ขุนโจรที่รัก

Ep2 : ระเบียงไม้กับแสงจันทร์ (Part3)

คำหวานนอนเป็นไข้อยู่ราวสองวัน ร่างกายคำหวานถึงได้ฟื้นตัวกลับมาแข็งแรงตามเดิม คำหวานได้รับการดูแลเอาใจใส่จากไอ้คนใจทราม คนที่มันรังแกได้แม้กระทั่งผู้หญิงไร้ทางสู้ แต่ไปๆมาๆจากที่ได้รับการดูแลเอาใจใส่ มันกลับเป็นตัวเธอที่คอยจะร่ำร้องมองหาแต่เขาอยู่เรื่อยเลย...

‘นั่นแกจะไปไหน’ คำหวานส่งเสียงถามพยายามยันร่างอ่อนเพลียขึ้นนั่ง เรือนร่างที่ตอนนี้สวมเพียงผ้าถุงผืนเดียวเป็นกระโจมอกไว้เกือบล้มพังพาบ ดีที่มากอยาปรี่เข้ามารับไว้เสียก่อน ดวงตาทั้งคู่สบกันอย่างลึกซึ้ง

‘แล้วเมื่อกี้แกจะทิ้งฉันไปไหนล่ะ’ ถามเสียงติดแง่งอนโดยไม่รู้ตัว

‘ก็จะไปเอายามาให้ เอ็งนอนรอข้าตรงนี้ก่อน ไม่ต้องลุกขึ้นนั่ง’

‘ก็ฉันหิวน้ำ...’

‘งั้นรอข้าเดี๋ยว’

มากอยาทำท่าจะลุกขึ้นเดินมาหยิบกระบอกน้ำดื่มที่เขาแขวนเอาไว้ตรงข้างฝาบ้าน วินาทีนั้นเองขุนโจรมีอันต้องล้มลงบนร่างกลมกลึง ใบหน้าหล่อดุถึงกับเหวอเมื่อถูกดึงให้เสียหลักล้มคว่ำเข้าหาความอวบอิ่มของวัยสาวสะพรั่ง เลือดในตัวเขาชักเริ่มร้อนฉ่า

‘ฉัน...เอ่อ...ไม่ได้อยากดื่มน้ำนั่นสักหน่อย’

เสียงหวานอ้อมแอ้มพูด ดวงตาแววหวานเอาแต่คอยหลบซ่อนจากความรู้สึกกระดากอายต่อสิ่งที่ตัวเองปรารถนาราวกับเป็นผู้หญิงในบ้านของอีคำหร้า…

ส่องโสเภณีในหมู่บ้านที่พ่อหม่านของคำหวานมักชอบแวะเข้าไปเที่ยวเล่นสม่ำเสมอ มาพักหลังๆพออายุของพ่อหม่านเยอะขึ้น เลยเปลี่ยนเป็นนานๆครั้งถึงจะเข้าไปเที่ยวสักที แต่พ่อหม่านก็ยังมีอีหนูเล็กๆ แอบซ่อนหูซ่อนตาคำหวานไว้หลายหลัง คำหวานรู้แต่คำหวานเบื่อ คำหวานเลยทำเป็นไม่สนใจ

‘โธ่!เอ็งอยากดูดน้ำจากแท่งของข้านี่เอง’ มากอยาหัวเราะเสียงลั่น เขาก้มหน้าส่งสายตาล้อเลียนอีสาวบ้านราหู

‘นี่แกอย่ามาล้อฉันเล่นนะ ไอ้คนบ้า’

คำหวานทำหน้ายู่ทุบกำปั้นลงบนแผ่นหลังกว้าง ขุนโจรหนุ่มหยุดหัวเราะ เปลี่ยนเป็นกดริมฝีปากเข้าหาแก้มนุ่มอย่างนึกมันเขี้ยวแทน

‘วันหลังถ้าอยากให้ข้าเอาก็บอกกันตรงๆ ข้าพร้อมทำให้เอ็งอยู่แล้ว’

‘ก็ฉันไม่ใช่ผู้หญิงในส่องโสเภณี ถึงจะได้หน้าหนาหน้าทนพูดขอในเรื่องสัปดนได้โดยไม่กระดากอายนี่’

มากอยาหัวเราะออกมาอีกครั้ง เขากอดร่างนุ่มไว้แนบอก

‘เอ็งมันสวยกว่าอีพวกนั้นอยู่แล้วละ เอ็งสบายใจได้’ คำชมนั้นทำเอาใบหน้าสวยงอหงิก คำหวานไม่รู้ตัวสักนิดเธอกำลังหึงหวงคนที่ตัวเองออกปากว่าเกลียดแสนเกลียดอยู่

‘ที่แกพูดแบบนี้หมายความว่าไง...แสดงว่าแกเคยไปเที่ยวหาความสุขมาใช่หรือไม่’

‘เอ็งกำลังหึงข้าอยู่นะ รู้ตัวหรือเปล่า’

‘ฉันไม่ได้หึง...’ใบหน้าแสนงามสะบัดหนี ยิ่งทำให้มากอยายิ้มกริ่ม

‘ไม่หึงก็ไม่หึง เอ็งอย่ามัวมาชวนข้าทะเลาะอยู่เลย มันเสียเวลา’

มากอยาทอดเสียงอ่อน ดันใบหน้าคนขี้งอนมาใกล้แล้วบรรจงจูบงอนง้ออยู่ชั่วครู่ก่อนขุนโจรจะเกลือกใบหน้าเข้าหาซอกคอหอมกรุ่น

มือไม้...ก่อนหน้าคอยประคับประคองร่างแน่งน้อยอย่างทะนุถนอม เปลี่ยนมาป้วนเปี้ยนไม่ห่างยอดประทุมงาม บีบเคล้นเล่นอย่างสนุกมือ หัวจะงอยสีหวานเองกำลังตั้งชูชันล่อตาล้อใจ ก่อนมือหยาบจะเลื่อนลับหายลงสู้กลีบสาวอวบอูม บดบี้ติ่งเสียวเน้นๆทุกจังหวะ กรีดปลายนิ้วเรียวยาวลงกับรอยแยกเนื้อหวาน แต่ไม่ยอมผลุบเข้าหาภายในโพรงสวรรค์

เลยสร้างความทรมานแก่เจ้าตัวที่เอาแต่ส่งเสียงร้องครวญคราง

‘อะ...อ๊า...อ๊า...อ๊า...อืม’

ผ้าถุงผืนบางถูกปลดจนร่นลงมากองตรงบริเวณหน้าท้องแบนราบ ผิวกายของทั้งคู่จึงได้สัมผัสแนบแน่นกันยิ่งกว่าเก่า

ดวงตางามวูบไหวฉายแววแห่งความสุขสมหวัง กลีบปากนุ่มเคลื่อนตัวเข้าหากลีบปากร้อนระอุ พิษไข้ที่เพิ่งเริ่มจะบรรเทาเบาบางมาไม่กี่ชั่วโมง มาตอนนี้พาลจะยิ่งทำให้อุณหภูมิกลับมาสูงขึ้นอีกครั้ง หากทว่าคำหวานกลับไม่ได้สนใจไยดี...ได้มากเท่ากับอารมณ์และความต้องการของตัวคำหวานเอง

คำหวานอยากให้เขาทำเหมือนที่ทำมาด้วยกันหลายวัน...

มือนุ่มลูบไล้ลงต่ำก่อนกอบกุมเข้าหาลำเอ็นเท่าข้อมือเด็ก รูดสาวจนมันขยับขยายตั้งลำสู้ฝ่ามือ กางเกงผ้าจึงถูกสลัดออกจนพ้นสะโพกตึงแน่น โชว์แก้มก้นขาวเพราะไม่ค่อยถูกแสงแดดมากเท่ากับอวัยวะส่วนอื่น

‘โอ้ว! ซีดดดดด’

มากอยาครางเสียงระโหยผ่านในลำคอ ผิวแก้มสองข้างแดงก่ำเกร็งขนัด ก่อนจะโก้งโค้งตัวขึ้น ปล่อยให้มือนุ่มได้ทำงานได้อย่างถนัดถนี่ แม้แต่สองไข่คู่แฝดก็ถูกมือนุ่มบดคลึงเล่นชนิดไม่มีการออมแรง

เล่นเอาน้ำมากอยาแทบพุ่งด้วยแรงบีบขยำที่หนักหน่วงถึงใจ...

ร่องสาวขับเอาน้ำขาวขุ่นฉ่ำวาวจนเจ้าตัวรู้สึกปวดร้าว คำหวานไม่อยากรั้งรอเวลาให้เนิ่นนาน เจ้าหล่อนจึงแอ่นร่างระแน้อ้อนแอ้นสอดเสียบเข้าหาปลายดุ้นใหญ่คล้ายกับดอกเห็ดยามมันเบ่งบานจนเต็มที่เสียเอง

สวบ...

จังหวะสอดเสียบนั้นทำเอาร่างงามสั่นสะท้าน เหงื่อแตกชุ่มโชก ผิวกายขาวลออซับเป็นสีชมพูน่ามอง

‘อู้ยยยย...ซีดดดดด ข้าเจ็บ’ คำหวานห่อปากร้องครวญคราง ต่อให้ร่องสาวเธอผ่านการใช้งานมาบ้างแล้ว หากทุกครั้งมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยกว่าปลายดุ้นจะดันให้ถึงสุดปลายโคน

มากอยาเองเขาก็หรี่ตาคมมองเมียที่ตัวยังไม่ยอมรับอย่างนึกเห็นใจ ใบหน้าหวานนั้นบิดเบี้ยวเหยเก เขาจึงโน้มใบหน้าคมเข้มเข้าหา มอบจูบแสนหวานหมายช่วยคล้ายความทรมาน...ให้เจ้าตัวหายอาการอึดอัด

หรือบรรเทาเบาบางลงบ้างก็ยังดี

บางทีมากอยาก็นึกสงสารคำหวาน...กับการที่เจ้าหล่อนต้องมาคอยลองรับความใหญ่โตเกินมนุษย์ธรรมดา กลีบหวานแดงแจ๋ปลอกปลิ้นไปตามแรงขยับ ยิ่งตอนมีแท่งร้อนเสียบคาเอาไว้...เห็นแล้วพาจะทำให้ขนลุกซู่

คำหวานต้องร่อนเอวคอดก่อนจะดันลำตัวเข้าหาอีกครั้ง โดยไม่คิดรั้งรอให้ผัวหมาดๆจ้วงแทงเจ้าสิ่งนั้นเข้าสวนกลับ เธออยาก เธอเร่าร้อน ทุรนทุราย ยิ่งรู้สึกเหมือนอุณหภูมิภายในตัวคำหวานมันจะเพิ่มปริมาณสูงขึ้นเรื่อยๆ อารมณ์ใคร่ของคำหวานก็พลอยจะรุนแรงขึ้นตามลำดับด้วย

การที่คำหวานเป็นเช่นนี้นั้น...เหตุเพราะมันเกิดจากพิษของดอกเกสรดอกไม้ชนิดหนึ่ง มันให้ผลข้างเคียงคือกระตุ้นต่อมกำหนัดให้ทำงานเข้มข้นขึ้น รูเล็กเยิ้มด้วยน้ำทิพย์รสเลิศสัมผัสถูกผนังเนื้ออ่อน มันจมหายเข้าสู่ห้วงหฤหรรษ์จนสุดปลายโคนได้สำเร็จ

มากอยาแหงนใบหน้าคมส่งเสียงคำราม เขาถูกร่องสาวบีบรัดจนยากจะขยับเคลื่อนไหว จำต้องนิ่งแช่ค้างเอาไว้ในแอ่งหลืบคับแน่น พอทุกอย่างเข้าที่เข้าทาง เจ้าตัวก็ขยับปีกโบยบินราวกับผีเสื้อแสนสวย...

มันเต็มไปด้วยอารมณ์ตื่นเพลิดราวกับไม่มีจุดสิ้นสุด

‘อู้ว!...ซีดดดดดด’

ตับ ตับ ตับ ตับ แรงขย่มสะโพกรุนแรงด้วยจังหวะบ้าคลั่ง อารมณ์เร่าร้อนสอดประสานราวกับคลื่นพายุ ร่างสาวถูกจับพลิกคว่ำพลิกหงายอยู่หลายท่วงทำนอง ลืมเลือนไปด้วยซ้ำตอนนี้คำหวานกำลังเจ็บป่วยอยู่

จนกระทั่งน้ำคำหวานแตกไปหลายที ร่างของขุนโจรก็ยังขับเคลื่อนไม่มีหยุดพัก มือใหญ่ฟอนเฟ้นอกอวบ ก่อนมากอยาจะรีบชักเจ้าดุ้นดำทมิฬออกมาพำนักนอกโพรงสาว รีบนำมันมาส่งเข้ากลีบปากอิ่มที่เจ้าตัวเผยอรอคอยอย่างรู้งาน

เกิดลาวาร้อนฉีดพุ่งเข้าปากจนล้นเอ่อ คำหวานกวาดเลียทุกหยดด้วยสีหน้าเอร็ดอร่อย เธอยิ้ม สื่อสายตาเลื่อนลอย...

พอให้หายจากอาการคอแห้งลงได้หน่อยแต่ก็ยังไม่อิ่ม...

คนเผลอนึกถึงเรื่องราวซ่านสยิวแก้มร้อนผ่าว แอบส่งค้อนให้คนที่เป็นสาเหตุให้เธอต้องนอนซมต่ออีกราวหนึ่งวันหลังจากถูกเขาป้อนน้ำจนล้นกระเพาะเลยละมั้งวันนั้น...

---------------------------------------