“ทำไมคุณถึงสวมเสื้อผ้าแบบนี้ อยากตายเหรอ ดูเหมือนว่าคุณยังจำกฎที่ฉันพูดไม่ได้!”
เสียงของเรแกนเย็นลงเรื่อยๆ จนทุกคนในที่เกิดเหตุไม่กล้าที่จะหายใจแรงๆ เมื่อได้ยินเสียงของเขา จนถึงตอนนี้ ยกเว้นเฮเซล พวกเขาไม่รู้ว่าชายที่จู่ ๆ บุกเข้าไปเป็นใคร
ในเวลานี้ เฮเซลรู้สึกหวาดกลัวราวกับว่าเธอตกเป็นเป้าหมายของปีศาจ
เธอไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี โชคชะตากำหนดให้เขาปรากฏตัวต่อหน้าเธอในทันใด อย่างไรก็ตาม เขามาที่นี่เพื่อช่วยเธอหรือผลักเธอไปสู่ขุมนรกแห่งความสิ้นหวังและความเจ็บปวด?
ทำไมเธอถึงรู้สึกว่า... ผู้ชายคนนี้น่ากลัวกว่าจริง ๆ ?
“ใคร...คุณเป็นใคร” วิลเฟรดตะกุกตะกัก "ฉันบอกแล้วไง... อย่ามายุ่ง... เธอ... มาเพื่อนัดบอดกับฉัน ทุกคน... ก็แค่ล้อเล่น ถ้าคุณชอบเธอ คุณ... คุณสามารถพาเธอออกไปได้ ฉันเชื่อว่า พวกเรามาเพื่อความสนุกสนานเท่านั้น”
“สนุกไหม นัดบอด?” ทุกครั้งที่ Regan พูดอะไร ออ
