“ทำไมต้องโกหกออกไปแบบนั้นด้วยคะ” มือเรียวดึงทึ้งท่อนแขนแกร่งของคนที่ปลีกตัวออกมาด้วยกัน ใบหน้าสะสวยงอง้ำ ไม่ชอบใจที่เขาโกหกออกไปแบบนั้นเลย
“ฟ่างก็เห็นไม่ใช่เหรอครับว่าผู้ชายคนนั้นมองฟ่างด้วยสายตาแบบไหน”
“แบบไหนนี่มันแบบไหน” ถามออกไปพร้อมกับกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ สบตากับคนที่กำลังมองหน้าเธออยู่เหมือนกัน
“ก็ถ้าไม่บอกออกไปแบบนั้น แล้วถ้ามันชอบฟ่างจนคิดจะกำจัดผมเพื่อเอาฟ่างไป แบบนั้นฟ่างจะโอเคเหรอครับ?”
“ไม่” คนบอกพูดเสียงอ่อนลง พร้อมกับส่ายหน้ารัวๆ แทนคำตอบ
“เพราะแบบนี้ไงครับผมเลยต้องบอกออกไปว่าฟ่างท้องอยู่ อย่างน้อยๆ เราก็วางใจได้เลยว่ามันไม่ทำอะไรคนท้องแน่ๆ ผมรู้ว่าฟ่างไม่ได้เต็มใจที่จะเป็นเมียผมอยู่แล้ว”
“…”
“อดทนหน่อยนะครับ ผมจะรีบพาฟ่างออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด จะไม่ปล่อยให้ลำบากนานแน่นอน” ข้าวฟ่างสบตากับคนที่บอกจะไม่ให้เธอต้องลำบากนาน สบตากับสายตาที่จริงจังของเขาเลยจำต้องพยั
