พิษรักนายแฟนเก่า

ค่าตัวของเธอคนนี้เท่าไหร่

"สุขสันต์วันครบรอบ1ปีของเรานะครับโรส"

"ค่ะ>.<"ร่างบางที่ชื่อโรสหรือพิมโรสตอบรับด้วยความเขินอายพร้อมกันชนแก้วไวน์สุดหรูที่แฟนหนุ่มพาเธอมาเลี้ยงฉลองใครๆ ก็ว่าเธอนั้นดวงกุดเรื่องความรักและแม้แต่เธอเองก็เชื่อแบบนั้นเพราะไม่ว่าจะคบกับใครมาก็ไม่เคยเกิน3เดือนเลยสักครั้งและแน่นอนว่าเธอเป็นฝ่ายถูกทิ้งทุกครั้ง

ส่วนตัวเธอก็ไม่ได้คิดว่าตัวเองนั้นเลวร้ายแต่อย่างใดเธอออกจะเป็นผู้หญิงสวยที่ผู้ชายคนไหนควงแล้วจะเป็นหน้าเป็นตาให้แน่นอนแถมนิสัยก็ไม่ได้เลวร้ายเธอเองก็ไม่รู้ทำไมถึงไปกับใครก็ไม่รอดเลยสักคนแต่กลับเขาคนนี้ผู้ชายที่ดูภายนอกเหมือนจะเจ้าชู้แต่จริงๆ แล้วเขากลับอ่อนโยนกับเธอมากเหลือเกินแถมยังเป็นผู้ชายคนแรกที่เธอคบได้นานที่สุดอีกด้วย

"เมาหรอครับ" แฟนหนุ่มเอ่ยถามพิมโรสส่ายหน้าเบาๆ เป็นการปฏิเสธแต่จริงๆ แล้วตอนนี้เธอมีอาการมึนหัวอ่างรุนแรงทั้งๆ ที่กินไวน์ไปเพียงไม่กี่แก้วเท่านั้น

"คะคือว่าโรสมึนหัว" สุดท้ายก็ต้องบอกความจริงกับแฟนหนุ่มไปเพราะเริ่มรู้สึกว่าตัวเองนั้นจะทนไม่ไหวกับอาการมึนฉันพลันแบบนี้

"งั้นเรากลับกันดีกว่า" แฟนหนุ่มเอ่ยบอกก่อนจะรีบมาประคองพิมโรสที่ไม่ค่อยมีสติออกจากร้านไป

"อื้ออ" ร่างบางค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาเพราะทนความหนาวเย็นและกลิ่นเหม็นคาวของอะไรบางอย่างไม่ไหวเปลือกตาสวยค่อยๆ ปรับโฟกัสกับภาพตรงหน้าสิ่งที่เธอจำได้ล่าสุดคือรู้ว่าแฟนหนุ่มของเธอนั้นกำลังประคองเธอเพื่อขึ้นรถและหังจากนั้นเธอก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย

"นะนี่มันอะไรกันเนี่ย!" ร่างบางเอยขึ้นเสียงดังพร้อมกับเอามือปิดปากตัวอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตาภายในห้องสีดำที่พื้นเย็นเฉียบแต่กลับเต็มไปด้วยเลือดสีแดงสดกองเต็มพื้นแถมยังมีร่างของใครบางคนนอนอยู่ที่พื้นอีกด้วยร่างบางค่อยๆ เคลื่อนตัวเองหนีจากสิ่งตรงหน้าด้วยความกลัวจนมือไปสัมผัสกับของบางอย่างและเมื่อหันไปดูก็พบชิ้นส่วนแขนของใครก็ไม่รู้

"กรี๊ดดด!!" พิมโรสกรี๊ดลั่นห้องพร้อมกับพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นอย่างยากลำบากเนื่องจากใส่ชุดเดรสมาแถมยังใส่รองเท้าส้นสูงมาอีกหัวใจดวงน้อยเต้นไม่เป็นส่ำอาการพะอืดพะอมเริ่มมาจนต้องรีบปิดปากและวิ่งหนีทันที

"ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย" ร่างบางวิ่งออกมาจากห้องพร้อมตะโกนขอความช่วยเหลือแต่สิ่งที่ได้กลับมามีเพียงความเงียบเท่านั้นจนในที่สุดก็เจอเข้ากลับประตูบานหนึ่งซึ่งเธอไม่รู้เลยว่ามันคือประตูทางออกหรือประตูห้องของใครกันแน่

แกร้ก

"ช่วยดะ.." พิมโรสชะงักคำที่จะพูดทันทีเมื่อภาพตรงหน้าคือมีเหล่าชายร่างบึกสองถึงสามคนกำลังหั่นร่างของใครบางคนอยู่

"ฮึก" ร่างบางฝุบลงทันทีกับภาพที่เห็นใบหน้าสวยเต็มไปด้วยน้ำตาเธอไม่รู้เลยว่าตัวเองนั้นอยู่ที่ไหนและมาอยู่ที่แห่งนี้ได้อย่างไร

"ลากมันเข้ามา" คำสั่งของใครบางคนเอ่ยขึ้นตัวของเธอถูกลากไปยังกลางห้องก่อนที่จะถูกล็อคใบหน้าจากผู้ชายหน้าโหดคนนึง

"ผอมแบบนี้เอาขายแทนดีปะวะ" ผู้ชายหน้าโหดเอ่ยขึ้นก่อนจะสบัดหน้าของพิมโรสเบาๆ ร่างบางตัวสั่นเทาด้วยความกลัวตอนนี้หัวสมองของเธอมันรวนไปหมดแล้วทั้งๆ ที่ไม่กี่ชั่วโมงก่อนเธอยังมีความสุขฉลองวันครบรอบอยู่เลยแต่ทำไมตอนนี้เธอถึงตกมาอยู่ในสภาพนี้ได้

"ค่าตัวของเธอคนนี้เท่าไหร่" เกิดเสียงๆ หนึ่งดังขึ้นอยู่ข้างหลังของร่างบางแต่พิมโรสหาได้สนใจไม่เพราะตอนนี้เธอเอาแต่นั่งก้มหน้าก้มตาเพราะความกลัว

"ผมไม่ได้จะขายนะ"

"บอกมาตามที่ต้องการ"

"12ล้าน.."

"อืม….รูดบัตรเลย"

"เอาจริงหรอแต่ก็นะมันสวยนี่หั่นไปก็เสียดายของแย่" ชายหน้าโหดพูดยิ้มๆ ก่อนจะรับบัตรมาส่งให้กับลูกน้องทำเรื่องทันที

"พาเธอกลับไปก่อน"

"ครับคุณภาคิน"ร่างบางถูกหิ้วปีกไปแบบสติเลือนลอยก่อนจะหมดสติไปในขณะที่ถูกหิ้วปีกส่วนทางด้านอีกฝั่งที่พึ่งเสียเงิน12ล้านไปก็หยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบอย่างใจเย็นแต่ใครจะรู้ว่าใบหน้าที่นิ่งเฉยเมื่อครู่มันมีรอยยิ้มเล็กๆ ซ่อนอยู่

"หวังว่างานหน้าจะได้ร่วมทำธุรกิจกันอีกนะครับคุณภาคิน" ชายหน้าโหดเอ่ยขึ้นพร้อมส่งบัตรเครดิตคืนให้เจ้าของชื่อภาคินยกยิ้มขึ้นเล็กน้อยก่อนจะเดินไปขึ้นรถกลับยอมรับว่าตกใจไม่น้อยที่เคยเห็นคนที่เคยร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาก่อนมาอยู่ในสภาพนี้ได้

"เธอล่ะ" ภาคินเอ่ยถามในขณะที่กำลังเดินเข้าบ้านที่แสนใหญ่โต

"หลับอยู่บนห้องครับ" ภาคินพยักหน้ารับก่อนจะเดินขึ้นไปบนห้องดังกล่าวจองม้องร่างบางที่ยังคงไม่ได้สติใบหน้าสวยที่เลอะเครื่องสำอางค์เล็กน้อยกับชุดเดรสที่โชว์เนื้อหนังวับๆ แวมๆ จู่ๆ แก่นกายของเขาก็โป่งพองอย่างน่าอัศจรรย์

"หึ" ร่างสูงเค้นหัวเราะให้กับตัวเองเบาๆ ก่อนจะเสยผมขึ้นอย่างระงับอารมณ์5ปีที่เธอทิ้งเขาไปเขายังจำมันได้ดีบาดแผลที่เธอฝากไว้มันยังคงสดใหม่เหมือนพึ่งถูกบอกเลิกเมื่อวานภาคินนั่งลงข้างร่างบางก่อนจะใช้มือสัมผัสลูบไล้ร่างกายขาวเนียนที่ยังคงไม่ได้สติก่อนจะเริ่มปลดกางเกงของตัวเองลงแล้วเปลี่ยนเป็นขึ้นคล่อมร่างบางแทน

ภาคินดันชุดเดรสของพิมโรสขึ้นไปกองที่เอวบางก่อนจะลูบไปยังใจกลางน้องสาวของเธอเบาๆ กางเกงในลายลูกไม้สีขาวที่น่าเย้ายวนทำให้เขายิ่งมีอารมณ์ก่อนจะค่อยๆ รูดมันออกจากขาเรียวให้พ้นทางพร้อมกับแหวกขาเรียวให้ชันเข่าขึ้น

"อื้อ" ร่างบางปล่อยเสียงออกมาเล็กน้อยภาคินเงยหน้ามองร่างบางที่ยังคงไม่ได้สติก่อนจะเริ่มสอดนิ้วเข้าไปทักทายพร้อมกับพรมจูบน้องสาวของเธอเบาๆ

โอโหเปิดมาก็แซ่บไม่ไหวเลยค้าาาา คอมเม้นกันมาเยอะๆ นะคะไรท์จะได้มีกำลังใจการเขียนเร็วๆ