หวังเยี่ยนหลงเลิกคิ้วมองดวงหน้าของเซี่ยฟานแล้วยิ้มร้าย ดึงมือของตนเองกลับมาวางตรงจุดนั้น พยายามจะล่วงล้ำเข้าเขตหวงห้าม ทั้งสองคนต่างใช้แรงของตนเองผลักดันกันไปมา
แต่ก่อนที่เหตุการณ์ในค่ำคืนนั้นจะบานปลายไปมากกว่าเดิม ฤทธิ์ยาที่ผสมกันกับสุราก็รุนแรงมากจนทำให้หวังเยี่ยนหลงเวียนหัวผล็อยหลับไป มือของเขาข้างนั้นจึงยังคงวางค้างอยู่เหนือท้องน้อยของเซี่ยฟานเช่นเดิม ใบหน้าของหวังเยี่ยนหลบฟุบลงที่หน้าอกของเซี่ยฟาน
“คุณชาย” เซี่ยฟานลองเรียกเขาเบา ๆ พอเห็นว่าคุณชายสามไม่ขยับตัวจึงถอนหายใจเฮือกใหญ่ ค่อย ๆ ดันตัวเขาพลิกไปอีกทางแล้วรีบกระโจนหนีไปอีกฝั่งมุมหนึ่งของห้อง ดึงเสื้อผ้าชิ้นนอกที่หลุดรุ่ยมาปกปิดร่างกายท่อนบนของตัวเองแล้วนั่งขดอยู่ในมุมมืด
คืนนั้น เซี่ยฟานไม่กล้าแม้จะหลับตานอน หัวใจเต้นสั่นรัว คิดในใจว่าเขากระทำเช่นนี้คงเพราะเมาสุรา
รุ่งเช้า
หวังเยี่ยนหลงลืมตาตื่นขึ้นมาก็ลืมเรื่องเมื่อคืนวานไป
