EP. 3 : นายไปต่อกับฉันไหม
2117 คำ
พอกินก๋วยเตี๋ยวเสร็จต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันกลับไปพักผ่อน ฉันขับรถมาที่โครงการหมู่บ้านแล้วก็ปิดประตูรั้วของตัวเอง แล้วก็เดินขึ้นมาที่เองนอนของตัวเอง จากนั้นก็พาตัวเองไปอาบน้ำ เปลี่ยนชุดนอนผ้าลื่นๆ แล้วก็ปิดไฟในห้อง จากนั้นภาพตัดไปเลยค่ะ มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่ได้ยินเสียงของนาฬิกาปลุกนี่แหละ จากนั้นฉันก็ลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวไปผับที่นัดกลับเพื่อนไว้
“ใส่สีแดงไปดีกว่า อือหื้อ คือมาดีย์แท้วะ”
ฉันหยิบชุดเดรสสายเดียวผ้ามันๆ แล้วก็โนบราจ่ะ ปิดจุกเอา ความยาวก็เลยเข่าขึ้นมาเล็กน้อย ดัดผมเป็นลอนใหญ่ๆ แต่งหน้า พอเสร็จเรียบร้อยฉันก็หยิบกระเป๋าสีดำของแบรนด์หนึ่งแล้วก็เดินออกมาจากห้อง จากนั้นก็ขับรถมาที่ผับที่มากันประจำ พอขับรถมาถึงหน้าผับก็โทรหาไอ้อาย
{ฮัลโหล ว่ายังไงแม่}
“มึงมาถึงกันยัง”
{มาแล้วๆ กูกำลังจะลงรถ}
“เอ้า กูก็กำลังจะลงจากรถเหมือนกัน”
{คิกๆ เออๆ งั้นเดี๋ยวเจอกันแล้วเดินเข้าไปพร้อมกัน}
“โอเคสาว”
ฉันวางสายแล้วก็ลงจากรถแล้วก็เจอกับไอ้อายพอดี จากนั้นก็จับมือกันแล้วก็พากันเดินเข้ามาในผับ แล้วแสง สี เสียงของผับนี้คือดีมาก มันจะมีโซน VVIP ด้วย แต่ฉันก็นั่งโต๊ะกันแบบปกตินี่แหละ มากินเอาบรรยากาศแล้วเดี๋ยวก็แยกย้าย
“อือหื้อ ก็คือพวกมึงกะจะเอากันให้ตายไปข้างงี้ปะ”
“มันก็ธรรมดาปะแม่”
“คิกๆ แล้วมันก็มีอยู่คนหนึ่ง ที่เหมือนไม่ได้อ่านไลน์กลุ่มของเพื่อน”
“ใครวะ”
“ไอ้เทียนหอมนั่นไง โชว์เอวอย่างเดียว นมแม่งก็มีเยอะแยะไม่เอามาใช้บ้างวะ”
“พรืด คิกๆ”
ฉันหันไปมองไอ้เทียนหอมที่เดินเข้ามาที่โต๊ะพอดี ซึ่งมันไม่ค่อยแต่งตัวเซ็กซี่เท่าไหร่ แต่มันเป็นคนที่แต่งน้อยๆ ก็เซ็กซี่แล้วอะ แต่ไม่ใช่ไม่แต่งเลยนะ ก็มี แต่ถ้ามาผับไอ้เทียนมันก็จะมาแค่นี้แหละ ฉันเลยยิ้มแล้วก็หันมาตอบเพื่อน
“ทำไมอะ มันก็ดูเซ็กซี่จะตาย”
“กูงงว่ะ”
“วงอะไรวะ”
“เราเข้าผับแล้วก็อยู่ด้วยกันมากเกินไปปะวะ เลยไม่มีใครมีผัวสักที”
“เกี่ยวปะ มันไม่มีก็คือไม่มีค่ะแม่ อยู่ลำพังแต่บทจะไม่มีผัวมันก็ไม่มี”
“คิกๆ อิอาย มึงอัดอั้นใช่ไหมกูถาม แล้วพี่หมอมึงล่ะ”
“เออออ อะไรยังไง”
“โอ๊ย อะไรยังไงล่ะ กูไม่ได้คุยกับเขาแล้ว”
ฉันเลิกคิ้วก่อนจะหันไปมองไอ้อายแบบงงๆ อ่อ คือนางไปรักษาหมอนรองกระดูกทับเส้นประสาทแล้วเหมือนจะคุยๆ กัน แต่อะไรยังไงฉันก็ไม่แน่ใจต้องถามไอ้อายมันเอง พวกฉันก็เพิ่งรู้นี่แหละว่านางไม่ได้คุยกับเขาแล้ว แต่เหมือนกามเทพเล่นตลกอะ พอมันพูดจบพี่เขาก็โทรเข้ามาพอดี เพราะมันวางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะก็เลยเห็น
“อือหื้ออออ ไหนบอกว่าเลิกคุยกับเขาแล้วไงสาว แล้วนี่คือ มึงจะบอกว่าเขาโทรผิด”
“คงจะเบลอจนโทรผิดจริงๆ มั้งมึง”
“ฮ่าๆ ไอ้บ้า ห่างที่ไม่ห่างงี้ปะ”
“เขาเพิ่งตื่นมั้ง สองเดือนเพิ่งโทรมา”
“อิอาย อิบ้า มึงรับสายเขาดิ”
“อืมๆ กูคุยกับเขาแป๊บหนึ่ง”
“งั้นเราสั่งอาหารกับเครื่องดื่มกันเถอะ”
“เออๆ มึงสั่งเลยอิปุ้ม เหมือนเดิม”
“โอเคสาว”
ฉันยกมือเรียกพนักงานที่ร้านจากนั้นก็สั่งเครื่องดื่มแล้วก็อาหาร พอสั่งเสร็จเรียบร้อยก็ได้ยินไอ้อายมันถอนหายใจออกมา ฉันเลยถามมันออกไป
“อาย มีอะไรวะ มึงทะเลาะกับพี่เขา”
“เปล่าหรอก เขาบอกให้กูกลับบ้าน ดึกแล้ว ให้กูกลับไปนอน”
“งั้นมึงกลับก็ได้ พวกกูไม่โกรธหรอก”
“เออ ผัวบอกให้กลับก็กลับค่ะ เพื่อนไม่หนี แล้วผัวก็หายาก ไปค่ะสาว”
“ฮึ กูจะไปอะไร กูบอกเขาว่าถ้าเขาจะให้กูกลับก็ให้เขามารับกูไป”
“หญิง จริงบ่นิ”
“จริง แล้วเขาก็ไม่มาหรอก พี่เขาไม่ค่อยว่าง”
“มึงอย่าบอกนะ มึงน้อยใจผัวเพราะผัวไม่ค่อยมีเวลาให้”
“ก็น้อยใจ แต่ไม่ใช่เขาไม่มีเวลา แต่ไอ้ตอนที่เขามีเวลาเขาก็อยากพักไงมึง ซึ่งกูก็เข้าใจ พอเข้าใจก็กลายเป็นเหมือนกูอยู่คนเดียว มันเหมือนไม่มีแฟนอะ แล้วเราจะมีทำไมวะ งอลเขาก็ไม่รู้ กูก็ไม่รู้จะเอายังไงก็เลยห่างออกมา”
“อืม ก็จริงเนาะ ไอ้คำว่าไม่มีเวลาให้นี่ก็ปัญหาใหญ่เหมือนกันเนาะ”
“เออดิ มันด้วยเวลา ด้วยหน้าที่ของเขา หน้าที่ของกู มันเลยแบบ กูก็เลยตัดสินจะหยุด”
“อิอาย แต่กูว่าพี่เขาไม่หยุด”
“อะไรของมึง ชงเหล้ามาค่ะแม่”
ฉันเงยหน้าแล้วก็เห็นแฟนไอ้อายเดินเข้ามาพอดี คือพี่เขาอายุยังไม่เยอะนะ อายุน่าจะประมาณ 28 แต่งานดีมาก ขาวสูง หล่อ งานดี แล้วเขาก็สไตล์พระเอกจีนอะ ฉันเลยหันมาหาไอ้อายแล้วก็ใช้ขาสะกิดมัน คือพี่เขาไม่ค่อยชอบให้มันกินเหล้า แล้วหน้าก็นิ่งมาเลย ต้องช่วยเพื่อนก่อนค่ะ
“อิอาย มึงเอาแก้วกูมา”
“เออๆ มึงเอาแก้วของอิปุ้มมาเลย”
“อะไรของพวกมึงแม่ นั่นไงแก้วพวกมึงอะ”
“อายครับ”
“ไม่ว่างค่ะ มีผัวแล้ว”
“พรืด คิกๆ เอ็นข้อไก่กูเกือบพุ่ง”
“มึงบอกเขาดิ๊ กูมีผัวแล้ว กูไม่ว่าง ตอนนี้ยังไม่รู้จะมีหรือไม่มี แต่ตอนนี้เหมือนจะยังมีอยู่ แต่ทำไมเขารู้จักชื่อกูวะ”
“ก็ผัวมึงมาตามค่ะหญิง หันไปเบิ่ง”
“คิกๆ”
พวกฉันพากันหัวเราะออกมาหลังจากเห็นหน้าไอ้อายที่เหมือนเจอสิ่งมหัศจรรย์อะ แล้วพี่เขาจะเลิกกับมันได้ไง เพราะเขาคลั่งไอ้อายจะตาย พี่เขากับไอ้อายรู้จักกันตั้งแต่เพื่อนอยู่ ม.5 อะ คุยกันมาเรื่อยๆ จนถึงตอนนี้นี่แหละ ตอนนั้นพี่เขายังไม่ได้เป็นนายแพทย์สายนี้โดยตรงนะ เขาเรียนต่ออยู่ แล้วไอ้อายมันก็เพิ่งไปรักษากับพี่เขาเมื่อปีที่แล้ว รู้ละเอียดปะ ไม่ค่อยรู้เท่ากับรู้ทุกอย่างค่ะ คิกๆ คือกลุ่มฉันสนิทกันมาก มีอะไรก็ถึงกันหมด
“พี่หมอ พี่มาได้ยังไงคะ”
“ก็มารับอายกลับบ้านไงครับ”
“งื้ออออ สองเดือนที่หายไปกลับมาแบบนี้ก็ได้เหรอ มาแบบนี้กูอิจฉา อ้าว อิอาย มึงลุกสิ”
“เออ ไปสิ พี่เขามารับมึงอะ”
“ไปๆ”
“พวกมึงรักกูมาก”
“รักสิ ไปค่ะ เกมส์แล้วมึงอะ สามีมารับแล้วค่ะ”
“เออ วันนี้กูกลับก่อน”
“อือหื้อ แม่งกระดกรวดเดียวเลยเหรอมึงอะ”
“เออดิ ต้องใช้พลังเยอะ กูไปแล้วนะ เดี๋ยวยังจะโทรหา”
“เออๆ พี่หมอสวัสดีค่ะ”
“สวัสดีครับ”
“มึงว่ามันจะโสดหรือเปล่าวะ”
ฉันมองไอ้อาบกับพี่หมอก่อนจะละสายตามามองเพื่อนในกลุ่มของตัวเองจากนั้นก็ยกแก้วเหล้าขึ้นแล้วก็วางลงก่อนจะตอบเพื่อนกลับไป
“กูฟันธงเลยค่ะ มันไม่ได้โสดหรอก พี่เขาจับมือมันแน่นขนาดนั้นอะ”
“แต่กูกลัวอารมณ์ไอ้อายอะดิ”
“เมื่อความคิดเห็นไม่ตรงกันการพนันจึงเกิดขึ้น”
“พรืด ไอ้สัสเอ๊ย เหล้าแทบพุ่ง”
“หรือมึงจะไม่ร่วมวงด้วยคะอิแปง”
“จะเหลือเหรอคะ หมื่นหนึ่งค่ะ กูว่าไม่เลิก”
“เออ กูฝั่งเดียวกับอิแปง พี่หมอไม่เลิกหรอก”
“กูว่าไม่แน่ กูว่าอาจจะเลิก เพราะไอ้อายมันก็อารมณ์ร้อน”
“เออ อิแตพูดถูก”
ฉันวางพนันกันเสร็จเรียบร้อยก็นั่งกินเหล้ากันจนได้ที่แล้วอะ ได้ที่คือเต้นจนจะไม่มีสติค่ะ พอเหนื่อยก็พากันมานั่งตั้งสติกันอยู่ที่โต๊ะ หยิบยาดมขึ้นมาดม พอสติเริ่มกลับมาก็ได้ยินเพื่อนฉันพากันพูดขึ้นมา
“เรามาหาอะไรเล่นกันดีก่อนกลับดีกว่า”
“ก็มาดิคะ”
“ฮึ ขวดตามสั่งค่ะ ขวดหมุนไปทางใครคนนั้นต้องทำความสั่ง ทำได้ก็เอาเงินเดิมพันไป”
ฉันยิ้มแล้วก็ยกแก้วเหล้าก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ พอกลืนเหล้าลงคอฉันเลยตอบเพื่อนกลับไปด้วยน้ำเสียงมั่นใจ
“แล้วกูก็จะได้อีกแล้ว”
“กูเกลียดมันได้ไหมวะ”
“ได้ กูอนุญาต ถ้าขวดไปตกที่เขาแบบนี้ต้องจัดหนักให้เขาสักหน่อย”
“บวกค่ะ”
ฟิ้ว พรึ่บ!
“เชี้ย ปากกูคือตัวมารดามาก เดี๋ยวกูปรึกษากันแป๊บหนึ่ง”
ฉันมองขวดที่หมุนมาตกที่ฉันแล้วก็พยักหน้าให้เพื่อนตัวเอง หลังจากนั้นเพื่อนฉันก็กระซิบกันอยู่สักพักก่อนจะหันกลับมาด้วยสีหน้าของคนชนะ แต่พอได้ยินเพื่อนพูดฉันเลยรู้ว่าทำไมเงินเดิมพันถึงแพง
“พวกกูวางเดิมพันหนึ่งแสน ให้มึงไปชวนหนุ่มวิศวะคนนั้นออกจากที่นี่ไปพร้อมมึงให้ได้”
“คิกๆ ถ้าไม่ได้คุณปุ้มก็ต้องวางนะคะ”
ฉันหันไปแล้วก็เห็นว่าเป้าหมายคือผู้ชายที่เจอกันวันนี้ที่มอ คู่กรณีฉันนั่นแหละ แค่นี้เวรกรรมฉันกับเขาก็มากพอแล้วอะ ฉันเลยถอนหายใจออกมาแล้วก็หยิบโทรศัพท์มาโอนเงินไปที่บัญชีของเพื่อน
“ไอ้แปง กูโอนไปบัญชีมึง มึงไปกระจายความเสี่ยงกันเอา กูกลับละ”
“พรืด จิด่วนไปไสวะ มึงบ่สู้ติสาว ลองดูทั่วะ”
“บ่ บ้าชั่ก”
“ฮ่าๆ”
“กูกลับแล้วนะ พรุ่งนี้ว่าจะไลฟ์ขายของ”
“เออๆ”
“โทษนะครับ ชนแก้วหน่อยได้ไหมครับ”
ฉันลุกขึ้นแล้วก็เห็นผู้ชายที่เดินมาหา หน้าตานี่ก็มองออกเลยว่าคิดอะไรยังไง แล้วถ้ารับแก้วคนอื่นในผับฉันไม่กินเด็ดขาดค่ะ แต่จะปฏิเสธแบบแรงเกินอัตรายก็จะรอบด้าน ฉันเลยยิ้มแล้วก็ตอบผู้ชายตรงหน้ากลับไปแบบน่ารักๆ ยังไงมีมิตรก็ยังดีกว่าสร้างศัตรู
“ขอโทษด้วยนะคะพอดีวันนี้มีธุระต่อค่ะ ต้องไปรีบไปโรงพยาบาล เอาไว้ครั้งหน้านะคะ ฉันเป็นลูกค้าประจำที่นี่ค่ะ เดี๋ยวก็เจอกัน วันนี้ขอตัวก่อนนะคะ”
“ครับๆ”
“เฮ้ย ไอ้วี นั่นใช่คู่อริมึงหรือเปล่าวะ ไอ้สัสนั่นที่ก็อปงานมึงอะ”
ผมมองไปที่ผู้ชายคนหนึ่งที่เพื่อนส่งสัญญาณให้หันไปมองแล้วก็เห็นว่ามันใช่ไอ้สัสนั่นจริงๆ ผมเลยพยักหน้าแล้วก็ตอบเพื่อนกลับไปโดยที่สายตาก็มองไปที่ไอ้นั่นนิ่งๆ เพราะผมก็ตามตัวมันมานาน แต่ผู้หญิงที่ไอ้นี่คุยด้วยคือผู้หญิงเจอผมวันนี้ แล้วแต่ละชุดที่ยัยนี่ใส่ แม่ง
“อืม”
“มันสนใจผู้หญิงที่พวกเราเจอนี่หว่า”
“เออ เนื้อคู่ไอ้วีไง”
“แล้วโคตรเสียดายของอะ ถ้าคบกับไอ้สัสนั่นจริงๆ เพราะเชี้ยนั่นแม่งชั่ว”
“แต่กูว่าเขาไม่สนใจหรอก”
“กูกลับละ”
“ห๊ะ มึงกลับเร็วจังวะ”
“กูไปตรวจงาน”
“อ่อ เออๆ”
ฉันยิ้มให้ผู้ชายคนนั้นแล้วก็เดินออกมาจากผับ เพราะเขาก็ดูนิสัยดีอยู่นะ พูดรู้เรื่อง พอฉันเดินมาถึงรถกำลังจะปลดล็อกก็ได้ยินเสียงผู้ชายคนหนึ่งถามขึ้นมา พอหันหน้าไปมองเท่านั้นแหละ
“เธอเป็นอะไรกับไอ้เชี้ยนั่น”
“อุ้ย ของอะไรของนาย”
ผมเลิกคิ้วก่อนจะมองผู้หญิงตรงหน้าที่ถามผมย้ำกลับมาเหมือนเมื่อกี้ไม่ได้ยิน ผมเลยถามออกไปอีกครั้ง
“ฉันถามว่าเธอเป็นอะไรกับไอ้สัสนั่น”
“ไม่ได้เป็นอะไร เขามาทักทายตามปกติ ทำไม นายมีอะไร”
“ไม่มี”
“เอ้า อะไร เดี๋ยว เอ่อออ นายไปต่อกับฉันไหม”
- ผู้เขียน
