กู่เหรินเป็นผู้นำในการพูดนินทาชาวบ้าน ไม่ว่าจะเป็นบ้านหลังไหนก็ไม่พ้นคำนินทาของเธอ โดยเฉพาะบ้านสกุลเฉิน และหลี่หยุนฟางคือเหยื่ออันโอชะในการว่ากล่าวนินทานั้น
คนที่รับฟังเองทั้งที่เห็นอยู่เต็มสองตารู้อยู่เต็มอก ว่าหลี่หยุนฟางนั้นขายของที่ร้านและแวะกลับไปช่วยงานบ้านในช่วงแรกๆ
แต่เพราะช่วงหลังโจวชิงหลินเริ่มเดินเองได้แล้วและทำงานบ้านในส่วนนี้ได้ เธอจึงอยู่ร้านอย่างเต็มตัวไม่ได้ขยับไปไหน แม้จะรู้ว่าความจริงคือแบบนี้ แต่เมื่อคนจะนินทารู้แค่ไหนก็ยังหาเรื่องมานินทาจนได้
“เป็นอย่างที่ฉันบอกไหมล่ะ สะใภ้เฉินนั่งอยู่ที่ร้านทั้งวันไม่ทำอะไร ปล่อยให้แม่สามีทำงานบ้าน ล่าสุดฉันเดินผ่านได้ยินคุณนายเฉินพูดกับลูกสะใภ้ว่าจะซักผ้าให้ และจะทำอาหารกลางวันไว้ให้ด้วย แล้วสะใภ้เฉินก็ยังบอกอีกนะว่าวันนี้ตอนเย็นอยากกินอะไร ออกคำสั่งกับแม่สามีได้ขนาดนั้น หากฉันได้ผู้หญิงคนนี้เป็นสะใภ้คงอกแตกตายวันละหลายสิบรอบ” กู่
