EP 3/5 ในรถในราก็ไม่เว้น NC++
1072 คำ
ครืดๆ ครืดๆ
เสียงสั่นครืดๆ ช่างกดดันหนุ่มสาวได้ดีแท้ มือของริษาหลุดจากปากของภากร เธอดันอกเขาออกแต่อีกฝ่ายไม่นำพา เขาช้อนแขนใต้ร่างเธอ ดึงเธอขึ้นไปหา เพื่อปรับเปลี่ยนท่วงท่าให้เธอได้อยู่ข้างบน หัวใจเธอยังเต้นแรง ยิ่งตอนที่เธอนั่งคร่อมเขา มีชิ้นส่วนแห่งชายหญิงสวมสอดกอดรัดกันไว้เช่นนี้
ครืดๆ ครืดๆ
“รับสายเถอะ หรือไม่ก็ปิดเครื่องซะ!” เธอสั่งคนที่เอนร่างพิงเบาะ สองมือเธอค้ำอกเขาอยู่ ต้องค้ำมือไว้ท่านี้เพราะไม่รู้จะวางมันไว้ตรงไหนดี
ภากรล้วงมือถือออกมาจากกระเป๋ากางเกง เขาถึงกับครางอย่างเคืองใจเมื่อเห็นว่าเป็นมารดาจริงๆ ที่โทรเข้ามา
“ฉันรับสายตอนนี้ไม่ได้ ฉัน...” เขาอ้าปากค้าง เมื่อการขยับร่างเพียงเล็กน้อยของริษาพาให้เกิดความเสียวสยิวไปทั่วผิวเนื้อ ยิ่งตอนที่หล่อนก้มมองเบื้องล่างแล้วดึงเอาชายชุดเดรสไปกอดไว้ เผยเนินเนื้อนุ่มนูนที่กำลังอ้าอมเอาความใหญ่ยาวแข็งกร้าวไว้จนมิด เขา...ก็แทบจะปามือถือทิ้ง
ครืดๆ ครืดๆ
หมับ!
โทรศัพท์ของภากรถูกแย่งไป พอๆ กับปากเขาที่ถูกหล่อนเอื้อมมือมาปิด ริษาเป็นฝ่ายกดรับสาย ดีแล้ว อย่าให้เขาต้องพูดอะไรกับมารดาตอนนี้เลย
‘ฮัลโหล...’
คนปลายสายส่งเสียงมา ริษาสูบลมหายใจเข้าลึกๆ เพราะเธอกำลังจะโป้ปดคำโต
“เอ่อ...ริษาเองค่ะคุณท่าน”
‘แล้วตากรไปไหน’
มือที่ปิดปากภากรไว้ ต้องเลื่อนมาปิดปากตัวเอง เพราะในขณะที่เธอกำลังแต่งเรื่องโกหกคุณยุภานั้น ลูกชายของคุณยุภากลับกลั่นแกล้งเธอ เขาจับบังคับเอวเธอให้ร่อนส่ายช้าๆ พาความนุ่มอุ่นของกายสาวบดเบียดเสียดสีกับท่อนลำอันแข็งกร้าวแห่งบุรุษ ความเสียวซ่านแล่นพล่านในร่างนี้ พอๆ กับความไม่รักดีที่เธอกำลังทำอยู่
“คุ...คุณกร...เอ่อ...คุยกับช่างค่ะ ระ...รถ รถเรายางแตก”
‘หา!? ได้ยังไง แล้วลูกฉันเป็นอะไรหรือเปล่า”
“เปล่าค่ะ ไม่มีใครเป็นอะไร”
“แล้วไป แล้วเมื่อไหร่จะเปลี่ยนยางเสร็จฮะ’
“อ่า...ไม่แน่ใจนะคะ พอดีเพิ่งจะเริ่ม คงไม่ ‘เสร็จ’ ง่ายๆ ค่ะ...อ๊ะ!” เธอหลุดเสียงครางเมื่อคนข้างล่างจับเอวเธอส่ายวนบนตัวเขาเร็วแรงขึ้นอีก คุณยุภาก็กระไร ถามออกมาได้ว่าเมื่อไหร่จะเสร็จ มันไม่เสร็จตอนนี้หรอกน่า!
คนปลายสายมุ่นคิ้วงุนงงเมื่อได้ยินเสียงประหลาดของริษา
‘เป็นอะไรยะแม่คนนี้’
“อ่า...ยะ...ยุงค่ะ ยุงกัด ยุงตัวโต้เบ้อเร่อเลยค่า” ตอบแล้วต้องเอามือปิดปากตัวเองกั้นเสียงคราง เพราะสองมือของภากรยกบั้นท้ายเธอขึ้นแล้ววางลงแรงๆ ให้ชิ้นส่วนแห่งชายได้กระทบกระแทกสอดแทรกเข้ามา
‘อือๆ รีบๆ เข้าก็แล้วกัน ดูแลตากรให้ฉันด้วย’
“ค่ะ...คุณท่าน เอ่อ...ขอวางสายนะคะ คุณกรเรียกริษาอยู่ข้างนอกค่ะ”
‘อือๆ’
สิ้นเสียงวางสายของคุณยุภา โทรศัพท์ในมือของริษาก็ถูกขว้างทิ้ง มันหล่นลงบนเบาะข้างตัวภากร
“อา...ริษา...ริษา...อ๊า...”
เขาครางกระเส่าเมื่อตัวตนหล่อนโอบรัดร่างเขาจนปวดไปหมด ริษาผลักร่างเขาใส่พนังพิงแรงๆ ก่อนที่หล่อนจะโยกขยับด้วยตัวเอง สะโพกผายกำลังร่อนส่ายบนตัวเขาด้วยลีลาอันเย้ายวนใจ ใครกันช่างสั่งสอน ใครบอกให้ทำแบบนี้ เก่งเหลือเกินริษา
“คุณท่านบอกให้คุณกร เสร็จเร็วๆ”
“ก็ฉัน...ยังไม่อยากเสร็จ อ๊ะ!”
“ไม่สำนึกอีก เราโกหกคุณท่านนะคะ” ว่าทั้งที่ตัวเองยังส่ายสะโพกโยกร่อนบนตัวเขาซ้ำๆ บดเบียดความชุ่มฉ่ำที่ชื้นแฉะด้วยหยาดธาราแห่งปรารถนาเข้ากับความกร้าวแกร่งแห่งชาย มิรู้ว่าหยาดอะไรต่อมิไรผุดซึมไม่หยุดหย่อน รู้แต่ว่ายิ่งเสียวสยิวมากขึ้นเท่าไร บนตักของภากรก็ได้เปียกชุ่มขึ้นเท่านั้น
“อื้อ...คุณกร!” ริษาร้องดังเมื่อเขาจับเธอพลิกลงไปกับเบาะในแนวนอน ขาเธอถูกจับให้แยกออก ปลายเท้าแทบจะยันกับเพดานรถ ท่อนลำอันแข็งแรงนั้นยังปักคาอยู่ที่ส่วนนั้นของเธอ เขาเริ่มส่งแรงเข้าออก เข้าและออกซ้ำๆ แรงๆ แรง! จนเธอหัวสั่นหัวคลอน
บทรักของหนุ่มสาวยังดำเนินต่อไปอย่างเร่าร้อน หยาดเหงื่อจากสองร่างไหลรวมเป็นหนึ่ง เสื้อสูทเนื้อดีของภากรจำต้องถอดทิ้งก่อนที่มันจะชุ่มเหงื่อมากกว่าที่เป็น แล้วไม่กี่นาทีหลังจากนั้น ร่างเปลือยของคนทั้งสองก็ได้สัมผัสกันอย่างถนัดถนี่โดยไม่มีอะไรขวางกั้น ปลายถันของทั้งคู่บดเบียดเสียดสี ก่อให้เกิดความเสียวซ่านไม่แพ้การสวมสอดที่เบื้องล่าง เสียงดังพั่บๆ อันเกิดจากการกระทบกระแทกยังดังอย่างต่อเนื่อง พอๆ กับปากร้อนของเขาที่เพียรดูดดึงผิวเนื้อที่ข้างลำคอของหล่อน
“อา…ดีชะมัด!”
“อย่า...คุณกร เดี๋ยวมันเป็นรอย...อื้อ...”
พออ้าปากบ่นว่า เขาก็จูบลงมาถี่ๆ ราวกับไม่อยากให้เธอส่งเสียงใดๆ ราวกับอยากให้เธอเก็บเสียงไว้เพื่อครวญครางเท่านั้น ฝ่ามือเขาขยุ้มขยำที่พุ่มทรวงของเธอ บางคราวปลายนิ้วแข็งแรงก็บี้ปลายถันเบาๆ ให้เธอได้ร้องระงมเพราะความสยิวอันแสนทรมาน
“อีกนิดริษา อีกแค่...นิดเดียว...อ๊า...”
ภากรพร่ำบอกยามโหมร่างใส่คนที่กำลังหัวสั่นหัวคลอน เขารั้งศีรษะหล่อนขึ้นมาใกล้แล้วจูบปาก จูบแก้ม พรมจูบลงไปทั้งหน้าในเวลาที่ใกล้ถึงจุดแห่งความอิ่มเอม มิมีใครทำได้เหมือนริษาสักคน หากได้เริ่มแล้วละก็ ต้องเป็นชั่วโมงกว่าจะเสร็จสมอารมณ์ใคร่ ทว่าพรหมจรรย์อันนุ่มแน่นของหล่อน กลับบีบรัดตัวตนเขาจนไม่อาจทนไหวอีกต่อไป
“คุณกร...อ๊ะ! คุณกร...”
- ผู้เขียน
