เสียงเคาะประตูดังอยู่ด้านนอกสร้างความรำคาญให้คนที่กำลังหาความสุขสมอยู่บนร่างงามหงุดหงิดไม่ใช่น้อยเขาพยายามไม่สนใจและดำเนินบทรักต่อแต่เสียงเคาะก็ดังไม่หยุดหย่อน จนชายหนุ่มต้องตัดสินใจละจากหญิงสาวใต้ร่างคว้าผ้าขนหนูมาพันรอบเอวไม่ลืมลากชายผ้าห่มนวมผืนหนามาคลุมกายเปลือยเปล่าที่เต็มไปด้วยร่องรอยเสน่หาที่เขาเป็นผู้กระทำก่อนจะเดินไปเปิดประตู
“คุณอคิราห์....เอ่อคือ ส้มไปตามหาคุณที่ห้องแต่ไม่มีก็เลยมาหาที่นี่ค่ะ” อพิญญาพยายามเก็บสีหน้าความไม่พอใจไว้มากที่สุดแสร้งยิ้มให้นายหนุ่มอย่างเอาใจ
“กี่โมงแล้ว...” อคิราห์ยังคงสีหน้าเรียบเฉยไม่ยินดียินร้ายกับสาวสวยตรงหน้า
“สิบโมงแล้วค่ะ เรือที่คุณสั่งไว้มาแล้วส้มก็เลยมาตามค่ะ”
“อืม...เธอไปได้แล้วเดี๋ยวฉันจะออกไปเอง” วาจาท่าทางห่างเหินของชายหนุ่มทำเอาหญิงสาวตรงหน้าถึงกับหน้าชาด้วยความผิดหวัง
“ให้ส้มช่วยคุณแต่งตัวนะคะ”
“ไม่ใช่หน้าที่ของเธอ...อย่าแส่”
พูดจบอคิราห์ก็ปิดประตูใส่หน้าเธอปังใหญ่ คนที่ยืนยิ้มค้างหุบปากฉับแทบไม่ทันมือกำเข้าหากันจนเล็บจิกฝ่ามือ อพิญญาแบกความผิดหวังที่จะได้ใกล้ชิดกับเจ้าของโรงแรมหรูหันหลังเดินจากไปด้วยความโกรธกรุ่น เธอรู้จักกับอคิราห์ในช่วงที่โรงแรมแห่งนี้เปิดใหม่ ตอนนั้นเขาเข้ามาดูแลบ่อยเรียกได้ว่ามาแทบจะทุกเดือน ด้วยความอยากได้อยากมีเธอจึงเอาตัวเข้าแลกหวังจะได้เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเขา
อพิญญาจัดได้ว่าเป็นผู้หญิงสวยมากคนหนึ่งจึงไม่ยากที่เธอจะเล่นคิ้วหลิ่วตาจนอคิราห์ที่จัดได้ว่าเป็นเพลย์บอยตัวพ่อเกิดสนใจเข้า หญิงสาวหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะทำให้เขาหลงใหลในเรือนกายจนโงหัวไม่ขึ้น แต่เปล่าเลยถึงแม้จะตกเป็นของเขาครั้งแล้วครั้งเล่าอคิราห์ก็ไม่เคยมีท่าทีว่าจะจริงจังอะไรกับเธอ จนความหวังล่มสลายปรากฏให้เห็นชัดเจนเมื่อชายหนุ่มได้พบกับเพียงอัปสร...และตั้งแต่นั้นมาเขาไม่กลับมาที่นี่อีกเลย
จนถึงเมื่อวานเป็นครั้งแรกในรอบสามปีที่เธอได้เจอคนที่โหยหามาตลอดแต่ก็พบว่าเขามาพร้อมกับผู้หญิงคนใหม่เสียแล้ว
อพิญญารับอาสาดูแลนายหญิงคนใหม่เพื่อเอาหน้าและจะได้อยู่ใกล้ชิดกับเขาด้วย ไม่นึกว่าเมื่อคืนที่เธอกำลังเข้ามาดูความเรียบร้อยให้ห้องณัฏฐนิชจู่ๆ อคิราห์ก็โผล่เข้ามาแล้วกดเธอแนบกับที่นอนกอดก่ายซุกไซ้จนเลือดในกายสาวเดือดพล่าน และณัฏฐนิชตื่นขึ้นมาพบเห็นเหตุการณ์ดังกล่าว
หญิงสาวยังแอบมีความหวังอีกครั้งเพราะดูท่าอคิราห์คงไม่ได้รักหลงใหลอะไรกับนายหญิงคนใหม่มากนัก ไม่อย่างนั้นคงไม่ทำกับเธออย่างนั้นในห้องเมียตัวเองหรอก
วันนี้เธอตื่นตั้งแต่เช้าหวังจะเข้าไปเอาอกเอาใจสานต่อเรื่องเมื่อคืน แต่กลับไม่พบจึงตรงมาที่ห้องนี้และแล้วก็เป็นอย่างที่คิดเมื่อคืนเขาอยู่กับเมียสาวคนใหม่จริงๆ นั่นไม่ร้ายเท่าที่เขาด่าตะคอกเธอเมื่อครู่
เป็นอย่างนี้แล้วอพิญญาก็รู้ตัวเองดีว่าความหวังหลายปีที่ผ่านมาของเธอคงไม่มีวันเป็นจริงไปได้ถึงแม้ไม่มีเพียงอัปสร ก็มีณัฏฐนิช ไม่มีณัฏฐนิชเขาก็คงมีคนอื่นไม่ย้อนกลับมามองของเก่าอย่างเธอหรอก หญิงสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่เดินตรงไปยังเคาน์เตอร์โรงแรมทำหน้าที่ของตนต่อไปละทิ้งความตั้งใจเดิมๆ ไว้กับอดีตเบื้องหลัง