The Fake Of Love [รักหลอกหลอก] : EP 2
1823 คำ
The Fake Of Love
ตอนที่ 2
เมื่อถึงวันนัดหมาย ที่นินิว จะพาการ์ตูนไปเที่ยวบ้านที่อัมพวา การ์ตูนก็ขับรถมารับนินิวที่หอพักหญิง
"เสร็จแล้วแก พร้อมเดินทาง ไปกันเลย"
"ล้อหมุนนะจ๊ะคุณเพื่อน แกจะขับเองไม๊!"
การ์ตูนหันไปถามเพื่อนรัก
"รถแก แกก็ขับดิ ขอนั่งสบาย ๆ เป็นคุณหญิงคุณนายนิดนึงนะคุณหนูการ์ตูนคนสวย"
"ก็ได้ ๆ ย่ะ"
ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงกว่า ๆ
ในที่สุด สองสาวเพื่อนรักก็เดินทางมาถึงอัมพวาบ้านของคุณตาคุณยาย
"เห็นไม๊! แก บอกแล้วว่าแป๊ปเดียวก็ถึงแล้ว นี่รถติดในกรุงเทพ ฯ ยังนานกว่านี้อีกนะ"
"อือ..จริงด้วยแก..บ้านแกนี่น่าอยู่มากเลย..ฉั้นชอบบรรยากาศแบบนี้ที่สุดเลย บ้านสวน ริมคลอง ต้นไม้เยอะ..โอ้ย!! อยู่นาน ๆ เลยได้ไหมแก "
พอทั้งคู่เดินลงจากรถ การ์ตูนก็พูดออกมาด้วยความตื่นเต้น
"ยินดีเลยเพื่อน ฉั้นก็รักที่นี่มาก ๆ เลยล่ะแก แต่ตอนนี้ เราเข้าไปหาคุณตาคุณยายกันก่อนดีกว่าเนอะ"
คุณตาคุณยายเห็นทั้งคู่แล้ว และพวกท่านก็นั่งยิ้มหวานรอต้อนรับหลานสาวทั้งคู่อยู่
"สวัสดีค่ะคุณตา สวัสดีค่ะคุณยาย คิดถึงที่สุดเลยค่าา~"
นินิวพูดทำเสียงหวานจ๋อย พร้อมยกมือไหว้ และสวมกอดคุณตากับคุณยายอย่างน่ารัก
"และนี่คือ คุณหนูการ์ตูนจอมเงี้ยว.. เพื่อนนินิวเองค่ะ ที่เล่าให้ฟังอยู่บ่อย ๆ ไงคะ น่ารักมากเลยใช่ไหมคะ"
นินิวแนะนำเพื่อนสาวให้คุณตาคุณยายรู้จักตัวเป็น ๆ จากที่เคยได้ยินแต่ชื่อของเธอมานาน
"สวัสดีค่ะคุณตาคุณยาย การ์ตูนนะคะ หนูขอฝากตัวเป็นหลานรักอีกคนนะคะ "
การ์ตูนไหว้ทำความเคารพ พร้อมกับพูดจาออดอ้อน แล้วหันไปทางเพื่อนรัก พร้อมกับเอ่ยขึ้น
"นี่แก! มานินทาอะไรฉั้นให้คุณตาคุณยายฟัง บอกมาซะดี ๆ"
"ไม่บอกจ่ะ นินทาไว้เยอะเลย จำไม่ได้แล้ว..อิอิ"
คุณตาคุณยายต่างก็ยิ้ม เมื่อเห็นหลาน ๆ ที่เป็นเพื่อนสนิทหยอกล้อเล่นกัน
"หวัดดีจ่ะหลาน ยายได้ยินนินิวพูดถึงหลานการ์ตูนอยู่บ่อย ๆ ตัวจริงน่ารักมากเลยจ่ะ"
คุณยายพูด และเอ่ยชม
"อืม..หลาน ๆ ตาว่า เข้าไปคุยกันข้างในดีกว่า"
จากนั้น ทุกคนก็เข้าที่ห้องรับแขกในบ้าน
"เดินทางกันมาเป็นชั่วโมง หิวกันไหมลูก ยายหาอะไรให้กินรองท้องสักหน่อยไหม"
"ไม่ต้องเลยค่าา คุณยาย เดี๋ยวนินิว กับการ์ตูนจัดการเองได้นะคะ "
"มีแขกมาพักเยอะใช่ไหมคะ"
"ใช่จ่ะลูก ห้องพักเต็มทุกห้อง"
"ดีเลย นินิวจะต้อนรับแขกต่อเองนะคะ คุณตาคุณยายพักผ่อนตามสบายเลยค่ะ พอดีนินิวมีเด็กใหม่มาช่วยงานด้วย การ์ตูนเริ่มงานได้แก"
นินิวบอกกับคุณตาคุณยาย และหันไปบอกเพื่อนรัก
"เอางั้นเลยเหรอเพื่อน ยินดีมากเลย..คุณเพื่อน"
คุณตากับคุณยายยิ้ม และมองหลานรักกับเพื่อนรักของหลาน ด้วยความเอ็นดู
โฮมสเตย์ของคุณตาคุณยาย มีแค่ 10 ห้อง ไม่ได้เยอะมาก จะมีห้องรวมที่พักได้ 5-10 คน อยู่ 2 ห้อง ส่วนที่เหลืออีก 8 ห้อง จะเป็นห้องพักคู่ หรือเดี่ยว หรือครอบครัว พ่อแม่ลูก ได้หมด แล้วแต่ความต้องการของลูกค้า
ที่นี่จะมีความเป็นกันเอง แขกที่มาพักส่วนใหญ่ เป็นแขกที่บอกต่อกันปากต่อปาก เพราะติดใจในบริการ และอาหารพื้นบ้าน แต่รสชาติของอาหารก็ระดับเชฟโรงแรมห้าดาว อีกทั้งที่พักติดริมแม่น้ำ ซึ่งบรรยากาศดีมาก ต้นไม้ก็เยอะ และยังมีสวนมะพร้าวน้ำหอมเล็ก ๆ ที่จะนำจากสวนเอาไว้คอยต้อนรับแขก ที่ใครมาต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ถ้าเป็นมะพร้าวน้ำหอม ต้องที่อัมพวาค่ะ และอีอย่างที่สำคัญ คือที่นี่ก็อยู่ไม่ห่างกับตลาดน้ำอัมพวา ซึ่งเดินไปแค่ประมาณ 300 เมตร ก็ถึงตลาดแล้ว
ในตอนเช้า ก็จะมีพระพายเรือมาบิณฑบาต ซึ่งแขกทุกคนที่มาจะชอบใส่บาตรในตอนเช้า พอตกตอนค่ำก็มีพาออกไปชมหิ่งห้อย หรือใครจะไปเดินชมตลาด ซื้อของในตลาดมาทานเล่นก็แล้วแต่สะดวกเลย ที่นี่จะเน้นอนุรักษ์ความเป็นไทย ๆ นะคะ
[พูดแล้วก็รู้สึกรักวิถีชีวิตความเป็นอยู่แบบไทย ๆ จัง]
พนักงานที่นี่ มีแค่ 2 คน เพิ่งรับมาเมื่อได้ไม่นาน เพราะคุณตาคุณยายท่านเริ่มอายุเยอะแล้ว ที่สำคัญ จะได้ช่วยดูแลคุณตาคุณยาย ตอนที่นินิวไม่อยู่ด้วย ส่วนงานที่นี่ก็ไม่ได้มีอะไรเยอะมากมาย สบาย ๆ เราอยู่กันแบบครอบครัว
หลังจากที่ นินิว และการ์ตูน ไปทักทายแขกที่มาพัก และดูแลความเรียบร้อยแล้วนั้น
"แก เดี๋ยวฉั้นพาแกไปเดินเที่ยวตลาด หาอะไรอร่อย ๆ กินกัน"
"งั้นก็ไปกันเลยสิแก มัวรออะไรอยู่ล่ะคะ ด่วนเลย ๆ"
ว่าแล้วทั้งสองสาวเพื่อนรักก็รีบในไปทันที
"คุณตาคุณยายคะ นินิวขออนุญาตพาการ์ตูนไปเดินเล่นที่ตลาดน้ำนะคะ"
"ไปสิลูก ๆ"
หลังจากบอกกล่าวคุณตาคุณยายแล้ว สองสาวเพื่อนรักก็ชวนกันเดินออกมา
"เห็นไหมแก ฉั้นบอกแกว่า ไม่ไกล นิดเดียวเอง ถึงล่ะ แกอยากกินอะไรไหม"
นินิวถามเพื่อน
"ไม่หิว ฉั้นก็กินได้อยู่นะแก..อิอิ"
"เออ! เชื่อ"
"กินผัดไทกันนะแก เจ้านี้เขาอร่อยมากนะจะบอกให้"
"จัดมา ได้หมด นั่งนี่ไหมแก"
"อืม..เค ๆ"
เมื่อทั้งคู่กำลังจะนั่ง อยู่ดี ๆ ใครที่ไหนก็ไม่รู้ เดินมาชนนินิวเข้าอย่างจัง จนนินิวกำลังจะตกน้ำ เพราะบริเวณนี้ คือจะติดริมน้ำทั้งหมด
ทันใดนั้นเอง มือของใครบางคน ก็มาคว้าตัวของนินิวไว้ได้ทันเวลา ทำให้นินิวไม่ตกน้ำ
แต่ตอนที่ช่วยนั้น มันเป็นจังหวะที่เร็วและแรง ทำให้ร่างบางของนินิวเซถลา ลงไปนอนทับอยู่บนร่างของคนแปลกหน้าที่ช่วยเธอไว้ ซึ่งตอนนี้ เขากอดนินิวไว้อย่างแน่น
นินิว ตกใจ สตั้นไป 5 วิ , เราสองคนจ้องมองกันอยู่พักนึง นินิวดึงสติกลับมาได้
"ขอบคุณนะคะ และขอโทษค่ะ เป็นอะไรไหมคะ"
นินิวพูดออกมาอย่างพรั่งพรู พร้อมทั้งรีบลุกขึ้นทันที แล้วรีบยกมือไหว้ขอบคุณเขาคนนั้น
แต่ผู้ชายคนนั้น ทำหน้านิ่งมาก ไม่พูดอะไรกับเธอเลยสักนิด ได้แต่พยักหน้ารับ และกำลังใช้มือปัดเสื้อผ้าที่เลอะของตัวเอง
"เป็นอะไรไหมแก ดีนะที่ไม่ตกน้ำ อีตาคนชนนั่นก็จะรีบไปไหน ชนแล้วรีบหนีหายหัวไปเลย ฉั้นมัวแต่ตกใจกลัวแกเป็นอะไร เลยไม่ทันมองว่าหนีหายไปตอนไหน"
การ์ตูนบ่นเป็นชุด ด้วยความตกใจ และเป็นห่วงเพื่อนรัก
"ช่างเถอะแก ตกใจเหมือนกัน แต่ไม่เป็นไรแล้วไง จะเป็นก็เพราะแกพูดมากนี่แหละ"
นินิวบอกเพื่อน และแหย่เพื่อนกลับไปเพราะไม่อยากให้เพื่อนคิดมาก
"เป็นยังไงบ้างครับ พ่อสุภาพบุรุษสุดหล่อ"
เสียงทุ้ม ๆ ของผู้ชายอีกคนหนึ่งดังขึ้น ทำให้นินิวต้องหันไปมอง เอ๊ะ!! หน้าตาคุ้น ๆ
"กูโอเค"
ผู้ชายคนที่ช่วยนินิว ตอบ ก็พูดได้นี่นา ก็คิดว่าเป็นใบ้ นินิวคิดในใจ
"เอ่อ!! ขอโทษนะคะ ใช่พี่ค๊อปเตอร์ใช่ไหมคะ"
นินิวเอ่ยถาม
ผู้ชายคนนั้น ทำหน้าฉงน มองมาที่นินิว พร้อมกับชี้นิ้วมา และยิ้มหวาน
" นินิว ใช่ไหม?"
"ใช่ค่ะ ๆ พี่ค๊อปเตอร์จริง ๆ ด้วย กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ นินิวไม่เห็นรู้ข่าวเลย"
"พี่กลับมา เดือนกว่าแล้วล่ะ พี่ก็ไม่เห็นเราเลยนี่ พี่รู้แต่ว่า เราไปเรียนที่กรุงเทพฯ นี่ ใช่ไหม?"
"ค่ะ"
"เอ่อ ! แกจะคุยกันอีกนานไหม ฉั้นว่านั่งลงก่อนดีไหม ผัดไทได้แล้วนะ เดี๋ยวจะจืดชืด แล้วไม่อร่อยนะแก"
"อืมจ่ะ..เพื่อนรัก..นั่งด้วยกันสิคะพี่"
นินิวตอบเพื่อน และหันไปชวนพี่ชายที่เธอเล่นด้วยตอนเล็ก
แล้วพี่ค๊อปเตอร์ ก็หันไปถามผู้ชายคนนั้น
"กินนี่ไหมมึง"
"อือ"
แล้วทั้งคู่ก็นั่งโต๊ะเดียวกับเรา
"นี่เพื่อนพี่ครับ ชื่อ วศิน"
พี่ค๊อปเตอร์แนะนำเพื่อนของเขา
"หวัดดีค่ะพี่วศิน"
นินิวทักทายอีกรอบ แล้วยิ้มหวาน แต่พี่วศิน หน้านิ่งมาก แค่พยักหน้ารับ แต่ไม่พูดอะไรเลย
[คงกลัวดอกพิกุลจะร่วงออกจากปากหรือไง แต่พี่เขาก็หล่อมากนะ ทำไมต้องท่าเยอะ ขี้เก๊กจัง แต่ก็ให้อภัยได้ เพราะเมื่อกี้ ถ้าพี่เขาไม่ช่วยนินิวไว้ มีหวังนินิวได้ลงไปเล่นน้ำในคลองแล้ว : นินิวคิดในใจ]
"แล้วนี่ เพื่อนนินิว นะคะ ชื่อ การ์ตูนค่ะ"
"หวัดดีครับ/หวัดดีค่ะ"
พี่ค๊อปเตอร์และการ์ตูน ทักทายกัน
"นี่นาย!"
การ์ตูนพูดขึ้น พร้อมทำหน้าบึ้งใส่พี่ค๊อปเตอร์ทันที
"อะไรสองคนรู้จักกันเหรอเนี้ย!!"
นินิวพูดขึ้น และมองอย่างสงสัย
"ชิ๊!! ก็นายคนที่ฉั้นเคยเล่าให้แกฟังไง"
การ์ตูนพูด พร้อมสะบัดบ๊อบใส่
"อ๋อ! ที่แท้ก็เป็นพี่ค๊อปเตอร์นี่เอง..คริคริ"
นินิวพูดแล้วก็ขำ แต่มีใครบางคนแอบมองนินิวอยู่นะ ก็พี่วศินไงที่แอบมอง จ้องอย่างหน้าตาเฉย จะยิ้มก็ไม่ยิ้ม แล้วมองอะไรของเค้า เออแปลกนะ อีตาคนนี้
"พี่ก็คิดแล้ว ว่าทำไม? คุณดูคุ้นหน้ามาก ตอนแรกก็คิดว่าหน้าโหล"
"นี่คุณ!!" การ์ตูนทำเสียงเขียวใส่
"กินผัดไท เถอะจ่ะเพื่อน คงเป็นอะไรที่เข้าใจผิดกันแหละเนอะ"
นินิวรีบพูดตัดบทและอมยิ้ม รีบหย่าศึกให้ทั้งคู่ แต่ดูจากท่าทางคุณหนูการ์ตูนนี่ยังเคือง ๆ อยู่นะ
เราทุกคนก็นั่งกินผัดไท ริมคลองอย่างอร่อย แต่ดูท่าทางการ์ตูนจะไม่ค่อยอร่อยตั้งแต่มาเจอคู่กัด คู่ปรับ อย่างพี่ค๊อปเตอร์
ส่วนเพื่อนพี่ค๊อปเตอร์ ที่ชื่อ วศิน ก็ดูท่าทาง เงียบขรึม ขี้เก๊ก ๆ พูดน้อยอีก จะมีก็แต่นินิวกับพี่ค๊อปเตอร์ที่คุยกันอยู่สองคน
*******************
เปิดตัว พระเอก พระรอง
ติดตามตอนต่อไปนะคะ❤
- ผู้เขียน
