EP 41
1158 คำ
“ป้าสุไปเอากุญแจห้องเมียผมมาให้ที ผมจะเข้าไปสั่งสอนคนไม่รู้จักทำหน้าที่เมียให้เข็ด”
“คุณหนึ่งนอนแล้วล่ะค่ะ วันนี้แกทำงานมาตั้งแต่เช้ายันเย็น ไหนจะต้องคอยดูแลคุณหนึ่งกับเพื่อนๆ อีก ให้แกได้พักผ่อนบ้างเถอะค่ะ คุณหนึ่งเมา...”
“ผมบอกให้ไปเอากุญแจห้องมาให้ผมเดี๋ยวนี้”
สุดาถึงกับสะดุ้ง เมื่อถูกเจ้านายหนุ่มตะคอกใส่เสียงดังคับบ้าน ทั้งที่ไม่เคยทำมาก่อน สุดาจึงไม่พูดอะไรได้แต่เดินลงไปข้างล่าง สวนกับรหัทกับวัทน์ที่ได้ยินเสียงเลยขึ้นมาดู
“ไม่เปิดใช่มั้ย ดี้! เดี๋ยวเราจะได้เจอกันเมียจ๋า รอรับขวัญผัวให้ดีๆ ล่ะ คืนนี้ผัวจะตบรางวัลให้ยันเช้าเลยล่ะ”
คนโซเซยิ้มอย่างได้ใจ เมื่อสุดายื่นกุญแจให้ เขารีบเสียบเข้าไปกับลูกบิด แต่กว่าจะหารูเสียบกุญแจเจอ ก็กินเวลาเป็นนาที สุดาหันมายิ้มให้สองเพื่อนของเขาที่ยังไม่เมาสักเท่าไหร่
กึกๆๆ กึกๆๆ กึกๆๆ มือหนาหมุนลูกบิด เมื่อกุญแจปลดล็อคเรียบร้อยแล้ว ทว่าเขาก็ยังเข้าไปไม่ได้อยู่ดี
“อะไรวะ ทำไมมันเปิดไม่ได้” เขาบ่นเสียงดังแล้วก็หมุนลูกบิดซ้ำๆ อีก
กึกๆๆ กึกๆๆ กึกๆๆ
“คุณหนึ่งคงจะล็อคกลอนไว้ล่ะมั้งคะ” สุดารำคาญ เลยรีบไขปริศนาให้ เขาหันขวับไปทันที
“ล็อก!!! บ้านเรามีที่ล็อกตั้งแต่เมื่อไหร่ป้า ห้องผมไม่มี ห้องคุณพ่อคุณแม่ไม่มี อย่าบอกนะ ว่าแม่เมียผมกลัวผัวจะเข้าหา เลยซื้อมาติดเอง มันจะมากไปแล้วนะ เปิดๆๆๆ หนึ่ง!!! ผมบอกให้เปิดประตูเดี๋ยวนี้ อย่าให้ผมโมโหนะ เปิดๆๆๆๆๆ”
เขาทุบประตูไม่ยั้งด้วยความหัวเสีย จนสุดาถึงกับส่ายหน้าด้วยความระอาใจ สองเพื่อนก็มีอาการไม่ต่างกันนัก และเพิ่งจะเดาออกก็วันนี้เองว่าเพื่อนแต่งเมียมาสี่เดือนแล้ว แต่ยังไม่เคยได้นอนกับเมีย
หรืออาจจะเคย แต่ถูกเมียงอน จนต้องหาที่ล็อกมาดัดสันดานผัวเกเรและขี้เมาให้หายเข็ด
“เปิดๆๆๆ อย่าให้ผมเข้าไปได้นะหนึ่ง เราจะได้เห็นดีกันแน่ เปิดๆๆๆๆ”
“เอ้ย! หนึ่ง พอเหอะ ป่านนี้คุณหนึ่งคงจะหลับไปแล้วล่ะมั้ง ทำงานมาทั้งวัน เราลงไปกินต่อเถอะ กำลังได้ที่ ปะๆๆ อะไรกัน ห่างลูกห่างเมียนิดๆ หน่อยๆ ทำเป็นจะเป็นจะตายไปได้ เร็วเข้าเสียงดัง เดี๋ยวคุณลุงกับคุณป้าออกมาด่านะ”
รหัทเป็นฝ่ายเข้ามาห้าม ด้วยการคว้ามือที่กำลังจะทุบประตูอีกรอบ เขาหันไปหาเพื่อนด้วยใบหน้าแดงกร่ำเพราะความโกรธและระดับดีกรีมีมากจนทุกคนต้องส่ายหน้าระอาไปตามๆ กัน
“ไม่ไป! กูจะเข้าไปนอนกับเมียกู มึงไม่เคยมีเมีย มึงไม่รู้หรอกว่า การถูกเมียล็อกห้องหนีมันเป็นยังไง”
เขายังไม่ยอม
“เอ้อๆๆ ฉันไม่รู้หรอก แต่ที่รู้ๆ นะ ถ้าขืนแกยังทำแบบนี้อยู่ ฉันสองคนจะหนีกลับแล้วล่ะ กินกันแค่สองคนมันจะไปสนุกอะไร ไป้ๆๆ กินเป็นเพื่อนกันก่อน กับแกล้มฝีมือคุณหนึ่งรสเด็ดอย่าบอกใครเลย เอ้ย! ไอ้วัทน์มาช่วยฉันลากมันไปที”
วัทน์กำลังจะทำตามแต่เขาสะบัดตัวออกอย่างแรงและหัวเสีย
“ไม่ต้อง กูไปเองได้ โธ่เอ้ย!!! คิดว่าสวยนักหรือไง ถ้าคืนนี้มิ้นท์อยู่ด้วย อย่าคิดว่าฉันจะสน อยากอยู่ในนั้นก็อยู่ให้เข็ด อย่าออกมาเชียวนะ พ่อจะเล่นให้หนักเชียว ไปพวกแก คืนนี้กินให้มันตายไปข้างหนึ่งเลย”
เขาบ่นไปด้วยแล้วใช้เท้าถีบประตูห้องปังๆ ก่อนจะเดินโซเซไปหาบันได ทิ้งให้คนทั้งสามส่ายหน้าด้วยความระอา ไม่ต่างจากคนอยู่ในห้องนัก ที่ได้ยินทุกคำของเขาอย่างชัดเจน
แต่ก็ไม่อยากเก็บเอาคำคนเมามาใส่อารมณ์ จึงรีบผละจากประตูไปอาบน้ำแล้วเข้านอนทันที เพราะเหนื่อยมาทั้งวัน
ตอนจอมสำออย
ตีสามสะดุ้งตื่นขึ้นมาอีกที เมื่อเดินไปมองผ่านกระจกหน้าต่าง พบว่ารถของรหัทกับวัทน์ยังจอดอยู่ที่เดิม แปลว่ายังกินกันไม่เลิก หรือไม่ก็เมาคอพับไปตามๆ กันแล้ว
เพราะความสงสัย และเกรงกลัวว่าจะถูกคนในบ้านตำหนิ ว่าไม่ดูดำดูดีสามี ปราณปริยาวดีจึงคว้าเสื้อคลุมตัวหนา แล้วค่อยๆ เดินไปหาบันไดเหงี่ยหูฟังว่ามีเสียงใครดังมาด้านล่างบ้าง
ก็พบแต่ความเงียบ จึงค่อยๆ เดินลงมาตรงไปหาห้องนั่งเล่น ก็เห็นสามีกับผองเพื่อนต่างหลับอยู่คนละมุม หญิงสาวส่ายหน้าน้อยๆ ด้วยความระอา แล้วเดินขึ้นบันไดไปทางเดิม
“อุ๊ย!!! ป้าสุน่ะเอง หนึ่งตกใจหมดเลยค่ะ มาทำอะไรค่ะดึกๆ ดื่นๆ”
ร่างบางสะดุ้งโหยง เมื่อเห็นสุดากำลังจะลงมาพอดี
“ก็ป้าจะลงไปดูสามหนุ่มหน่อยน่ะค่ะ คุณหนึ่งล่ะคะ ตื่นมาทำอะไร”
แล้วทั้งสองก็หอบผ้าห่มจากด้านบนลงมาอีกครั้ง แล้วช่วยกันจัดท่านอนให้สามหนุ่มที่แขนขายื่นไปคนละทางให้เรียบร้อย แล้วห่มผ้าให้ ก่อนจะเก็บกวาดโต๊ะมีขวดเปล่าล้มเกลื่อนกลาดให้เสร็จ ถึงได้ขึ้นไปนอนต่อ
แต่ใกล้หกโมงเช้า ก็ต้องตื่นมาอาบน้ำ แล้วต่างก็ลงไปช่วยกันตระเตรียมมื้อเช้าตามปกติ
“คุณหนึ่งคะ ป้าว่าคุณหนึ่งน่าจะไม่สบายนะคะ นอนขดอยู่ใต้ผ้าห่มหน้างี้ซีดเชียวค่ะ”
สุดาเดินเข้ามาในห้องอาหาร หลังจากเดินจะไปปลุกเจ้านายหนุ่ม ถึงได้รู้ ปราณปริยาวดีจัดโต๊ะเสร็จก็ออกไปดู มือแตะตรงหน้าผากก็เห็นด้วยว่าเขาตัวร้อน
ไม่นานคนรถกับคนสวน ก็ถูกเรียกให้มาแบกคนป่วยขึ้นไปนอนบนห้อง ปราณปริยาวดีอยากจะเช็ดเนื้อตัวให้สามีไม่น้อย เพราะเหม็นเหล้าหึ่ง แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง
“ตาหนึ่งไม่สบายเหรอแม่สุ”
พิไลพรรณกับสามีเดินเข้ามาในห้องพอดี สุดาดูเหมือนจะอ่านใจสะใภ้ออกว่ากำลังต้องการอะไร จึงรีบเอ่ยด้วยใบหน้ายิ้มน้อยๆ
“มีไข้ค่ะคุณผู้หญิง นี่สุกับคุณหนึ่งกำลังหาคนเช็ดตัวให้คุณหนึ่งอยู่เลย งั้นระหว่างรออาหารขึ้นโต๊ะ สุจะไปหาอุปกรณ์มาให้นะคะ คุณหนึ่งเราไปกันค่ะ”
- ผู้เขียน
