เว่ยซือหลางเห็นสายตาคลางแคลงของท่านปู่จึงอธิบายทันที “บัวหิมะจริง ๆ ขอรับท่านปู่ แต่เป็นบัวหิมะอีกประเภท น้องเล็กกล่าวว่า เป็นบัวหิมะประเภทหัว กินสดเป็นผลไม้ก็ได้ หรือนำไปทำน้ำแกงกระดูกหมูก็ได้ขอรับ สรรพคุณทางยาดีนักขอรับ”
“โอ้ เช่นนั้นรึ ปู่คิดว่ามีแต่บัวหิมะที่เป็นดอกขึ้นทางตอนเหนือของแคว้นเราเสียอีก”
“จริงขอรับ ตอนแรกพวกข้าก็แปลกใจแต่พอได้ฟังคำอธิบายของน้องเล็กก็หายสงสัยไปเอง ท่านปู่อยากลองหน่อยหรือไม่ขอรับ”
“เอาสิ” รับคำหลานชายคนโตอย่างง่าย ๆ ด้วยสงสัยรสชาติของมัน
“หืม” ทว่าพอบัวหิมะถูกปอกเปลือกนอกออกไป ยิ่งทำให้เขาประหลาดใจมากกว่าเดิม กับเนื้อในสีส้มอมเหลืองแต่กลับใสฉ่ำน้ำยิ่ง
“ท่านปู่ลองชิมดูสิขอรับ อร่อยมาก ข้าชอบมากขอรับ” เว่ยซือเหลียงกล่าวเร่งท่านปู่ให้ลองชิม
เว่ยซือหลิวลังเลเล็กน้อยก่อนตัดสินใจเอาเข้าปาก กร๊อบ! เสียงความกรอบของบัวหิมะที่ถูกกัดได้ยินกันทั่ว นายท่านผู้เฒ่า
