“อย่าคิดมากเลยนะจ๊ะ แค่หนูกับหลานของแม่ไม่เป็นอะไรแม่กับพ่อเขาก็ดีใจแล้ว” จบประโยคของคาร่าลดาก็น้ำตาไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้ เธอรู้สึกว่าตัวเองโดดเดี่ยวเหลือเกินเมื่อถูกคนตัวโตผลักไส คาร่าก้มลงไปกอดลดาด้วยความรัก หล่อนต้องการจะปลอบโยนเพราะสงสารลูกสะใภ้จับใจ พอผละห่างก็หันไปตีลูกชายแรงๆหนึ่งตี
“โอ้ย แม่ตีผมทำไมครับ ผมเป็นลูกชายสุดที่รักของแม่นะครับ แม่อย่าลืมสิครับว่าแม่บอกกับพวกเรามาตลอดว่าจะไม่ใช้กำลัง” ชายหนุ่มร้องออกมาด้วยความเจ็บ ต้องบอกเลยว่าครั้งนี้มารดาไม่มีการออมมือใดๆทั้งสิ้น เขาจึงทำได้แค่ออดอ้อนท่านเหมือนเมื่อครั้งยังเป็นเด็ก
“หนูลดายังไม่มีแรงแม่ก็เลยทำโทษเราแทนหนูลดาไงล่ะ” คาร่าตอบกลับเสียงดังฟังชัด ลดาแอบยิ้มที่มุมปากไม่คิดว่าคนตัวโตจะมีมุมนี้ด้วยเหมือนกัน
“แม่อ่ะ”
“ลดาลูก ความจริงลูกชายคนนี้ของแม่นิสัยดีมากเลยนะจ๊ะ เขาเป็นผู้ชายพูดเพราะมีน้ำใจชอบช่วยเหลือคนอื่นเพียงแต่มีเ
