ภูรีออกมาเที่ยวกับเพื่อน ๆ ที่สถานบันเทิงแห่งหนึ่ง
“เจ้าภู แล้วเจ้าเหนือมันไม่มาหรือวะ นาน ๆ จะครบองค์ประชุมสักที” บุรุษคนหนึ่งในกลุ่มพูดขึ้นมาเสียงดัง แสดงได้ดีว่าการควบคุมตัวเองเริ่มลดลง
“เจ้าเหนือมันไม่ว่าง ติดธุระนะ ไว้โอกาสหน้าแล้วกัน” ภูรีพูดขึ้นเสียงอ้อแอ้ไม่แพ้เพื่อนคนอื่นในกลุ่ม ความทุกข์ที่ถูกคลุมถุงชน ทำให้เขาดื่มเข้าไปมากกว่าปกติ
“เอ่อ ไม่เป็นไร แล้วนั่นแกอดอยากมาจากไหนหรือวะเจ้าภู เหล้านะโว้ยไม่ใช่น้ำเปล่า ดื่มเป็นน้ำอัดลมเชียว เดี๋ยวได้หามกลับบ้านกันไม่ไหวหรอก” ภูรีไม่ตอบ เขาสาดน้ำสีอำพันลงไปในคอแก้วแล้วแก้วเล่า บางทีวิธีนี้มันอาจจะทำให้เขาลืมสิ่งที่ไม่อยากจะจำบ้างก็ได้
หลังจากดื่มกันอยู่พักใหญ่ ทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้านใครบ้านมัน ภูรีเดินโซเซจะมาขึ้นรถ ขณะที่กำลังไขประตูรถอยู่นั้น สายตาเขาก็เหลือบไปมองยังรถอีกคันหนึ่งที่จอดอยู่ใกล้ ๆ
“นั่นมันเจ้าสุธนนี่หว่า แล้วผู้หญิงค
