EP 73
1162 คำ
“มาถึงเร็วดีนี่”
พลาธิปทักทายเพื่อนแค่นี้ ส่วนปราณปริยาวดียกมือไหว้สามหนุ่มอย่างนอบน้อม เมื่อทุกคนลงจากรถแล้ว
“หมิวจ๊ะนี่พี่หนึ่งจ้ะ ส่วนคนข้างๆ คือคุณหนึ่ง ภรรยาสุดสวยของเพื่อนพี่จ้ะ”
วัทน์แนะนำสาวสวยวัยไล่เลี่ยกับปราณปริยาวดีให้รู้จักกัน ก่อนจะหันกลับไปควานหาของจากหลังรถที่ยัดมาเต็มเอี้ยด เพราะสามวันกับการลุยงานหนักของสี่หนุ่ม ต้องใช้อุปกรณ์หลายอย่าง
พลาธิปทักทายสาวน้อยหน้าใสอย่างมีไมตรี ปราณปริยาวดีเองก็ยิ้มให้แต่ไม่ได้แสดงว่าตัวเป็นเจ้าบ้านอย่างออกนอกหน้านัก เพราะไม่แน่ใจว่าสามีอยากจะให้เป็นด้วยหรือเปล่า
‘ปัง’
เสียงปิดประตูเรียกให้ทุกคนหันไปมองอีกคน ที่เพิ่งจะก้าวออกมา ปราณปริยาวดีก็ไม่อยากจะข้องแวะด้วยสักเท่าไหร่ ในใจนั้นก็อดเคืองสามีไม่ได้ที่คงจะนัดแนะแม่คู่ขาเอาไว้ก่อนหน้าแล้วกระมัง
ร่างสูงเพรียวจึงขยับออกห่างวงแขนแข็งแรงของเขา
“หนึ่งขอตัวไปดูมื้อเที่ยงในครัวก่อนนะคะ”
พลาธิปอยากจะตามไปแทบแย่ แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะงานที่ต้องทำกับเพื่อนมีล้นมือ แถมเขาก็ยังอยากจะถามว่าใครหน้าไหนหอบคู่ขาที่เขาพยายามหลบหนีมาเป็นเดือนแล้วมาด้วย
เพราะไม่ได้อยู่ในข้อตกลงสักนิด
“ก็ยัยมิ้นท์เป็นฝ่ายขาย จะไม่ให้มาได้ยังไงกัน”
ภาธรเป็นคนไขข้อข้องใจ เมื่อได้อยู่กันตามลำพังกับเพื่อนทั้งสามในออฟฟิศ พลาธิปไม่รู้จะบอกยังไง ส่วนอีกสองเพื่อนนั้นรู้ดี ว่าการมาของรัตติกาล จะสร้างปัญหาให้ชีวิตคู่ของพลาธิปได้อย่างแน่นอน
“เอ่อๆๆ ช่างเหอะทำงานกันดีกว่า อีกหน่อยพวกรับเหมาก็จะมาแล้ว ฉันอยากคุยส่วนของพวกเราเสร็จก่อน ค่อยคุยกับพวกนั้น แล้วนี่มิ้นท์ไปไหนล่ะทำไมไม่มาประชุม”
พลาธิปรีบตัดบท แล้วหันหน้าเข้าหางาน โดยไม่ได้สนใจอะไรหรือใครอีกเลย นอกจากคนที่เกี่ยวข้องกับเรื่องงานเท่านั้น ปิยธิดาเพิ่งเดินลงมาจากห้องชั้นบน มองไปยังออฟฟิศที่เป็นห้องกระจกใสแจ๋ว
เห็นสามีกับผองเพื่อนกำลังหน้าดำคร่ำเคร่งกับงาน ก็ถอนหายใจออกมาหนักๆ
เพราะความเบื่อ ไม่รู้ว่าตัวเองจะหาอะไรทำเพื่อเป็นการฆ่าเวลา เดินเรียบเรื่อยผ่านห้องรับแขกไป ก็เห็นแม่รัตติกาลถือถาดกาแฟยิ้มหน้าบานมา แถมยังเชิดหน้าใส่ไม่ทักทายกันอีกต่างหาก
จนเกิดอาการหมั่นไส้แม่สาวมั่นขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ แต่ก็ไม่อยากมีเรื่อง เลยเดินเรียบเรื่อยไปจนถึงครัว เห็นแม่ลูกเมียน้อยกำลังวุ่นกับอาหาร
ทำเอาหมดอารมณ์สุนทรีที่จะเดินต่อทันควัน ช่วงขาขาวยาวเรียวในกางเกงขาสั้น จึงหมุนกลับไปทิศทางเดิม ขึ้นห้องตามเดิม หาโทรทัศน์เครื่องเดิม หนังเรื่องเดิม เพราะไม่รู้จะไปไหนได้อีก
อดเสียใจไม่หาย เมื่อคืนยอมใจอ่อนเพราะการโอ้โลมของสามี จนเผลอตกปากรับคำมาด้วย ถ้ารู้ว่ามาบ้านนี้และมีนังลูกเมียน้อยด้วย จ้างให้ก็ไม่มีใจอ่อนแน่
ส่วนลูกเมียน้อยนั้น ก็ไม่ได้สนอกสนใจกับใคร นอกจากการตระเตรียมอาหารสำหรับคนแปดคน จากที่สามีบอกไว้แค่ห้าทว่าเพิ่มมาอีกสามสาว
ทำให้ปราณปริยาวดีกับจวง ต้องช่วยกันทำเพิ่มอีก เพื่อให้พอและต้องเผื่อให้สองผัวเมีย ที่คอยมาดูแลอย่างดีในสี่วันที่ตัวเองมาอยู่แล้ว
“ป้าก็ทำได้แต่อาหารพื้นๆ ค่ะคุณหนึ่ง ทุกครั้งที่คุณผู้หญิงมา ก็จะพาพี่สุมาด้วย เลยไม่ค่อยต้องทำอาหารสักเท่าไหร่ แต่คราวนี้คุณหนึ่งพาเพื่อนมาเยอะ ป้าไม่รู้ว่าจะทำอะไรให้กินดีค่ะ ถ้าไม่ได้คุณหนึ่งล่ะแย่เลย”
จวงพูดไป มือก็ช่วยหั่นหมูสำหรับทำน้ำตกไปด้วย ปราณปริยาวดีแค่หันมายิ้มให้ มือก็หั่นต้นหอมผักชีไป ตาก็ชะเง้อมองประตูหลังบ้าน เพื่อรอใบที่บอกว่าจะไปเก็บผักโขมตรงท้ายสวน มาให้ผัดน้ำมันหอยเพิ่มอีกรายการ
“หมิวยิ่งทำอะไรไม่เป็นสักอย่างค่ะป้า”
รวิดาที่ช่วยล้างผักด้วยอาการเก้ๆ กังๆ ก็รีบออกตัว เพราะไม่ถนัดเรื่องงานครัวเอาเสียเลย
“มาแล้วครับคุณหนึ่ง จะให้ผมช่วยอะไรอีกหรือเปล่าครับ”
ใบมาพร้อมผักเต็มตะกร้า รีบอาสาอย่างไม่เกี่ยงงอน
“งั้นฝากลุงใบช่วยไปซื้อน้ำแข็งกับน้ำอัดลมหน่อยนะคะ และถ้าผ่านไปเจอผลไม้อะไรก็ซื้อมาด้วยค่ะ”
ปราณปริยาวดีรีบควักกระเป๋าเอาเงินให้ ก่อนจะหันมาหางานตรงหน้าอย่างเร่งรีบ เพราะกลัวจะไม่ทันเที่ยง ด้วยรู้ดีว่าคนเดินทางมาไกล คงจะหิวอย่างไม่ต้องสงสัย
และแน่นอนว่านั่นคือความจริงอย่างที่สุด เที่ยงนิดๆ อาหารจึงถูกยกไปจัดบนโต๊ะอาหารตัวยาว นั่งได้ไม่ต่ำกว่ายี่สิบคน เพราะบ้านนี้มักจะถูกใช้เป็นที่พักพิงให้คนในครอบครัว หรือแม้แต่รับรองแขกต่างประเทศ
“พักกินข้าวก่อนดีกว่าพวกเรา”
พลาธิปที่เฝ้ามองร่างสูงเพรียวของเมียทเดินไปวนมาอยู่เป็นนานรีบลุกก่อนใครเพื่อน และตรงเข้าห้องอาหาร ช่วยรับจานจากมือเมียมาจัดวางอย่างไม่เคยมีมาก่อน
ปราณปริยาวดีไม่มีเวลาได้สนใจมากนัก เพราะห่วงแตงโมกับสับปะรด ที่ยังไม่ได้ปอกไว้เป็นผลไม้หลังอาหาร จึงรีบเดินกลับเข้าครัวตามเดิม ปล่อยให้คนเป็นผัวชะเง้อคอมองอยู่เป็นนาน
“ป้าครับแล้วหนึ่งล่ะครับ”
เขาเลยหันไปหาจวง กำลังตักข้าวใส่จานให้ทุกคน โดยมีรวิดาคอยช่วย ผิดกับปิยธิดาที่นั่งเป็นคุณนายรออย่างเดียว จนภาธรต้องลุกขึ้นมาช่วยรินน้ำใส่แก้วส่งต่อให้เพื่อนๆ อย่างรู้งาน
“น่าจะเข้าไปปอกผลไม้นะคะคุณหนึ่ง เห็นคุณหนึ่งบอกว่า อยากจัดใส่ช่องฟิตไว้ กินข้าวอิ่มคงจะเย็นพอดีค่ะ”
เพียงเท่านั้น ร่างสูงใหญ่ก็ลุกพรวดเดินเข้าครัวไป ไม่ถึงหนึ่งนาที ก็ได้เมียติดมือมานั่งข้างๆ ด้วยแล้ว โดยไม่สนใจกับผลไม้ที่ปอกค้างไว้สักนิด ด้วยเขาเห็นว่าเมียเหนื่อยมาตั้งแต่เช้าแล้ว ไม่อยากให้ทำอะไรมากไปกว่านี้
- ผู้เขียน
