“ฉันหมายถึงพวกงูเงี้ยวเขี้ยวขอนะ นายอำนาจอย่าใส่ใจเลย หรือว่า!!! นายอำนาจมีประสบการณ์ตรงล่ะ” คำพูดเหมือนพูดเล่น ๆ แต่สีหน้าและแววตาที่เหนือตะวันมองไปยังนายอำนาจนั้น มันแทบจะทำให้ร่างที่แก่ชรานั้นไหม้เกรียมไปได้ในพริบตา
นายอำนาจหลบสายตาคมกล้าคู่นั้น ก้มลงมองพื้นแทน ตอนนี้เขาไม่มีแรงเหลือพอที่จะสู้รบตบมือกับเหนือตะวันได้อีกแล้ว ทำได้แค่เพียงก้มหน้าก้มตารับกรรมที่ก่อไว้เท่านั้น
“ไปทำงานได้แล้ว ฉันหวังว่าหญ้าในสนามมันคงจะเรียบร้อยก่อนตะวันตกดินนะนายอำนาจ” เหนือตะวันพูดจบ ก็หัวเราะออกมาอย่างสะใจ สุดท้ายคนชั่วช้าอย่างแกก็หนีเวรกรรมไม่พ้น
นายอำนาจค่อย ๆ พาร่างที่แก่ชราของตนเดินออกไปจากห้องโถง
“นายแต้มอย่าพึ่งไป” นายแต้มซึ่งกำลังจะเดินตามนายอำนาจออกไปชะงัก รีบหันหน้ากลับมาหาเหนือตะวันทันที
“มีอะไรหรือครับคุณเหนือ” เหนือตะวันเดินเข้าไปใกล้ ๆ ก่อนจะก้มลงเกือบชิดใบหูนายแต้ม
“นายแต้มไปบอกให้นายพ
