ขณะที่เอื้อมดาวกำลังร้องไห้สะอึกสะอื้นเหมือนคนหลงทางอยู่นั้น ฉวีก็มาพบเข้าเสียก่อน
“คุณเอื้อมมาทำอะไรที่นี่คะ” เอื้อมดาวหันหลังกลับมาด้วยความดีใจ ป้าฉวีที่พึ่งสุดท้ายของหล่อน
“ป้าหวี พ่อ...พ่อของเอื้อมอยู่ไหนคะ พ่ออยู่ไหน” เอื้อมดาวร้องไห้โผเข้ากอดฉวีแม่บ้านเก่าแก่วัยกลางคนอย่างคนไร้ที่พึ่ง ฉวีลูบเนื้อตัวให้อดีตนายสาวอย่างแสนสงสาร ทำไมหนอเหนือตะวันถึงต้องทำร้ายเอื้อมดาวด้วย
“เอ่อ...คือ...” ฉวีอึกอักไม่อยากจะบอก เพราะรู้ดีว่านายอำนาจ คงไม่อยากจะให้ลูกสาวเห็นตนเองในสภาพนั้นอย่างแน่นอน เอื้อมดาวเห็นฉวีอึกอักแล้วก็ยิ่งใจเสีย คิดไปต่าง ๆ นานา ว่าบิดาอาจจะมีอันตราย
“ทำไม พ่อเอื้อมเป็นอะไร ทำไมป้าหวีไม่บอกเอื้อม ป้าหวีอยากให้เอื้อมตรอมใจตายหรือไง” เอื้อมดาวร้องไห้ออกมาอย่างหนักจนฉวีสงสารจับใจ แต่ก็ยังไม่ทันได้พูดอะไรเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นเสียงก่อน
“ก็บอกเขาไปสิป้าฉวี ว่าพ่อสุดที่รักของเขาอยู่ที
