บทที่ 4
1038 คำ
เฮเซลตื่นตระหนกและโพล่ง "แล้วไง เราทำในสิ่งที่เราทำ คุณควรคิดว่ามันเป็น ... ความผิดพลาด นอกจากนี้ เราเป็นผู้ใหญ่ วันไนท์สแตนเป็นเรื่องธรรมดามากในผู้ใหญ่ไม่ใช่หรือ คุณ' เป็นผู้ชายแต่คุณสนใจเรื่องพรหมจรรย์ของคุณจริงๆ เหรอ มันไม่ใช่ว่าคุณสูญเสียอะไร!”
จากนั้นอากาศก็นิ่ง
แฟรงค์ซึ่งติดตามเรแกนก่อนจะขึ้นที่นั่งผู้โดยสารด้านหน้า รู้สึกว่าหัวใจของเขาเต้นแรง
เธอสามารถพูดเรื่องแบบนี้อย่างไม่เป็นทางการได้อย่างไร?
ผู้หญิงคนนี้ไม่มีเงื่อนงำเลยแม้แต่น้อยว่าเธอทำให้ใครขุ่นเคือง!
เรแกนไม่ใช่คนประเภทที่ใครๆ ก็สัมผัสได้!
แม้แต่คนที่ไม่รู้จัก Regan เป็นการส่วนตัวก็รู้ดีถึงความจริงที่ว่าเขาไม่ใช่แค่คนที่คลั่งไคล้สะอาดเท่านั้น แต่ยังเป็นคนที่ครอบงำด้วย!
Regan ให้ความสำคัญกับความสะอาดมาโดยตลอด แม้แต่ตอนที่ผู้หญิงที่ต้องการเอาตัวไปจับที่มือเขา เขาก็ยังรู้สึกขยะแขยงอย่างยิ่ง
อย่างไรก็ตาม คราวนี้ ผู้หญิงคนนี้ไม่เพียงแตะต้องเขาเท่านั้น แต่ยังได้นอนกับเขาด้วย
ตอนนี้ไม่มีทางที่รีแกนจะปล่อยเธอไป!
แฟรงค์เชื่อด้วยซ้ำว่าเรแกนมาเพื่อจับผู้หญิงคนนี้ด้วยตัวเองเพราะเขาต้องการแก้แค้น
ในขณะนี้ Regan มองไปยังผู้หญิงที่อยู่ข้างใต้เขา ต่อต้านความอยากที่จะบีบคอเธอ
เรแกนก้มศีรษะลงและริมฝีปากของเขาอยู่ห่างจากใบหน้าของเฮเซลเพียงไม่กี่นิ้ว เขาพูดทีละคำ “ดีมาก เป็นการดีที่คุณยอมรับว่าคุณเป็นผู้หญิงที่ฉันนอนด้วยในคืนนั้น”
เฮเซลตะลึงงัน ตอนนี้ ไม่มีทางที่เธอจะปฏิเสธได้
อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอมองไปที่ดวงตาที่เย็นชาและน่ากลัวของชายคนนั้น เธอสงสัยว่า "ฉันเดาถูกไหม"
“ผู้ชายคนนี้เป็นห่วงฉัน...”
ขณะนั้นเองรถก็จอดอยู่หน้าคฤหาสน์สุดหรู
"บอกฉันที! ใครส่งเธอมายั่วยวนฉัน"
เฮเซลหน้าแดงและปฏิเสธอย่างรวดเร็ว "คุณกำลังพูดถึงอะไร ฉันไม่ได้เกลี้ยกล่อมคุณ ... และไม่มีใครส่งฉันมายั่วยวนคุณ ฉัน... ฉันเป็นเหยื่อด้วย!"
“เหยื่อเหรอ? คุณดื้อจริงๆ ใช่ไหม ลืมมันไปเถอะ ฉันมีเวลาทั้งวันที่จะเล่นกับคุณ!” ชายคนนั้นพูดด้วยท่าทางเย็นชา
จากนั้นเฮเซลก็ถูกพาไปที่ประตูของอาคารที่ดูสง่างาม
จากนั้นเธอก็จ้องมองไปที่ชายสองแถวที่สวมชุดสูทสีดำอย่างเป็นทางการ ยืนสูงที่ประตูและแสดงความเคารพต่อหน้าเธอ พวกเขาดูไม่ธรรมดา และหัวใจของเฮเซลก็หดหู่ยิ่งกว่าเดิม
คนเหล่านี้มาจากไหน?
พวกเขาเป็นใคร?
ผู้ชายที่อยู่ข้างหน้าเธอเป็นคนที่ตั้งตนอยู่เหนือมวลชน เขาไม่เคยสนใจว่าคนอื่นจะคิดอย่างไรเกี่ยวกับตัวเขา แม้ว่าตอนนี้เขาจะคว้าข้อมือของเฮเซลแล้วลากเธอเข้าไปในอาคาร
เฮเซลมองไปรอบๆ รอบๆ ตัวเธอและรู้สึกประหลาดใจที่ทุกคนที่พวกเขาผ่านไปมาก้มหัวและทักทายชายคนนั้นด้วยความเคารพ
เมื่อเธอเข้าไปในอาคาร สิ่งที่เธอเห็นคือผนังสีขาวรอบๆ ตัวเธอ และที่นี่มีกลิ่นของยาฆ่าเชื้อ
“ที่ไหน...จะพาฉันไปไหน ปล่อยฉัน...”
เฮเซลพยายามดิ้นรนอย่างหนักเพื่อหลุดจากเงื้อมมือของเขา อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเธอจะดิ้นรนแค่ไหน เธอก็ไม่สามารถหลุดพ้นจากเขาได้ ผิวหนังบนข้อมือของเธอแดงและเริ่มเจ็บ
เรแกนไม่สนใจที่จะตอบเธอ หลังจากเดินผ่านประตูอัตโนมัติ พวกเขาเข้าไปในห้องลับและเขาก็โยนเธอลงบนเตียงที่มีผ้าคลุมสีขาว
ความกลัวจับร่างกายของเฮเซล ข้างหน้าเธอในห้องมีผู้หญิงสองสามคนที่สวมหน้ากากและเสื้อคลุมสีขาว
เมื่อพวกเขากดเพียงปุ่มเดียว แขนขาของเธอถูกมัดอยู่บนเตียงและเธอไม่สามารถขยับได้
“เจ้าต้องการทำอะไรกับข้า ปล่อยข้า อย่างที่ข้าบอก ไม่มีใครส่งข้าไปหาเจ้า ข้าไม่รู้ว่าทำไมข้า… กับเจ้า…”
Regan มองเธอขึ้นและลงด้วยดวงตาที่เย็นชาราวกับว่าเขากำลังวิเคราะห์เธอ
“ตรวจดูเธอ ฉันอยากรู้ว่าเธอท้องหรือเปล่า หากไม่ได้รับอนุญาตจากฉัน ไม่มีผู้หญิงคนใดที่คู่ควรที่จะเป็นแม่ของลูกฉัน”
หลายปีที่ผ่านมา มีคนที่ต้องการให้เขาให้กำเนิดผู้สืบทอดมาโดยตลอด พวกเขายังส่งผู้หญิงที่ไม่เหมาะสมไปที่เตียงของเขา
สกปรกมาก
อย่างไรก็ตาม คราวนี้เขานอนกับผู้หญิงคนนี้ต่อหน้าเขาจริงๆ เหรอ?
นี่เป็น "ความผิดพลาดครั้งใหญ่" อย่างแท้จริง!
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ดวงตาของเรแกนก็มืดมนและดูถูกเหยียดหยาม
หลังจากได้ยินเช่นนั้น ดวงตาของเฮเซลก็เบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ "รออะไร?"
ตั้งครรภ์?
จิตใจของเฮเซลว่างเปล่า ผ่านไปครู่หนึ่ง เธอตระหนักว่าชายผู้นี้มาหาเธอเพียงเพราะเหตุที่เกิดในคืนนั้น เขาต้องการให้แน่ใจว่าเธอไม่ได้ท้อง
เฮเซลรู้สึกละอายและโกรธ เธอรีบพูดว่า "ฉัน... ฉันกินยาแล้ว ฉันเตรียมการตามนัดแล้ว... ดังนั้นเธอ... คุณไม่จำเป็นต้องทำอย่างนี้เลย!"
รีแกนมองดูเธออย่างเย็นชาและพูดว่า “คุณคิดว่าฉันจะเชื่อคุณหรือ คุณไม่ได้มาหาฉันบนเตียงเพราะคุณต้องการให้ดาวตกหรือให้กำเนิดลูกของฉัน”
เฮเซลรู้สึกเหลือเชื่อและโกรธจัด เธอขึ้นเสียงว่า "คุณเป็นคนหลงตัวเองมาก! ฉันไม่เคยคิดจะทำแบบนั้นกับคุณเลย นับประสาให้กำเนิดลูกของคุณ... คุณคิดว่าคุณเป็นใคร!" เฮเซลหน้าแดงด้วยความโกรธ
รีแกนก้มตัวและจับแขนทั้งสองข้างของเตียง จับร่างของเฮเซลไว้ใต้ตัวเขา
เหมือนสิงโตที่จะฉีกเธอเป็นชิ้นๆ ทุกเมื่อ เขามองลงมาที่เธอแล้วพูดว่า "อีกไม่นานข้าจะบอกให้เจ้ารู้ว่าข้าเป็นใคร!"
- ผู้เขียน
