“ก็ท่านขู่ว่า...ถ้าฉันร้องโวยวายหรือขัดขืน ท่านชีคจะ...ปล้ำฉัน”
นูรีนตอบด้วยความไม่พอใจ เมื่อนึกถึงเรื่องที่ชีคหนุ่มข่มขู่เธอเอาไว้เมื่อคืน หญิงสาวเริ่มหน้าแดงเมื่อนึกว่าตัวเองพูดในเรื่องที่ไม่สมควรที่จะพูด ใบหน้างามเงยขึ้นแหงนหน้ามองใบหน้าคมที่ก้มลงมามองเธอด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
“แล้วทำไมเมื่อคืนไม่โวยวายล่ะ ปล่อยให้ฉันนอนกอดอยู่ทำไม”
ชายหนุ่มบอกอย่างอารมณ์ดี ยิ่งเห็นใบหน้าแดงระเรื่อ เขาก็ยิ่งรู้สึกว่าเช้านี้นูรีนน่ารักจนเขาแทบทนต่อความปรารถนาที่อยากครอบครองเธอไม่ได้ แต่เขาก็ต้องยับยั้งชั่งใจ เพราะมันยังไม่ถึงเวลาที่จะคิดเรื่องนี้
“คนร้ายกาจ”
นูรีนบ่นอุบอิบ เมื่อเห็นสายตาของเขา เรื่องอะไรที่เธอต้องร้องโวยวาย ในเมื่อเขาขู่เธอเสียน่ากลัว คงไม่มีใครบ้าร้องโวยวาย ทำร้ายเขาจนเธอต้องถูกเขาทำมิดีมิร้ายหรอกนะ เธอไม่ได้โง่ถึงขนาดนั้น
“อะไรนะ ฉันได้ยินไม่ถนัด”
“ท่านชีคปล่อยฉันได้หรือยัง นี่
