เมื่อตะวันลับลา ฟ้าก็หม่องมืดหม่น ทนเงียบเหงาอ้างว้าง เมื่อเธอลาลับไกล กลับกรุ่นไอมิซ่าง เฝ้าปรารถนาเพียงเธอ...
เสียงเพลงคลอเบาๆ ที่ทางห้างสรรพสินค้าเปิดไว้เพื่อให้บรรยากาศดูอ่อนหวาน และมันช่างตรงใจของดิมิทรีเสียจริงๆ เพราะไม่ว่าจะกี่ปี ‘เธอ’ คนนั้นก็ยังคงหลบอยู่ในซอกมุมหัวใจเขา ไม่สามารถสลัดให้หลุดไปได้สักที
“เด็กที่ไหน? ทำไมพ่อแม่ปล่อยมาวิ่งเล่นคนเดียว” ดิมิทรีมาตรวจงานตามปรกติเขามองเห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งผ่านหน้าไปหลายครั้ง ที่สำคัญเธอมาคนเดียวไม่มีผู้ปกครองมาด้วย เด็กหญิงผิวขาว ผมสีน้ำตาลไหม้ พวงแก้มยุ้ยๆ ริมฝีปากอิ่มย้อยแดงสด
“ไม่รู้สิครับ แต่ไม่น่าจะหลงกับพ่อแม่ ไม่เห็นร้องไห้โยเยเลยนะครับ”
“อืม...ก็ใช่ แต่ฉันมองมาตั้งนานยังไม่เห็นมีผู้ใหญ่คนไหนเข้าไปดูยัยหนูนั่นเสียที”
“อาจจะเป็นตอนที่คุณดิมิทรีไม่เห็นก็ได้ครับ”
ชายหนุ่มปัดความสนใจเรื่องเด็กหญิงคนนั่น เขาเดินตรวจดูงานทั้งชั
