เหนือตะวันมองดูภาพที่ภูรีประคองกอดเอื้อมดาวไว้แนบอกอย่างไม่พอใจ ลำธารเองก็เช่นกัน ภาพนั้นมันช่างบาดความรู้สึกหล่อนยิ่งนัก หล่อนจ้องหน้าภูรีอย่างผิดหวัง หล่อนไม่คิดเลยว่าเขาจะเป็นคนแบบนี้ ดาริกาคนเดียวยังไม่พอ แล้วนี่ก็อีกคน หล่อนอยากจะรู้นักว่าเขายังมีซ่อนไว้อีกไหม
ทั้งเหนือตะวันและลำธารต่างจ้องมองภาพบาดตาบาดใจนั้นอย่างโกรธแค้นผิดกับอรนภา ถึงแม้มันจะผิดแผนไปหน่อย แต่มันก็ได้ผลเกิดคาด ภูรีมองหน้าทุกคนแล้วก็ส่ายศีรษะไปมาปฏิเสธ
“มันไม่ใช่อย่างที่ทุกคนคิดนะ ผมกับคุณเอื้อมดาวไม่มีอะไรกัน ผมแค่มาช่วยเธอเท่านั้น ช่วยเธอจากเจ้าสุธน” เหนือตะวันขบกรามขึ้นจนเป็นสัน ถ้าไอ้คนที่ยืนกอดเอื้อมดาวอยู่ตอนนี้ ไม่ใช่ภูรี เขารับรองได้ว่า มันผู้นั้นได้ตายด้วยน้ำมือเขาแน่
“ค่ะ คุณภูรีมาช่วยเอื้อม คุณสุธนจะข่มขืนเอื้อม” เอื้อมดาวมองหน้าเหนือตะวันอย่างต้องการอธิบาย แต่เหนือตะวันกลับเมินหน้าหนี เขาไม่อยากจะฟังคำ
