เมื่อเฮเซลพยายามลุกจากเตียง เธอรู้สึกว่าขาของเธอสั่น ก่อนที่เธอจะก้าวไปอีกสองสามก้าว ประตูก็ถูกผลักเปิดออก
คนใช้เข้ามาพร้อมกับอ่างน้ำ และทันทีที่เธอเห็นเฮเซลลุกจากเตียง ดวงตาของเธอก็สยดสยองและวิตกกังวล เธอรีบเดินไปหาเธอแล้วพูดว่า “คุณลุกจากเตียงไม่ได้แล้ว คุณยังอ่อนแรงอยู่ คุณมอร์ริสบอกให้คุณนอนลงบนเตียงและพักผ่อนให้เต็มที่ คุณลุกจากเตียงไม่ได้ ไม่ได้แม้แต่ก้าวเดียว...”
“แต่ตอนนี้ฉันดีขึ้นมากแล้วและไม่คิดว่าจะต้องพักผ่อนอีก ฉันอยากทำงานแล้ว” เฮเซลอธิบายอย่างอดทน
อย่างไรก็ตาม ด้วยความประหลาดใจของเฮเซล คนรับใช้ก็คุกเข่าลงกับพื้นด้วยแววตาอ้อนวอนของเธอ “คุณวิลกินสัน ได้โปรดอย่าทำให้เรื่องยากสำหรับฉันเลย… คุณมอร์ริสและผู้บังคับบัญชาบอกเราว่า หากเราไม่ดูแลคุณอย่างดีในระหว่างวัน เราจะต้องรับผลที่ตามมา ได้โปรด มั่นใจได้เลยว่าพ่อบ้านขอให้ฉันบอกคุณว่าเขาได้ติดต่อบริษัทของคุณและช่วยขอลางาน
