ในตอนเช้าคนเข้ามาถามถึงสินค้าราคาหนึ่งหยวนกันเป็นจำนวนมาก
หลี่หยุนฟางจึงประกาศว่าจะทำชุดสินค้าหนึ่งหยวนแบบรายวันจำกัดสิบชุดเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว ต่อไปเธอจะขยายเวลาสินค้าชุดหนึ่งหยวนนี้ออกไปเป็นรายสัปดาห์แทน
เพราะตอนนี้สินค้าเก่าในร้านเริ่มน้อยลงไม่จำเป็นต้องเร่งขายออกไป อีกทั้งสินค้าแบบใหม่ก็ถูกซื้อหาทั้งเงินสดและคูปอง เริ่มขายได้คึกคักแม้ไม่ได้จัดชุดขาย
“แล้วเถ้าแก่น้อยเฉินล่ะ”
“อาเซียนให้ฉันดูร้านแทนค่ะ ป้าจะรับอะไรอย่างอื่นไหมคะ” หญิงสาวถามเมื่ออีกฝ่ายถือสินค้าชุดหนึ่งหยวนไว้ในมือแล้ว
“ได้ยินว่าเธอให้สามีดูแลคุณนายเฉิน ส่วนตัวเองนั่งขายของสบายอยู่ที่นี่หรือ” อีกฝ่ายเหมือนจะรู้อยู่แล้วว่าเฉินเซียนไม่อยู่เพราะอะไร แต่ตั้งใจเข้ามาถามเหมือนจะมาเก็บข้อมูลเอาไปนินทาเสียมากกว่า
ในตอนนั้นที่ร้านชำก็มีลูกค้ากำลังเดินเลือกซื้อของอยู่ พอได้ยินก็เงี่ยหูฟังไปด้วย
หลี่หยุนฟางจึงใช้โอกาสนี้พูดเ
