นั่นเป็นประโยคแรกที่หลุดออกมาจากปากหยักหนาได้รูป คลีฟยกมือของเขาที่มีผ้าพันไว้แน่นหนาขึ้นดูแม้เห็นว่ายังมีรอยเลือดซึมออกมาหากทว่าดวงตาคู่นั้นกลับไม่แสดงความสะทกสะเทือนแม้แต่น้อย
“แต่ว่า...”
“แผลเล็ก ๆ แค่นี้เดี๋ยวมันก็หาย” เขาเงยหน้ามองหญิงสาว “ผมเคยมีแผลใหญ่กว่านี้ แผลแค่นี้ถือว่าเล็กน้อย มันเทียบกันไม่ได้เลยกับที่ผมเคยพบมา”
คลีฟกล่าว สายตาคู่คมมองไปยังเชิ้ตขาวตัวโคร่งของเขาที่นิตาสวมใส่ แสงสว่างทาบทอลงบนร่างเล็กทำให้เห็นคราบเลือดสีแดงเข้มเปรอะเปื้อนอยู่บนหน้าอกเสื้อชัดเจน นิตาถอนหายใจในความสงัดเงียบ แต่ก่อนที่เธอจะยกมือขึ้นลูบใบหน้าซึ่งก็มีคราบเลือดติดกรังหญิงสาวก็ต้องชะงักเมื่อคลีฟยกมือแกร่งข้างที่มีผ้าพันแผลของเขาขึ้นทาบบนดวงหน้าแสนหวาน
“ผมจะเช็ดให้”
เขาว่าแล้วขยับร่างสูงใหญ่ที่สวมเพียงกางเกงเดนิมเพียงตัวเดียวเข้ามาชิดหญิงสาวมากขึ้น มือหนานั้นไล้ไปมาบนแก้มซีดที่เริ่มมีเลือดฝาดขึ้น
