ชายหนุ่มเมื่อได้รู้ว่าหญิงสาวทำงานที่ห้างของตัวเองก็ยิ้มไม่หุบ
"คุณแค่นี้ก่อนน่ะ" แล้วดาริกาก็ห่าวนอน
"อะไรกันห่าวนอนแล้ว"
"อื่มฉันง่วง"
"เดียวขอถามอีกข้อ"
"อะไรของคุณอีกเนี้ย"
"ทำงานแผนกไหนหร่อ"
"อ้อฉันเป็นแคชเชียร์โซนฟูดแลนด์ชั้นใต้ดินน่ะคุณ" ถึงว่าไม่เคยเห็นหรือว่าจะเห็นแต่ไม่รู้ว่าเป็นเธอชายหนุ่มคิดในใจคนเดียว
"นี่คุณทำไหมเงียบไปฉันจะวางสายแล้วน่ะ"
"โอเครแล้วเจอกัน"จะเจอกันได้ไงรู้จักก็ไม่รู้จักหญิงสาวแค่คิดไม่ได้พูดออกไปผืดกับชายหนุ่มเขาวางแผนในใจเรียบร้อยแล้วทางด้านดาริกาแค่ตอบสั้นๆ
" อื่ม"
"เดียวเลิกงานผมโทรหาน่ะ"
"อื่ม" ตอบเท่านั่นก็กดวางสายทันที
"โอ๊ยยัยเด็กบ็องนึกจะวางก็วาง"แต่บ่นพึ่งพำออกมา
" เดียวเราก็ได้เจอกันแล้วสวยน้อยผมไม่ปล่อยคุณไปง่ายๆหรอก" ใช่ถ้าลองเขาได้สนใจอะไรเขาจะไม่ปล่อยอะไรให้ผ่านไปง่ายๆแน่นอนไหนๆเขาก็อยู่ที่ทำงานแล้ววันนี้ว่าแล้วชายหนุ่มก็โทรหาพนักงานฝ่ายบุคคลทันที
"ตืดๆๆๆๆ"
"ฝ่ายบุคคลสวัสดีค่ะ"
" คุณวรรณ"
" สวัสดีค่ะท่านประธานมีอะไรให้ดิฉันรับใช้ค่ะ" แต่ในใจกำลังกังวลอยู่เพราะร้อยวันพันปีท่านไม่โทรมาหาเลย
"ผมมีอะไรรบกวนคุณหน่อย"
"บอกมาเลยค่ะ"
"ผมอยากได้ประวัติแคชเชียร์ที่ทำงานอยู่แผนกฟูดส์แลนด์ชั้นใต้ดินหน่อย"
"คนไหนค่ะมีอยู่5คนค่ะ"
" คนที่ชื่อดาริกา"
" น้องทำอะไรผิดหร่อค่ะคนนี้เป็นเด็กพาร์ไทมเองน่ะค่ะทำงานดีด้วย"
"เรื่องนั้นคุณไม่ต้องรู้หรอกแค่หาสิ่งที่ผมต้องการมาให้ได้ภายในไม่เกินครึ่งชั่วโมงก็พอ"
" รับทราบค่ะท่านประธาน" ชายหนุ่มก็วางสายทันทีทำให้พนักงานเก่าแก่อย่างคุณวรรณดีรู้สึกกังวลเป็นห่วงพนักงานว่าจะมีปัญหาอะไรหรือเปล่าแล้วก็เริ่มค้นแฟ้มประวัติพนักงานทันทีไม่ถึงยี่สิบนาทีก็เจอ
" อยู่นี่เอง" แล้วก็รีบถือแฟ้มเดินออกไปทันทีพอมาถึงหน้าห้องท่านประธานก็เจอเข้ากับผู้ช่วยคนสนิทอย่างกวินทันที
"อ้าวคุณวรรณคุณมาทำอะไรที่นี่ครับ"
"ดิฉันเอาแฟ้มประวัติพนักงานมาให้ค่ะท่านประธานให้หาเมื่อกี่ค่ะ"
"ไหนขอผมดูหน่อย" แล้วกวินก็หยิบขึ้นมาดูเห็นใบหน้าเด็กสาวหน้าตาคมสวยหน้ารักอยู่ในตัวหมด
"แล้วนี่ใคร"
"เป็นน้องแคชเชียร์ค่ะไม่รู้มีอะไรหรือเปล่าน้องเขาทำงานดีและเป็นเด็กดีด้วยน่ะค่ะคุณวิน
"ถ้าเป็นเด็กดีอย่างที่คุณว่ามาท่านประธานคงลจะให้โปนัสน้องละมั่ง"
"ขอให้เป็นแบบนั่นเถอะค่ะ"
" เชิญคุณวรรณเถอะครับ"แล้วชายหนุ่มก็เคาะประตูให้
" ก็อก ก็อกเจ้านายครับคุณวรรณมาขอพบครับ" เสียงจากด้านในก็ตอบกลับมา
"เชิญ" แล้วคุณก็เปิดประตูเข้าไปอย่างกังวลเพราะไม่เคยถูกท่านประธานเรียกหาแบบนี้