กลุ่มของเว่ยซือหงเดินสำรวจป่าจินหลินชั้นนอกต่อไปเรื่อย ๆ ระหว่างนี้เก็บผักป่าบางชนิดที่เริ่มแตกยอดได้จำนวนไม่น้อยเลย สำหรับคนที่ชอบกินผักอย่างเว่ยซือหงนางรู้สึกมีความสุขมาก
“น้องสามเหนื่อยหรือยัง”
“ยังเจ้าค่ะพี่ใหญ่ พวกท่านเหนื่อยหรือยังเจ้าคะ”
“ยังไม่มีใครเหนื่อยหรอก ถามเพราะเป็นห่วงเจ้า”
“ขอบคุณเจ้าค่ะ แต่อาหงยังไม่เหนื่อย อยากสำรวจต่ออีกสักหน่อยค่อยหยุดพักได้หรือไม่เจ้าคะท่านพ่อ” ตอบพี่ชายคนโตเสร็จก็หันไปออดอ้อนบิดา
“ได้”
“เย้ ท่านพ่อดีที่สุด!” เจ้าตัวกระโดดดึ๋ง ๆ ราวกระต่ายป่าอารมณ์ดี
เว่ยซือซานส่งสายตาเหนือกว่าโอ้อวดไปยังบุตรชายทั้งสอง เว่ยซือหลางเพียงกลอกตาเล็กน้อย ส่วนเว่ยซือเหลียงแอบหรี่ตาลงคิดหาทางเอาคืนบิดาบ้างที่แย่งชิงความโปรดปรานของน้องสาวไป
ตั้งแต่เข้าป่ามาเขาพยายามเข้าไปจับมือน้องสาวตั้งหลายครั้งแต่ก็โดนท่านพ่อขัดขวางไปเสียทุกรอบ จะไม่ให้เขาโมโหจนเก็บมาใส่ใจได้
