“กลับมาแล้วเจ้าค่ะท่านแม่” เสียงใสที่ดังมาก่อนตัวเช่นนี้มีอยู่คนเดียว หลิวลี่หงละมือจากผ้าเช็ดหน้าที่ตั้งใจปักให้บุตรสาว เงยหน้ามองไปยังนอกศาลากลางสวน เห็นร่างขาวอวบวิ่งดุ๊กดิ๊กเข้ามาหา
“ท่านแม่ ดูนี่สิเจ้าคะ อาหงได้ของกินมาฝากท่านแม่เยอะแยะเลย” เด็กน้อยโอ้อวด พร้อมชูเฉ่าเหมยในมือให้มารดาดู
“ค่อย ๆ เดิน ประเดี๋ยวล้ม”
“อาหงไม่ล้มหรอกเจ้าค่ะท่านแม่ อาหงแข็งแรงมาก ท่านแม่! ท่านดูเฉ่าเหมยที่อาหงเก็บมาสิเจ้าคะ น่ากินใช่หรือไม่” เด็กน้อยไม่อยากให้มารดาดุเรื่องที่นางวิ่งมาจึงเปลี่ยนไปคุยเรื่องเฉ่าเหมยเเทน
หลิวลี่หงส่ายหน้าระอาใจด้วยรู้เท่าทันบุตรสาว แต่ไม่คิดเปิดโปง หญิงสาวรับผ้าเช็ดหน้าที่ชุบน้ำแล้วจากสาวใช้ข้างกาย เช็ดใบหน้าอวบอิ่มของบุตรสาวสุดที่รักอย่างทะนุถนอม
“หน้าเจ้าแดงนัก วันนี้ไม่ต้องทำอะไรแล้วนะลูกรัก”
“เจ้าค่ะ อาหงขี้เกียจแล้ว อิอิ”
“แล้วนี่พ่อเจ้าไม่ตามมาด้วยเล่า”
“ท่าน
