“ฉันไม่อยากรู้ระดับความหื่นของพี่หรอก ไม่ต้องเอามาโม้”
“แต่ยังแอบตามส่อง IG พี่นี่นา”
“มือฉันแค่ปัดไปโดนหรอกน่า” คนสวยแก้ต่าง เผลอลืมตามองเขา คนที่สองแก้มยังอยู่ในอุ้งมือของเธอ ไม่มีแสงจากหน้ารถส่องมาให้รำคาญ มีเพียงแสงไฟสลัวเหนือหัว ที่จู่ๆ ก็ดับพึ่บลง “ฟะ..ไฟ...ไฟดับ?”
“ชู่ว์...” เขาหยุดถ้อยวาจาของหล่อนไว้ด้วยการส่งเสียงปราม มีเสียงคนเดินมาทางนี้ แสงสว่างที่ยังสาดอยู่ด้านหน้า เริ่มส่องเข้ามารางๆ ก่อนที่เสียงเหวี่ยงลังโซดาขึ้นเก็บจะดังขึ้นติดกันสองหน
ยุริญดาละมือจากแก้มของแทนไท หัวใจเต้นตึกตักด้วยกลัวว่าพนักงานของร้านจะเข้ามาเห็นพวกเธอเข้า เธออยากออกไปจากตรงนี้ แต่เขาไม่แยแส แถมยังยืนขวางอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหลบ
“อย่าเอาแต่หนีได้ไหม พี่อยากคุยกับเธอนะ”
“แต่ฉันไม่อยากคุย เราไม่มีอะไรต้องคุยกันสักนิด”
คนที่พยายามขอเจรจาเริ่มจะหมดความอดทน หากยุริญดาเลิกประชดแล้วคุยกับเขาดีๆ ป่านนี้เขา
