“ไม่”
ลัลน์ลลินปฏิเสธคำชวน อยากรู้ใจจะขาดว่าเกิดอะไรขึ้น ดิษกรย์ถึงได้ดื่มฉลองแต่หัววัน แล้วสิ่งที่เขารอคอยนั้น เกี่ยวข้องกับครอบครัวของเธอหรือเปล่า
เมื่อหัวสมองคิดไปเช่นนั้น ก็พลอยทำให้ใบหน้าของผู้เป็นเจ้าของซีดเผือดในทันที แน่นอนว่าดิษกรย์จับสังเกตของหญิงสาวได้ และก็เค้นเสียงบอกเพื่อเพิ่มความกังวล ความหวาดกลัวให้กับหญิงสาวด้วย
“ใจเย็นๆ ลลิน อย่าเพิ่งตีตนไปก่อนไข้สิ”
“คุณรู้หรือยังไงว่าฉันคิดอะไรอยู่”
ลัลน์ลลินพยายามปกปิดความหวาดกลัวของตนเอง แต่ดิษกรย์ก็ยังคงจับความรู้สึกได้อยู่ดี
“ผมเป็นคนวิเศษมั้ง ล่วงรู้ในทุกอย่างที่หัวสมองของคุณกำลังนึกคิดอยู่ แต่ไม่ต้องกังวลไป อีกไม่นานคุณก็จะรู้ว่าสิ่งที่ผมรอคอยนั้นคืออะไร”
“หวังว่าคงจะไม่เกี่ยวกับครอบครัวของฉัน”
“ไม่มีคำตอบสำหรับคำถามนี้”
ดิษกรย์ลอยหน้าตอบพร้อมกับชูแก้วบรั่นดีขึ้นสูงให้กับลัลน์ลลิน จิบบรั่นดีอย่างละเมียดละไมโดยสาย
