วิธวินท์นั่งดื่มเหล้าอยู่ในบาร์แห่งหนึ่ง โดยมีเพื่อนสนิทตามมาสมทบทีหลัง
“ทำไมหน้าเครียดจังวะไอ้วิน”
วิธวินท์ยกแก้วเหล้าขึ้นเทพรวดลงไปในลำคอ ใบหน้าหล่อเหลาบิดเบี้ยวเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์มันบาดลึกในลำคอ
“กูมีเรื่องคิดไม่ตกว่ะ”
“เรื่องคิดไม่ตก? เรื่องอะไรของมึงวะ หรือว่าเรื่องแก้แค้นแฟนเก่าของมึง”
วิธวินท์ละสายตาจากแก้วเหล้ามองหน้าเพื่อนสนิทแทน
“กูไม่รู้ว่ากูทำถูกหรือทำผิดว่ะที่ดึงน้องสาวของจันทร์แรมเข้ามาในเกมนี้ด้วย”
“นี่มึงอย่าบอกนะว่ามึงใจอ่อนน่ะ”
ศีรษะของวิธวินท์ส่ายไปมาน้อยๆ
“กูไม่ได้ใจอ่อน แต่เดือนอ้ายเธอใสซื่อเกินกว่าที่กูคิดว่ะ เธอมองโลกในแง่ดี ใจดีกับทุกคน และก็อ่อนโยนเสมอ”
“อย่าบอกนะว่ามึงแพ้ทางเด็กคนนี้แล้วน่ะ”
“กู... ก็ไม่รู้เหมือนกัน”
วิธวินท์ไม่มีคำตอบให้กับตัวเองเลย เขาพยายามที่จะเข้มแข็งให้มากกว่านี้ แต่สายตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักของเดือนอ้ายที่มองมายังเขานั่น ม
