EP 34
1135 คำ
“แน่ใจเหรอยัยเอ นังหนึ่งมันสวยไม่เบา แม่เห็นพ่อหนึ่งจ้องมองมันตาไม่กระพริบเลยนะในวันงาน ผู้ชายน่ะอะไรๆ มันก็เปลี่ยนได้ ถ้าได้อยู่ใกล้สาวสวยๆ และยิ่งได้เป็นเมียด้วยแล้ว มีเหรอพ่อหนึ่งจะไม่รักมันเข้าสักวัน”
“รักก็ช่างสิคะคุณแม่ เพราะอีกหน่อยพี่หนึ่งก็คงจะออกลายเจ้าชู้เหมือนคุณลุงแล้วไม่ใช่เหรอคะ คุณแม่บอกเออย่างนี้นะ ก่อนจะให้เอตัดใจเลือกพี่เป้ที่ประวัติไม่มีเรื่องมากชู้หลายเมียมาตั้งแต่บรรพบุรุษ”
“แม่เชื่อว่าอย่างนั้น เชื้อมันจะทิ้งแถวได้ยังไง ดูอย่างน้องชายเราสิ ได้พ่อเราเปี๊ยบ ยังเรียนไม่จบมีแฟนไปกี่คนแล้ว ไหนจะนายภัคพลลูกบ้านน้อยของคุณพาทิศอีก หนีพ่อซะที่ไหน แล้วคิดเหรอว่าพ่อหนึ่งจะไม่เป็นไปด้วย ที่ยังไม่ออกลายก็เพราะมีเอเป็นแฟนอยู่ แต่ตอนนี้ไม่มีใครยกเว้นนังหนึ่ง และยิ่งพ่อหนึ่งไม่ได้ตั้งใจอยากจะได้มันไปเป็นเมียด้วยแล้ว อีกไม่นานหรอกรับรอง นังหนึ่งมันได้วิ่งมาร้องไห้ให้แม่มันกลุ้มใจตายแน่ ทีนี้มันจะได้สำนึกซะบ้าง ว่าหัวอกเมียหลวงน่ะมันเป็นยังไง”
“ดีสมน้ำหน้า ให้มันตายๆ ไปหมดบ้านเลยยิ่งดี เอจะได้สบายตาสบายหู ยิ่งพูดเอยิ่งเกลียดพวกมัน”
“แล้วเอคิดว่าแม่รักพวกมันหรือไง ยิ่งต้องอยู่ใกล้ๆ มัน วันๆ มันคอยแต่สอดส่องบ้านเราว่าทำอะไรใครจะไปไหน ไปทำอะไร หรือพ่อเราซื้ออะไรให้ใครบ้าง ถ้ารู้ปุ๊บมันก็จะไปออดอ้อนให้พ่อเราซื้อให้มันปั๊บ นิสัยอยากได้ของคนอื่น อยากมีเหมือนคนอื่นของมัน แม่ล่ะเกลี๊ยดเกลียด ยิ่งตอนนี้นะมันยิ่งเหลิงว่าตัวได้ลูกเขยรวยมันก็เที่ยวโอ้อวดคนไปทั่ว”
“ให้มันอวดไปเถอะค่ะ รอให้พี่หนึ่งเขี่ยลูกมันทิ้ง แล้วเราค่อยหัวเราะเยาะมันทีหลัง ถ้าพี่หนึ่งจะเป็นอย่างที่คุณแม่คิดไว้ เอว่าคงอีกไม่นานหรอกค่ะ นังหนึ่งจะได้น้ำตาเช็ดหัวเข่า แล้วหอบผ้าหอบผ่อนกลับมาให้แม่มันช่วยเช็ดให้อีกคน เอเชื่ออย่างนั้น”
เพราะในใจนั้นเฝ้าแช่งชักหักกระดูก ให้คนทั้งสองแตกหักเร็วๆ จะได้ไม่ต้องเห็นภาพลูกบ้านน้อยอยู่กับอดีตแฟนให้เจ็บใจเปล่าๆ
ตอนสะใภ้ใหม่
ทว่าความปรารถนาของปิยธิดา นอกจากจะห่างไกลความจริงอยู่มากแล้ว อดีตแฟนยังมีแผนจะทำสวีตให้เจ้าหล่อนได้อิจฉาอีกครั้ง ด้วยการสั่งเลขาฯ หาชุดจัดส่งไปที่บ้าน ให้เมียเตรียมออกงานในคืนนี้ด้วย
สุดาเป็นคนรับไว้แทน เมื่อปราณปริยาวดียังไม่กลับจากทำงาน
“อ้าว! เหรอคะ งั้นนิ้งฝากไว้กับป้าสุก็แล้วกันนะคะ บอกคุณหนึ่งนะคะ ว่าคุณหนึ่งกำชับให้แต่งหน้าทำผมสวยๆ งานนี้มีว่าที่ลูกค้าคุณหนึ่งไปกันหลายคนค่ะ และให้เตรียมชุดทักซิโดไว้ให้คุณหนึ่งด้วยค่ะ หกโมงจะมารับค่ะ”
กัลยาคล้อยหลังไปได้สักพัก สุดาจึงโทรไปบอกปราณปริยาวดี เพราะถ้าขืนรอบอกตอนกลับ คงจะไม่มีเวลาได้เตรียมตัวแน่ และแน่นอนว่าสุดาอ่านน้ำเสียงของคนปลายสายออก ว่าอยากหรือไม่ยากไป แม้เจ้าตัวไม่ได้เอ่ยออกมาก็ตามที
ราวสี่โมงครึ่งปราณปริยาวดีก็มาถึงบ้าน โดยมีไวทินขับมาส่ง ดาริกาก็ตามาด้วย เพื่อช่วยทำผมให้เพราะกลัวจะไม่ทัน
นอกจากจะเป็นนางรำ แล้วยังทำผมเก่งไม่แพ้ช่างมืออาชีพ ด้วยจะต้องทำผมกันเองเวลาออกแสดง ปราณปริยาวดีเองก็มีฝีมือไม่แพ้กัน หากแต่ทำให้ตัวเองไม่ได้ ในกรณีต้องการความประณีต
ปราณปริยาวดีเดินไปขอสุดาพาเพื่อนขึ้นห้อง ด้วยกลัวจะถูกตำหนิ สุดานั้นไม่มีปัญหา แต่ก็แนะให้ไปบอกแม่สามีที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องรับแขกด้วย
“ตามสบาย อยากทำอะไรก็เชิญ เธอเป็นสะใภ้นี่ไม่ใช่นักโทษ ที่จะต้องมาขออนุญาตฉันตลอดเวลา”
ปราณปริยาวดียกมือไหว้แม่สามี ที่ไม่แม้แต่จะเหลือบตามามองแม้จะอยู่ร่วมชายคาเดียวกันย่างเข้าเดือนที่สี่แล้วก็ตาม เอาแต่จ้องแมกกาซีนในมืออยู่เท่านั้น แล้วค่อยๆ ถอยหลังออกจากห้องไป
ไวทินถูกสั่งให้รอในรถ หรือไม่ก็นั่งรอตรงม้าหินใต้ต้นไม้ เพราะปราณปริยาวดีไม่อยากพาเข้าบ้าน กลัวจะถูกตำหนิ
“เฮ้อ! สงสารหนึ่งจริงๆ เลยนะ มาเป็นสะใภ้บ้านนี้น่ะ รวยซะเปล่าแต่หาความสุขไม่ได้ก็ไม่มีประโยชน์หรอกนะเราว่า”
ดาริกาอดบ่นไม่ได้ เมื่อดูชุดแล้วก็รู้ว่าจะทำผมยังไงให้เพื่อนสวยไม่น้อยหน้าใคร
“ช่างเถอะดาอย่าไปสนใจเลย เราก็อยู่ๆ ไป ถึงเวลาเหมาะสม เราก็จะขอหย่าอยู่แล้ว คิดไปก็ปวดหัวเปล่าๆ ถ้ายังทำอะไรไม่ได้ก็ต้องทำใจเท่านั้นล่ะ”
ปราณปริยาวดีไม่อยากเก็บคำเพื่อนมาเป็นอารมณ์ พลอยจะทำให้ไม่สุขใจไปด้วย
“ดีนะที่หนึ่งทำใจได้ เป็นเราคงช้ำใจตายแน่มีผัวมีแม่ผัวแบบนี้”
ดาริกาบ่นไปด้วย มือก็ทำผมไปด้วย เมื่อเห็นว่าทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ดาริกาก็รีบกลับไปหลังจากใช้เวลาแค่ครึ่งชั่วโมง เพราะต้องรีบไปสอนเด็กในตอนเย็น
ปราณปริยาวดีเองก็รีบแต่งหน้าเอง เสร็จแล้วก็คว้าชุดสายเดี่ยวสีน้ำทะเล ตัดเย็นจากผ้าลูกไม้เนื้อดีทั้งตัว ขึ้นมาสวมใส่ และมันก็เข้ากับทรงผมที่ดาริกาเพียงแค่ยีด้านหน้า แล้วหวีเสยทั้งหมดไปด้านหลัง ใช้กิ๊บดำรั้งเหนือท้ายทอยจนแน่น
แล้วจับผมด้านหลังมวยต่ำให้ช่อผมยาวลงไปถึงต้นคอ เก็บปลายมวยด้วยแฮร์พีชก็พร้อมจะออกงานแล้ว
เสียอย่างเดียวไม่มีเครื่องประดับ จะเอาสร้อยเพชรที่ใส่วันแต่งงาน ก็แลจะเวอร์ไปหน่อย ถ้าอยู่บ้านแม่คงจะหาสร้อยเพชรมาให้ใส่แล้ว จะไปเอาก็คงไม่ทัน
- ผู้เขียน
