กรวิกาบอกปกป้องกับเพื่อนๆ ให้ไปช่วยกันขนของจากรถของเจตน์และภูดิทที่ตามมาถึงในเวลาไม่ห่างกันมากนัก เสียงพูดคุยเสียงหัวเราะดังสลับกันไปมา กรวิกาพาหนุ่มๆ สาวที่เพิ่งมาถึงไปกราบเจ้าอาวาส ซึ่งท่านมีข้อแนะนำเรื่องการดำเนินชีวิตอย่างรู้ตื่น คือ รู้ตัวว่ากำลังทำอะไร ไม่ว่าจะดีหรือร้าย หากกำลังทำไม่ดีอยู่การรู้ตื่นจะช่วยเตือนเราด้วยตัวเราเองและความรู้สึกผิดชอบชั่วดีจะตามมา
“ทุกคนก้มลงกราบท่าน หลังจากได้พูดคุยและสนทนาธรรมกันอยู่พักใหญ่และท่านได้บอกขอบคุณที่ช่วยจัดการเรื่องบูรณะซ่อมแซมวัด
“ท่านค่ะ ดิฉันมีเรื่องรบกวนถามอีกสักเรื่องค่ะ” ปยุดาพูดขึ้นหลัง จากทุกคนลุกและกำลังจะเดินออกไป กรวิกาพยักหน้าให้ภู
ดิทกับเจตน์ ซึ่งยิ้มให้และเดินออกไปกันก่อน
“ว่ามาเลยคุณโยม” เจ้าอาวาสยิ้มน้อยๆ ให้ปยุดาที่นิ่งอยู่ครู่หนึ่ง
“เราสองคนได้ยินเสียงของกัน โดยไม่ต้องพูด แม้จะอยู่ห่างกันก็ยังได้ยินเสียงของกันและกันค่ะ”
