ไฟล้อมน้ำ

EP 58

เจ้าของร่างอรชรค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้น เมื่อได้เวลาต้องไปหุงหาอาหารให้ยายได้ตักบาตร อันเป็นกิจวัตรประจำวันของยายอยู่แล้ว และทุกครั้งถ้าหลานได้มานอนด้วย

หน้าที่นี้หลานจึงรับไปเพื่อแบ่งเบาภาระยายบ้าง แต่เช้านี้หลานตัดใจผละจากที่นอนยากกว่าทุกวัน เพราะมีวงแขนอบอุ่นของเขาโอบกอดเอาไว้

ริมฝีบางสวยคลี่ยิ้มน้อยๆ ออกโดยอัตโนมัติ เมื่อคิดถึงสัมผัสอันหอมหวานเมื่อคืนวานที่ผ่านมา ความเกลียดชังในหลายๆ การกระทำของเขาไม่รู้มันเหือดแห้งหรือลดน้อยลงตั้งแต่เมื่อไหร่

หรือจะเป็นเพราะความใกล้ชิดสนิทแนบในฐานะเมียกับสองค่ำคืนที่ผ่านมา หรือจะเป็นเพราะความอ่อนโยนจากสัมผัสของเขาที่ผิดแผกไปจากการแสดงออกที่ผ่านๆ มาของเขา

แต่ไม่ว่าจะเพราะอะไร หญิงสาวไม่มีเวลาจะขบคิดนาน เมื่อจำต้องลุกไปจริงๆ ผ้าห่มถูกดึงไปคลุมให้เขาอีกครั้ง ก่อนจะค่อยๆ ย่องเข้าห้องน้ำ แล้วออกจากห้องไปด้วยเสื้อยืดพอดีตัวสีขาว

กับผ้าถุงลายไทยตัดสำเร็จด้วยฝีมือยาย ที่ทำไว้ให้หลานสาวได้ใช้และมั่นใจว่าจะไม่หลุดให้อายคน

ข้าวสวยร้อนๆ ถูกตักใส่ขันเงินไว้ หมูทอด ไข่ต้ม พร้อมน้ำจิ้มรสเด็ดถูกตักใส่ถุงเตรียมไว้ห้าชุด น้ำอีกห้าขวด ทั้งหมดถูกจัดใส่ถาดยกไปวางไว้ให้ยายตรงโต๊ะอาหาร

ไม่นานสองยายหลานก็ไปยืนอยู่หน้าบ้านเรียบร้อยแล้ว พระสงฆ์ต่างให้พรสองยายหลานประสานเสียง ก่อนจะจากไป แล้วรถที่คุ้นตาก็แล่นมาจอดแทนที่

“คุณหนึ่งให้ผมเอาเสื้อผ้ากับคอมมาให้ครับ”

คนรถบอกพร้อมหิ้วกระเป๋ากับสกุบบ์ถุงใส่ชุดทำงานของผู้เป็นสามี

“ไปจัดการเสื้อผ้าให้ผัวเราก่อนเถอะยัยหนึ่ง เดี๋ยวอาหารที่เตรียมไว้ยายจะจัดการต่อเอง”

หลานหันไปมองยายครู่หนึ่ง แล้วก็ยอมหิ้วของตรงเข้าห้องที่ว่างเปล่าไม่มีเขานอนอยู่บนเตียงแล้ว แต่มีเสียงน้ำไหลสู่พื้นแทน ปราณปริยาวดีเอาชุดออกจากสกุ้บบ์มาหนึ่งที่เหลือแขวนไว้ในตู้

ของในกระเป๋าถูกรื้อออกมาวางไว้บนเตียงให้ ไม่ว่าจะเป็นกางเกงใน เนคไท ถุงเท้า ของอื่นๆ เอาไปวางไว้ตู้เครื่องแป้ง ถ้าเดาไม่ผิด ป้าสุคงจะเป็นคนจัดการให้กระมังของถึงได้ครบแบบนี้

“อุ๊ย!!!”

ตกใจสุดขีด เมื่อถูกเจ้าของกายกำยำอุ้มขึ้นแล้วเดินตรงไปวางไว้กับเตียงอย่างรวดเร็ว แล้วเขาก็โน้มกายที่ออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าขนพันท่อนล่างไว้ลงไปหาเรียวปากนุ่มอย่างคนอารมณ์ดี

“ปล่อยค่ะ ฉันจะรีบจัดของให้แล้วออกไปทำมื้อเช้ารอ”

“ถ้าคุณไม่ดิ้นผมก็ใช้เวลาไม่นานหรอก และอย่าเอะอะด้วย ถ้าเสียงดังไปถึงห้องคุณตาขึ้นมาผมไม่รู้ด้วยนะ”

เขาไม่รอช้ารีบก้มลงไปปิดปากนุ่ม ที่กำลังจะเผยอเถียงออกมาทันควัน เจ้าของปากก็เบี่ยงหน้าหนีเขาทันควันเช่นกัน แต่ยังช้ากว่าเสือหนุ่มอยู่มาก ปากนิ่มจึงมีเขาลิ้มลองในที่สุด

“อื้มมมมมมม”

อกอวบก็ถูกก่อกวนในเวลาไล่เลี่ยกัน จนผู้เป็นเจ้าของสั่นสะท้านด้วยความหวาบหวิว ชายผ้าถุงถูกมือชำนาญการดึงขึ้นอย่างรวดเร็ว พอๆ กับการกำจัดแพนตี้ให้พ้นทางก็เป็นไปอย่างว่องไว

เกสรสีชมพูถูกนิ้วเรียวปลุกเร้าจนแตกตื่น แล้วปลดปล่อยความชุ่มชื้นออกมาเชิญชวนตามที่ธรรมชาติสรรสร้างมาไว้ให้

มือใหญ่สบัดปมผ้าขนหนูออกจากเอวอย่างเร่งรีบแล้วประคองกายเต่งตึงเข้าไปเยี่ยมเยือนแหล่งฉ่ำเย็นอย่างทะนุถนอมเจ้าของสถานที่ แต่ไม่นานการกระทำนั้นก็แปรเปลี่ยนเป็นไปอีกแบบ

เมื่อสองเรียวแขนยกขึ้นมาโอบกอด และลูบไล้ไปตามแผ่นหลังบึกบึนเต็มแน่นด้วยกล้ามเนื้อ

พลาธิปรีบใช้มือช้อนบั้นท้ายของกายเพรียวบางขึ้นให้ทาบทับไปกับหมอนใบโต ทำให้มองเห็นเนื้อนวลโดดเด่น จนผู้เป็นเจ้าของอายเหลือจะทน เลยหลับตาหนีไป

ปล่อยให้เขาแนบกายอุ่นไปหาอีกวาระ และไม่ใช่ค่อยเป็นค่อยไปเหมือนครั้งก่อนๆ ทว่าเขากลับเร่งหาจนกายสาวสะดุ้งโหยง

“อ่าส์!!!”

และเผลอส่งเสียงที่ตัวเองก็ไม่คิดว่าจะเอ่ยออกมาได้ พลาธิปยิ้มอย่างพึงใจและทำแบบเดิมอีกครั้งๆ และอีกครั้ง ก่อนจะคว้าสองแขนมารั้งไว้แล้วพากายบึกบึนพุ่งหาอีก จนสองบัวคู่งามสะท้านไหวด้วยแรงปะทะ

และมันก็เป็นแบบนั้นไปเรื่อยๆ จนแผ่นอกอุ่นทรุดฮวบไปหาอีกอกที่เพิ่งหยุดนิ่งได้ไม่กี่วินาที

“ผมไปส่งห้องน้ำ”

เขากระซิบบอกข้างหูเจ้าของร่างที่หายใจรวยริน ก่อนจะหยัดกายขึ้นแล้วช้อนอีกกายตรงไปห้องน้ำ แล้วตัวเองก็ต้องรีบออกมาใส่เสื้อผ้า เพราะมีงานรออยู่มาก ทั้งที่จริงๆ แล้วอยากจะเกงานใจจะขาด

ปราณปริยาวดีออกจากห้องน้ำได้ ก็รีบไปช่วยยายทันที  มื้อเช้านี้คุณตาลุกจากห้องแล้วมานั่งกินที่โต๊ะได้

หลานเขยรีบยกมือไหว้ เมื่อออกมาข้างนอกในชุดเตรียมพร้อม ส่วนหลานสาวก็รีบดูแลทั้งตากับสามีอย่างรู้งาน ไม่ว่าจะเป็นตักข้าวต้มให้ รินน้ำพร้อมกับยาให้

อาหารในจานก็ตักใส่ชามข้าวต้มให้ตา เมื่อรู้ว่าอันไหนเป็นของโปรด แถมยังต้องตักให้สามีด้วย เมื่อมีสายตาของยายจ้องมองอย่างรอคำตอบ

“ผมไปทำงานนะครับคุณตาคุณยาย เย็นๆ ผมจะรีบกลับครับ”

พลาธิปรีบยกมือไหว้ทั้งสอง แล้วประคองมือบางของเมีย ที่มืออีกข้างหิ้วกระเป๋าคอม ลงไปตามบันไดตรงไปหารถอย่างไม่อายสายตาเจ้าของบ้านสักนิด และแก้มนุ่มก็ถูกเขาฉกหอมอย่างไม่เคยมีมาก่อน

จนเจ้าของแก้มยิ้มออกมาอย่างเอียงอาย และยืนมองท้ายคิวห้าแล่นออกไปอย่างรวดเร็ว

ส่วนเจ้าของรถก็ยังคงจ้องมองกระจกหลังไปยังร่างอรชร ในชุดที่เขาไม่คุ้นตาเลย ใจนั้นไม่อยากจากมาเลยให้ตายดิ้น เพราะมันยังติดอยู่กับรสสวาทไม่รู้หาย

และอยากให้เวลางานหมดไปไวๆ จะได้รีบกลับไปกกกอดร่างนุ่มอีก แต่เหมือนฟ้ากลั่นแกล้ง กว่าเวลาแต่ละนาทีจะเดินผ่านพ้นไป ใจเขาก็แทบจะขาดรอนๆ ทีเดียว