เกือบอดใจไม่ไหว
307 คำ
ตอนที่ 10
“เราจะไปที่งานศพกันเลยมั้ยคะ” ดวงตาคมกริบมองปราดอย่างประเมิน ผู้หญิงใจกล้าแบบนี้ ทรวดทรงองค์เอวยั่วกามารมณ์แบบนี้ มีหรือจะไม่เคยผ่านมือใคร ท่าทางจะรอบจัด คงผ่านมาเป็นร้อยสังเวียนคงไม่มีอะไรให้เธอเวอร์จิ้นหรอก เขาอยากจะพูดแบบนั้น แต่ในเมื่อเธอยืนยัน จบงานศพเพื่อนเมื่อไหร่ เขาจะขอพิสูจน์ด้วยตัวเอง
“ยังหรอกครับ ผมจะพาคุณไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเสียก่อน คุณมีชุดสีดำมั้ย”
“ไม่น่าจะมีค่ะ”
“งั้นผมจะพาไปซื้อก็แล้วกัน” หลังจากได้ชุดไปงานศพเพื่อนเขาก็รีบพาเธอไปที่คอนโดของเขา เพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
“ความจริง...เราน่าจะอาบน้ำพร้อมกันนะจะได้ไม่เสียเวลา ต่างคนต่างอาบ แบบนี้เสียเวลาชะมัด” เสียงเขาเอ่ยขึ้นหลังจากถอดเสื้อผ้าออกหมดแล้วมากระซิบที่ข้างหูเธอ เอมิกาแทบทรงตัวไม่อยู่ หล่อนรู้สึกวูบโหวง สองขาซวนเซราวยืนอยู่ในเรือที่โคลงเคลงไปตามเกลียวคลื่น
เธอยืนตัวแข็งทื่อทำอะไรไม่ถูก หล่อนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นเป่ารดอยู่ข้างไปหู และเลื่อนไปที่ต้นคอก่อนที่มือหนาของเขาก็จะโอบกอดไหล่บางของเธอเอาไว้ ราวต้องการให้หล่อนผ่อนคลายความตึงเครียดลง
“คุณตุล…” หล่อนเรียกเขาเสียงสั่น เพราะถูกพิษจูบแสนหวามเล่นงาน ตุลธรสวมกอดหล่อนจากทางด้านหลัง สองมือของเขาขยับเข้ากอบกุมปทุมถันงามแล้วขยุ้มราวกับการปั้นแต่งประติมากรรมชิ้นเอก จมูกและปากซุกไซ้ดูดกลืนผิวเนียนละเอียดไล่ลงมาตามไหล่ลาด...และลากเรื่อย ๆ สู่แผ่นหลังนวลเนียน
- ผู้เขียน
