบาดแผลและแสดงอารมณ์ราวกับหวาด
