เว่ยซือซานได้ยินคำพูดของบุตรสาวก็คิดตาม ทุกวันนี้ชาวบ้านอดอยากกันทั่วทุกพื้นที่ ไม่ต้องพูดถึงเหล่าทหารที่ประจำอยู่พื้นที่กันดารต่าง ๆ ยิ่งทางเหนืออาหารยิ่งขาดแคลน หากปลูกได้จริง เจ้าสิ่งนี้จะเป็นประโยชน์ต่อประชาชนแคว้นโจวอย่างแน่นอน แม่ทัพเช่นเขาจึงไม่ลังเลบอกให้องครักษ์เก็บพวกที่มีหน่อแยกไว้กลับไปด้วย
เว่ยซือหลางที่เห็นน้องสาวเอาแต่สนใจมันฝรั่งพวกนี้ต่อไปไม่ไหวจึงกล่าวขึ้นบ้าง “น้องเล็ก พี่หาเจ้ามันฝรั่งนี่จนเจอ เจ้าควรให้รางวัลพี่ใหญ่หน่อยหรือไม่”
เด็กอ้วนแหงนคอมองพี่ชายจนคอตั้งบ่า กะพริบตาปริบ ๆ หยุดใช้ความคิดไปแวบหนึ่งก่อนตอบด้วยน้ำเสียงสดใสของเจ้าตัว
“เช่นนั้นอาหงจะทำมันบดจากเจ้านี่ให้กินดีหรือไม่เจ้าคะ”
“มันบด?”
“เจ้าค่ะ มันบด ที่จริงเอาไปทำได้หลายอย่าง แต่อาหงจะทำมันบดให้พี่ใหญ่กิน อร่อยแน่นอนเจ้าค่ะเชื่ออาหงได้เลย”
“ได้ ๆ เช่นนั้นต้องรบกวนน้องเล็กแล้ว”
เว่ยซือเหลียงทำใจไ
