ตกเย็น…
@Sky house
-พอตเตอร์-
“วันนี้กูคงต้องบันทึกไว้เป็นประวัติศาสตร์ว่ามึงไม่ออกไปล่าเหยื่อ” เสียงเนือย ๆ ที่ดังขึ้นทำให้ผมหันไปมอง ก่อนจะยกกระป๋องเบียร์ขึ้นดื่ม ขณะที่เจ้าของเสียงเมื่อสักครู่จะนั่งลงโซฟาตรงกันข้ามกับผมพร้อมกับหยิบกระป๋องเบียร์ผมไปเปิดดื่มเช่นกัน
“ทำไม กูไม่ได้ออกไปทุกวันสักหน่อย”
“หึ ไปถามชาน่าจะมีบันทึกชีวิตมึงนะว่ามึงออกไปวันไหนบ้าง” แสดงว่ามันรู้มันถึงพูดชื่อน้ำชาออกมา ไอ้เหนือหรือน้ำเหนือมันเป็นเพื่อนผมที่โตมาด้วยกันเพราะพ่อแม่เราเป็นเพื่อนกัน ส่วนน้ำชาก็เป็นน้องของมัน
“กูขอด่าคืน ตอนกูคบกับน้องมึง มึงด่ากูไม่เหลือชิ้นดี แต่ตอนนี้ไอ้ชาติหมา มึงทำน้องกูร้องไห้”
“โถ่ไอ้ควายมึงข่มเหงน้องกูจนเขาหนีไปแล้วมาพาลด่ากู อย่างน้อยกูก็ไม่เคยเอาน้องมึง”
“หึ มึงลองทำดูดิ”
“กูไม่ทำหรอก” ผมตอบออกไปตรง ๆ ทำมันชะงักไปในทันที เอาจริง ๆ เราไม่ควรมีความรู้สึกกับเพื่อนหรื
