ตอนที่ 9

1038 คำ

เสียงร้องอุทานตกใจของเดือนอ้ายถูกกลืนหายเข้าไปในลำคอแกร่งของวิธวินท์ทั้งหมด ดวงตากลมโตเบิกกว้าง แต่ไม่นานก็หลับพริ้มลง และยอมให้คนตัวโตบดเคล้าเรียวปากสาวอย่างเต็มใจ วิธวินท์ตั้งแต่ใจแค่จะเย้ายั่วให้เดือนอ้ายติดกับดักของตัวเองเท่านั้น แต่ทันทีที่เขาได้สัมผัสกับความนุ่มความหอมหวานของเรียวปากของเจ้าหล่อน สมองของเขาก็ขาวโพลนทันที เขาหลงมึนเมาอยู่กับจุมพิตหอมหวานจากปากนุ่มของเดือนอ้ายอยู่นานหลายนาที กว่าจะสามารถถอนปากแยกจากออกมาได้ ทำไมจูบของหล่อนถึงทำให้เขาสติหลุดแบบนี้นะ ท่องเอาไว้ไอ้วิน ผู้หญิงคนนี้คือเหยื่อแค้นที่นายห้ามรู้สึกอะไรด้วยเด็ดขาด กรามแกร่งของวิธวินท์ขบกันแน่นจนขึ้นสันนูนเป่ง จากนั้นเขาก็เอ่ยขึ้น “ผมขอโทษครับ ผมอดใจไม่ไหวจริงๆ คุณน่ารักเกินไป” เดือนอ้ายที่เพิ่งเสียจูบแรกไป ทำได้แค่ก้มหน้าแดงระเรื่อของตัวเองมองตักเท่านั้น ความจริงเขาไม่จำเป็นต้องขอโทษอะไรหล่อนเลย เพราะหล่อนเองก็ไม่ได้รังเกียจในสิ่งที่เขาเพิ่งกระทำลงไปแม้แต่น้อย ตรงกันข้าม... หล่อนกลับรู้สึกชอบมันมากเลยทีเดียว... เดือนอ้ายยกมือขึ้นแตะปากนุ่มที่กำลังเห่อบวมของตัวเองไปมาอย่างลืมตัว ซึ่งภาพนั้นก็ทำให้วิธวินท์ถึงร้อนรุ่มไปทั้งตัว “เราเข้าไปทานอาหารกันเถอะครับ ผมหิวแล้ว” “เอ่อ... ค่ะ...” ชายหนุ่มก้าวลงไป และก็เดินอ้อมรถมาเปิดประตูให้กับเดือนอ้าย “ขอบคุณค่ะ” วิธวินท์ยิ้มน้อยๆ จากนั้นก็คว้ามือนุ่มมากุมเอาไว้ ก่อนจะรั้งให้เดินเคียงข้างเข้าไปภายในโรงแรมหรูด้วยกัน หลังจากแอบคบหากันโดยไม่ให้คนอื่นล่วงรู้มาเป็นระยะเดือนกว่าแล้ว ความสัมพันธ์ของหล่อนกับอาจารย์วิลเลียมก็พัฒนาขึ้นเรื่อยๆ จากที่แค่จับมือแล้วก็จูบปาก ตอนนี้มันเกินเลยมาถึงการสัมผัสของสงวนแล้ว หล่อนรู้ดีว่าไม่ควรยินยอมให้เขาทำแบบนั้น แต่ร่างกายของหล่อน หัวใจของหล่อนมันลุ่มหลงจนโงหัวไม่ขึ้น รักเขา... รักเขามากจนยอมได้ทุกอย่างแม้จะต้องเปลืองเนื้อเปลืองตัวก็ตาม สีแดงๆ บนแก้มนวลของเดือนอ้ายเพิ่มมากขึ้น เมื่อนึกถึงเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานในรถยนต์คันงามของอาจารย์วิลเลียม หล่อนถูกเขาจูบปาก แลกลิ้นอย่างดูดดื่ม จากนั้นเขาก็กดให้เบาะที่หล่อนนั่งเอนนอน และเขาก็ซบหน้าลงมาหาที่เต้านม เสื้อนักศึกษาของหล่อนถูกปลดกระดุมออกทุกเม็ด สาบเสื้อแยกออกจากกัน สองเต้าถูกบีบเคล้นหนักหน่วง ก่อนที่เขาจะปลดตะขอบราเซียร์ออก และเล่นกับหัวนมชูชันของหล่อน หล่อนจำไม่ได้ว่าตัวเองปัดป้องขัดขืนไหม แต่ได้แค่เพียงเลือนลางว่า ตัวเองร้องครางกระเส่ายามที่หัวนมสีหวานผลุบหายเข้าไปในโพรงปากร้อนจัดของชายคนรัก เขาดูดหัวนมของหล่อนแรงๆ ตวัดเลียด้วยเรียวลิ้นช่ำชอง ในขณะที่หัวนมอีกข้างก็ตกอยู่ในการรุกรานของปลายนิ้วแกร่ง หัวนมข้างหนึ่งถูกดูดอมเร่าร้อน ส่วนหัวนมอีกข้างก็ถูกบี้ขยี้จนเม็ดเต่งแทบปริแตก น้ำอะไรบางอย่างไหลรินออกมาจนเปียกเป้ากางเกงชั้นใน มันไหลออกมาแบบนี้ทุกครั้งเลยเมื่อถูกสัมผัสของอาจารย์หนุ่มเล่นงาน แต่เขาไม่ได้รุกรานหล่อนแค่ที่เต้านมเท่านั้น แต่ที่กึ่งกลางลำตัวสาว ก็ถูกปลายนิ้วของเขาล้วงลึกเข้าไปเช่นกัน ครั้งแรกที่ถูกเขาสัมผัสกับความเป็นหญิง หล่อนปัดป้องขัดขืน แต่คำพูดหวานๆ ช่างมีอำนาจเหลือเกิน มันทำให้หล่อนยอมศิโรราบได้อย่างง่ายดาย สุดท้ายแล้วร่างกายของหล่อนก็แทบจะไม่เป็นความลับสำหรับเขาอีกไปแล้ว เสียงสายเรียกข้าวของโทรศัพท์มือถือดังขึ้น ทำให้เดือนอ้ายตื่นจากภวังค์ชั่วคราว หล่อนรีบกดรับสาย “สวัสดีจ้ะ พิณ” เพลงพิณนั่นเองที่โทรหาหล่อน เพราะรู้ว่าวันนี้หล่อนกำลังจะเดินทางไปเที่ยวต่างจังหวัดกับอาจารย์วิลเลียม “เป็นไงบ้างอ้าย นี่ใกล้ออกเดินทางหรือยัง” “ฉันออกมารออาจารย์ที่หน้าปากซอยแล้วล่ะ รอแค่อาจารย์มารับ” “ขอให้เที่ยวให้สนุกนะเพื่อนรัก แล้วก็อย่าลืมถ่ายรูปสวีตหวานส่งมาให้ฉันดูบ้างล่ะ” เพลงพิณอวยพรให้เพื่อนรักอย่างจริงใจ “ได้สิ เดี๋ยวจะถ่ายรูปทะเลมาฝากนะพิณ” “อยากได้รูปคู่จ้ะ ไม่ได้อยากได้รูปทะเล อย่าลืมส่งมาล่ะ” “จ้ะพิณ” “งั้นฉันไม่กวนแล้ว เดินทางปลอดภัยนะ แล้วเจอกันวันจันทร์ที่มอ” “จ้ะ” เมื่อเพลงพิณวางสายไปแล้ว เดือนอ้ายก็หย่อนโทรศัพท์มือถือลงไปในกระเป๋าสะพายของตัวเอง ใบหน้าอิ่มเอมไปด้วยความสุข สักพักรถยนต์คันคุ้นตาก็แล่นมาจอดเทียบข้างกาย เดือนอ้ายรีบเปิดประตูรถขึ้นไปนั่งเคียงข้างชายคนรักทันที “รอผมนานไหมครับที่รัก” เดือนอ้ายหน้าแดงระเรื่อเมื่อถูกเขาเรียกว่า ที่รัก “ไม่นานค่ะ” “วันนี้คุณแต่งตัวน่ารักจังนะครับ” วิธวินท์จงใจพูดชมเพราะเขาชอบเวลาที่เห็นแก้มนวลแดงระเรื่อ “ขอบคุณค่ะ วันนี้คุณวินก็หล่อมากๆ เลยค่ะ” “คนหล่อคนนี้เป็นแฟนของผู้หญิงที่ชื่อเดือนอ้ายครับ” “คุณวินน่ะ... ชอบพูดให้อ้ายอายอยู่เรื่อยเลย” วิธวินท์หัวเราะชอบใจ เขาอดไม่ได้ที่จะปรายตามองหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างกาย ทำไมนะ ยิ่งอยู่ใกล้เดือนอ้าย เขาก็ยิ่งรู้สึกใจอ่อนขึ้นทุกที ไม่ได้... เขาจะต้องรีบปิดเกมแค้นนี้ให้เร็วที่สุด ไม่อย่างนั้นตัวเขาเองนี่แหละที่จะต้องพบกับหายนะลูกใหญ่

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more