ภูรีเดินเข้ามาในบ้านด้วยอาการเหมือนกับคนไร้หัวใจ ภาณีเห็นแล้วก็อดที่จะถามบุตรชายออกไปไม่ได้
“ตาภู ลูกไปไหนมาทั้งคืน แม่เป็นห่วงแทบแย่” เท้าที่กำลังก้าวเดินอยู่ชะงัก ชายหนุ่มหันไปมองมารดา ก่อนจะตอบออกไปด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูแล้วอ่อนล้ามากกว่าร่างกายซะอีก
“เอ่อ...พอดีผมมีปัญหาส่วนตัวนิดหน่อย ขอตัวนะครับ” คุณหญิงภาณีมองหน้าลูกชายด้วยความข้องใจ ภูรีออกไปข้างนอกตั้งแต่เมื่อคืน กลับมาตอนรุ่งเช้าแล้วบอกว่ามีปัญหานิดหน่อย ปัญหาอะไรกัน
“ปัญหาอะไรกับตาภู บอกแม่ได้ไหม” ชายหนุ่มยิ้มเนือย ๆ ให้กับมารดาก่อนจะปฏิเสธออกไป จะให้เขาบอกมารดาไปได้อย่างไรกันเล่า ว่าเขาไปนอนอยู่ในโรงแรมกับลำธารทั้งคืน
“คือผมยังไม่พร้อมนะครับ ไว้ผมเล่าให้คุณแม่ฟังวันหลังนะครับ ตอนนี้ผมอยากพักผ่อนมากเลย ผมขอตัวก่อนนะครับคุณแม่” คุณหญิงภาณีถอนหายใจออกมาแรง ๆ ก่อนจะพยักหน้าเป็นเชิงอนุญาต
หล่อนรู้จักนิสัยของภูรีดี ถึงบังคับให้เข
