สภาพของคณานางค์ทำให้เขาเชื่อว่าหล่อนจับไข้จริง ๆ ไม่ได้แกล้งทำเหมือนอย่างที่คิด แต่ถึงกระนั้นก็ไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นต้นเหตุ
“ลุกขึ้น! อย่ามานอนตายที่นี่” เสียงตวาดที่ดังขึ้นทำให้คนที่ไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงจะลุกจากเตียงตัดสินใจขยับ แม้ว่ามันยากและสร้างความเจ็บปวดให้เธอทุกครั้งที่ขยับ แต่ก็ยังดีกว่าต้องทนอยู่ตรงนี้ให้คนใจร้ายสาดคำพูดร้าย ๆ ใส่กัน เธอเองก็มีศักดิ์ศรีไม่ได้อะไรจากเขาเลย
“แล้วนั่นจะเดินไปไหน!”
หญิงสาวเลือกที่จะเมินเฉยต่อคำตวาดนั้น เธอเดินเลยผ่านหน้าคนใจร้ายไปแต่ก็ถูกเขากระชากต้นแขนเอาไว้
“ฉันถาม!”
“นางจะไปตายที่ไหนมันก็เรื่องของนาง ปล่อย!” เพราะทนฤทธิ์ความอวดดีของคนตรงหน้าไม่ไหว เขาจึงสะบัดหล่อนออกไปให้พ้นตัว อวดดีขนาดนี้ได้คงไม่ได้เป็นอะไรมาก
“เออดี! จะไปตายที่ไหนก็ไป ไปแล้วไม่ต้องเสนอหน้ามาให้ฉันเห็นอีก” ไ
