ทาสรักจอมทมิฬ

คลื่นพิศวาส ตอนที่ 2

 นั่นก็เพราะ...กายเธอ ใจเธอต้องการเขา...อยากเป็นของเขาอยากให้เขารักมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว

นี่เป็นครั้งแรกกับการร่วมรักแบบเต็มใจ ไม่มีการบังคับให้สมยอม และดูมันจะให้ความรู้สึกดีกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา กิริยาอาการตอบสนองอย่างไม่ประสาจากคู่สวาทชั่งเร้าอารมณ์ได้ถึงใจเขาจริงๆ อคิราห์สูดปากพ่นลมหายใจหอบถี่ครั้งแล้วครั้งเล่ายามใช้ลิ้นแตะจุดพึงสงวน ซึ่งบัดนี้ได้ผลิตสายธารหอมหวานออกมาไม่ขาดระยะ

ความหอมหวนเฉพาะตัวของสตรีเพศหลอกล่อให้เขาเข้าไปดื่มกินอย่างไม่เหนื่อยหน่าย ภมรหนุ่มกำลังหลงใหลกายนี้อย่างถอนตัวไม่ขึ้น

ความเสียวซ่านที่เพิ่มทวีขึ้นทุกขณะทำให้ณัฏฐนิชเริ่มวางมือจากผ้าปูที่นอนมาลูบไล้ผมหนานุ่มบนศีรษะที่กำลังซุกซอนอยู่กลางลำตัวเธอ กดขึ้นลงตามจังหวะรุกของเขา

“โอ๊ะ...” แล้วจู่ๆ หญิงสาวก็ถูกจับพลิกโดยไม่ทันตั้งตัว กลายเป็นว่าอคิราห์ลงไปนอนอยู่เบื้องล่างมือสองข้างจับตรงโคนขากึ่งสะโพกให้ใจกลางความเป็นสาวอยู่ตรงหน้าใบหน้าคมสันนั้นพอดิบพอดี

หญิงสาวใช้มือค้ำไปด้านหน้าคร่อมเขาโดยอัตโนมัติเพื่อพยุงตัวเองไม่ให้ล้มนั่งทับหน้าเขา ดวงหน้าแดงก่ำสายตาฉ่ำปรือสบมองกับคนเบื้องล่างอย่างเขินอายระคนอยากรู้ว่าเขาจะทำสิ่งใด

อคิราห์จับจ้องใบหน้าแดงซ่านนั้นก่อนจะครางด้วยความเจ็บร้าวช่วงลำตัว สายตาอยากรู้อยากเห็นเต็มไปด้วยความต้องการทำให้เขาเจ็บ...อีกแล้ว      

“อื้อ...” ไม่รอช้ามือใหญ่ขยับสะโพกให้เข้ามาประชิดลิ้นร้ายทำงานอีกครั้งในท่วงท่าใหม่ หญิงสาวอำนวยความสะดวกให้เขาโดยการยกตัวเบาๆ เป็นการช่วยผ่อนแรง นั่นทำให้มือสามารถใช้ประโยชน์อย่างอื่นอีก        

    ชายหนุ่มจับสะโพกกลมกลึงด้วยมือข้างเดียวส่วนอีกข้างถูกนำมาลูบคล้ำเนินเนื้อสาวที่ลิ้นร้ายกำลังรุกราน เม็ดทับทิมถูกขบเม้มและดูดดึงอย่างไม่ปราณีจนบางครั้งเธอต้องขยับหนีด้วยความซ่านเสียวและขยับเข้าหาใหม่อย่างเชื้อเชิญ ยิ่งนิ้วร้ายเริ่มกรีดลากตามร่องหลืบทำงานประสานกับลิ้นด้วยแล้วความรัญจวนใจจึงเกิดขึ้นแก่เธอย่างไม่ต้องบรรยาย

“อ๊ะ...คุณคีม...คุณคีม...” เสียงครางครวญดังแผ่วไม่ขาดปากเมื่อลิ้นชื้นกำลังดุนดันเข้าหาซอกกายสาว หมุนวนและล่วงล้ำเข้าจนสุดโคนลิ้นทั้งที่นิ้วนั้นยังกดเน้นอยู่ตรงเม็ดทับทิม จากนั้นอวัยวะร้ายทั้งสองก็ทำงานสลับกันให้นิ้วร้ายค่อยๆ กรีดลากลงมาด้านล่างแล้วจู่โจมซอกหลืบ ส่วนลิ้นหนาก็ลากไล้ขึ้นด้านบนกดเม้มลากปาดผ่านเม็ดทับทิมหวานนั้นแทน    

อคิราห์จับอารมณ์ของหญิงสาวเบื้องบนได้เป็นอย่างดี ร่างกายที่เกร็งหยัดแอ่นให้เขาสัมผัสอย่างเต็มที่แสดงว่าเธอกำลังปืนป่ายสู่ดวงดาวเสียแล้ว และเขาก็พร้อมจะส่งให้ถึงโดยไม่รอช้า ชายหนุ่มขยับนิ้วถี่รัวหมุนวนและชอนไชสลับกับลิ้นที่ตวัดกวาดทั่วกุหลาบสาว

ณัฏฐนิชกำผ้าเหนือศีรษะชายหนุ่มดึงทึ้งระบายความร้อนรุ่มเต็มที่สะโพกอวบก็ขยับรับกับการรุกรานอย่างรู้งานและแล้วเมื่อทุกอย่างลงตัว...ความสุขที่รอคอยก็อยู่ในกำมือ

“อ๊ะ...คุณ...” อคิราห์กดนิ้วจนให้จมหายไปในซอกกายสาวอย่างหนักหน่วงในจังหวะสุดท้าย มืออีกข้างดันสะโพกกลมกลึงให้อยู่ตรงแผงอกกว้างรองรับการฟุบตัวของเธอ ณัฏฐนิชทิ้งตัวลงตามตำแหน่งที่เขาจัดให้ร่างบางหอบสั่นเทาด้วยความล้าและอ่อนเพลีย ยังมีเสียงครางเบาๆ ดังไม่ขาดระยะ ความสุขสมยังคงติดตรึงเธอมาถึงวินาทีนี้

“หายเหนื่อยรึยัง...ถึงตาฉันบ้าง...” ถามแบบไม่ต้องการคำตอบ อคิราห์พลิกตัวเองให้อยู่ด้านบนอีกครั้ง จับหญิงสาวให้นั่งพิงหัวเตียงโดยใช้หมอนรองหลังไว้ เขานั่งคร่อมตัวเธอใช้สองมือสำรวจเรือนร่างแล้วมาหยุดนวดเฟ้นตรงทรวงอกคู่งาม โน้มใบหน้าเข้าหาซุกไซ้และดื่มกินอย่างหิวกระหายทั้งที่คนตรงหน้ายังอ่อนเปลี้ยและไม่อาจตอบสนองได้อย่างเต็มที่ นอกจากมีเสียงครางฮือได้ยินเป็นระยะยามถูกรุกรานในบางจังหวะที่ถูกเน้นหนัก

 ลิ้นหนาตวัดกวาดไล้ยอดอกอยู่พักใหญ่จนตอนนี้ความร้อนระอุเริ่มมีอุณหภูมิสูงขึ้นตามความต้องการเขาก็จับเธอลากให้นั่งกึ่งนอนพิงกับหมอนใบใหญ่นั้น...คุกเข่าต่อหน้าสายตาฉ่ำปรือ ประกาศก้องความอลังการที่อยู่ในอุ้งมือจนหญิงสาวเบิกตาโพลงอย่างแสนจะอับอายด้วยยังไม่คุ้นชิน

ชายหนุ่มคลานเข่าเข้าหาจนเธอกระเถิบหนีอัตโนมัติด้วยความตื่นกลัว จนกระทั่งความเกรียงไกรนั้นจ่ออยู่ตรงหน้าจึงผันหน้าไปทางอื่นเสีย ใจสาวเต้นโครมครามเหมือนจะหลุดออกมาด้านนอกเมื่อพอจะเดาได้ว่าเขาต้องการอะไร

“อย่าหนี...ทำให้ฉันบ้าง” คางมนถูกจับบีบให้หันมาเผชิญกับแก่นกายตรงหน้า แต่หญิงสาวยังขืนไม่ยอมทำตามใจเขาง่ายๆ มันยากจะทำใจให้ยอมรับแม้จะเคยปฏิบัติมาครั้งหนึ่งแต่นั่นเพราะเธอโดนวางยา มาครั้งนี้ถึงสติสัมปชัญญะจะถูกลวงล่อให้เสพราคะไปมากแล้วก็ตาม แต่ความขัดเขินนั้นก็ยังมีมากอยู่เช่นกัน

“เร็วสิ...ฉันไม่ไหวแล้วนะ...ทำสิณัฏฐนิชทำอย่างที่ฉันทำให้เธอ...”มือหนึ่งกำรอบความเป็นชายของตัวเองส่วนอีกมือก็พยายามจับใบหน้าให้อยู่ในตำแหน่งที่เขาต้องการ อาการต่อต้านของหญิงสาวสร้างความไม่พอใจให้คนที่กำลังเร่าร้อนเต็มกำลังอย่างมาก เขาเริ่มหงุดหงิด เสียอารมณ์และโมโหกับความดื้อดึงนั่น

อคิราห์หมั่นไส้หญิงสาวที่เกิดอยากจะเหนียมอายเอาอีตอนเขาต้องการเต็มที่ เขาจับกายแกร่งถูไถกับใบหน้านวลที่คอยเบี่ยงหลบอย่างบ้าคลั่ง เธอยังไม่ยอมเปิดปากยอมรับเขา แต่ไม่เป็นไร...เขามีวิธีจัดการกับผู้หญิงคนนี้เสมอ

“รับฉันเข้าไปสิณัฏฐนิช...เร็วเข้า...”

“ไม่...อื้อ...ฉัน...ฉันทำไม่ได้...”

“ถ้าทำไม่ได้...ฉันจะให้...ยา เธอ เหมือน วัน นั้น” เสียงห้วนกระเส่านั้นฟังดูน่ากลัว กับสิ่งที่ออกมาจากปากเขาแต่ละคำแทบทำให้หญิงสาวน้ำตาร่วง

ไม่ว่าตอนไหน เวลาไหน อคิราห์ไม่เคยลดละทิ้งลายความเลวของเขาเลย คำว่า ‘ยา’ สร้างความขลาดกลัวกับความทรงจำครั้งก่อนขึ้นมาทันที ถ้าเขาทำอย่างนั้นอีกรับรองว่าเกมรักมันจะไม่หยุดอยู่แค่ครั้งเดียวแน่นอน เผลอๆ เขาอาจจะอุตริกินมันเข้าไปด้วย หรืออาจจะหาวิธีการอื่นมาทรมานให้เธอตายทั้งเป็นมากกว่านี้

อคิราห์ทำสิ่งที่ไม่คาดคิดและต่ำช้าได้อย่างไม่ละอายแก่ใจได้เสมอ นี่เธอต้องยอม…เขาอีกแล้วสินะ

ยอม...เพื่อปกป้องตัวเอง

“...ดีมาก เป็นเด็กดีอย่างนี้ตั้งแต่แรกฉันก็ไม่เสียอารมณ์แล้วหึ หึ หึ” ชายหนุ่มหัวเราะอย่างพอใจเมื่อเห็นใบหน้างามค่อยๆ หันมาตรงๆ แล้วมือเล็กสองข้างก็ยกขึ้นมาจับความแข็งขึงอย่างกล้าๆ กลัวๆ มือเธอเย็นเฉียบและสั่นยามสัมผัสแตะต้องความเป็นชายจนเขาต้องสูดปากครางปล่อยมือตัวเองให้เธอครอบครองอย่างเต็มที่

ณัฏฐนิชมองความแข็งแกร่งตรงหน้าแล้วกลืนน้ำลายลงคอ ไม่ใช่ไม่เคยเห็น ไม่ใช่ไม่เคยแตะต้องแต่นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้เผชิญหน้ากับมันโดยสตินั้นครบถ้วน สิ่งนี้หรือที่มันเข้าไปอยู่ในตัวเธอครั้งแล้วครั้งเล่า มิน่าเธอถึงได้เจ็บปวดแทบแตกเป็นเสี่ยงในครั้งแรกสุด แม้แต่ตอนที่โดนวางยาก็ยังปวดระบมอยู่ไม่ใช่น้อย

ขนาดของมันไม่ได้เหมาะกับร่างกายของเธอสักนิด น้ำลายเหนียวๆ ถูกกลืนลงคออีกครั้งก่อนหญิงสาวจะเก็บความตื่นเต้นกดทับไว้ค่อยๆ โน้มใบหน้าเข้าหาแล้วประทับริมฝีปากตรงปลายสีชมพูนั้นเบาๆ หูเธอได้ยินเสียงครางบ่งบอกถึงความพอใจ ริมฝีปากบางจึงขบเม้มส่วนนั้นไล่ไปเรื่อยอย่างเงอะงะ ใจสาวเสียวปลาบหวิวๆ แม้จะถูกบังคับแต่เธอก็คือปุถุชนที่เพิ่งระเริงราคะมาเมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้า และสิ่งที่กำลังกระทำอยู่ก็กระตุ้นอารมณ์หวามนั้นให้เริ่มก่อตัวขึ้นมาอีกครั้ง

“...รัญ...กินฉันสิ...เร็วเข้า” เสียงสั่นกระเส่ารัวบอกความต้องการของตัวเองให้ผู้ปฏิบัติรับรู้ ซึ่งแน่นอนเธอต้องทำตาม ลิ้นสีชมพูน้อยๆ ค่อยๆ โพล่ออกมาจากกลีบปากบวมเจ่อ

เธอแตะเขา...ใช้มือลูบขึ้นลงตามสัญชาตญาณโดยไม่ต้องมีใครบอก ลิ้นชื้นปาดเลียจนทั่วส่วนปลายแล้วใช้ปากครอบครองส่วนนั้นเข้าไป เสียงครางที่ได้ยินดังชัดเจนขึ้นศีรษะทุยของเธอถูกยึดไว้ด้วยมือหนาเขากดศีรษะเธอและดันตัวเองไปด้านหน้าในขณะเดียวกัน ทำให้เธอต้องต้อนรับกายแกร่งล้ำลึกขึ้นอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง

อุ้งปากที่อ่อนนุ่มขยับบีบรัดแก่นกายและลิ้นน้อยที่อยู่ภายในก็ขยับสัมผัสเล้าโลมอยู่ตลอดเวลา มีบางครั้งที่เธอผลักเขาให้ห่างจากกลางลำตัวเขาเพื่อได้สูดลมหายใจเข้าเต็มปอด หญิงสาวรับรู้ได้ถึงความรู้สึกของเขาจากมือที่ดึงทึ้งศีรษะเธอ เขาเกร็งและกดจนเธอเจ็บ หวังว่าอคิราห์คงไม่ให้เธอปรนนิบัติเขาจนเสร็จสมอย่างที่เขาทำให้เธอหรอกนะ ไม่ได้เห็นแก่ตัวแต่เธอยังไม่พร้อมตอนนี้

“ดีมากรัญ...อา...เก่งมาก...” ชายหนุ่มให้คำชมไม่ขาดปากกับความรัญจวนที่ได้รับ ความแข็งขึงดุนดันอยู่ในอุ้งปากสาวมันเสียวซ่านเกินเปรียบกับสิ่งใด บางครั้งที่เธอลอบกลืนน้ำลายโพรงปากนั้นก็จะบีบตัวเข้าหากันจนคับแน่นคล้ายกำลังโรมรันอยู่ในช่องรักก็ไม่ปาน ผมเผ้าของเธอถูกเขายำขยี้ระบายความเสียวซ่านเสียจนยุ่งเหยิงกระจายไม่เป็นทรง ความเสียวซ่านนี้เพียงพอแล้วที่จะทำให้เขาดำเนินเกมราคะขั้นต่อไป

“พอแล้วเด็กดี...คราวนี้ของจริงแล้วนะ...”

“อุ๊ย...คุณคีมทำ...ทำอะไรคะ” แก่นกายถูกดึงออกอย่างว่องไว และเจ้าของเสียงอุทานก็ถูกจับพลิกหันหลังให้เขาอีกครั้ง ณัฏฐนิชใช้มือและเข่าทั้งสองข้างค้ำกับที่นอนเมื่ออยู่ในท่วงท่าใหม่ เธอยังงงๆ กับสิ่งที่เขาทำแต่แล้วขาทั้งสองข้างก็ถูกแยกออกจากกัน หลังของเธอถูกมือใหญ่กดจนนอนแนบกับที่นอนนุ่ม บั้นท้ายกลมกลึงจึงลอยเด่นอย่างท้าทาย

 อคิราห์ใช้นิ้วร้ายที่แข็งแกร่งของเขาชอนไชเข้าหาซอกกายสาวที่ชุ่มฉ่ำกดเน้นเข้าออกเป็นการนำร่องสร้างความคุ้นชินให้เธอและเพื่อให้ความชื้นนั้นมีมากพอสำหรับรอรับสิ่งแปลกปลอมซึ่งถ้ามันมีน้อยทั้งเธอและเขาจะเจ็บปวดไม่แพ้กัน

“อืม...” นิ้วร้ายถูกถอดออกแล้วความแข็งขึงก็จ่ออยู่แทนที่ ชายหนุ่มถูไถตัวตนกับซอกกายสาว ลากความชุ่มฉ่ำขึ้นลงเบาๆ สร้างความเสียวซ่านให้แก่ทั้งสองร่างเป็นอย่างยิ่ง เสียงครางของทั้งคู่ดังประสานกันบ่งบอกถึงความพร้อมที่มี

“อื้อ...” แม้จะกัดฟันไม่ให้เสียงใสๆ เล็ดลอดแต่ณัฏฐนิชก็ทนไม่ไหวเมื่อสิ่งที่เขาทำมันช่างหรรษาเกินจะทน ความเป็นหญิงของเธอตึงแน่นเมื่อถูกสิ่งแปลกปลอมรุกราน แม้ชายหนุ่มจะค่อยๆ กดดุนดันเข้าไปทีละนิด แต่ด้วยขนาดที่ยังปรับเข้าหากันได้น้อยจึงทำให้เธอปวดหนึบและเสียวปลาบถึงขั้วหัวใจไปพร้อมๆ กัน

เมื่อการล่วงล้ำเข้าไปเกินกว่าครึ่ง อคิราห์ก็เริ่มทนไม่ไหวกับแรงบีบรัดตรงแก่นกาย เขาดันตัวเองครั้งเดียวจนสามารถประสานกายกับหญิงสาวได้แนบสนิท ด้านหน้าเธอยังแนบกับที่นอน ส่วนสะโพกโด่งรับการรุกรานจากเขา

ชายหนุ่มจึงจับต้นขาขาวขยับเข้าหาตัวในขณะที่ตัวเองก็ขยับเข้าหาเธอในจังหวะเดียวกัน การเสียดสีของผนังกายสาวเริ่มถี่ขึ้นเมื่ออารมณ์ของผู้ควบคุมกระเจิดกระเจิง เร่งความเร็วในการจู่โจมจนร่างบางสั่นคลอนไปตามแรงขยับโยก

“...คุณคีม...พอ...รัญ...” ไม่มีแม้แต่ช่องว่างให้หายใจ ณัฏฐนิชหอบฮักจนต้องใช้ปากสูดออกซิเจนแทนจมูก เขารุนแรงขึ้น เร็วขึ้นจนเธอตั้งรับไม่ไหวแล้ว แต่ทุกการขยับเสียดสีของส่วนที่ประสานกันอยู่มันช่างเร้าใจและทำให้เธอเริ่มอยากไขว่คว้าบางสิ่งบางอย่างอีกครั้ง                                       

 อคิราห์ปล่อยมือจากสะโพกผายเมื่อหญิงสาวเริ่มตอบโต้ด้วยการแอ่นสะโพกรับจังหวะการรุก และแรงตอดรัดตรงจุดเชื่อมต่อมีความรุนแรงมาก เขารู้ว่าณัฏฐนิชกำลังโบยบินอีกครั้งและครั้งนี้เขาจะบินเคียงคู่ไปกับเธอ

 ชายหนุ่มโน้มตัวไปด้านหน้ากอดรัดร่างบอบบางเอาไว้ มือที่ประสานด้านหน้ากอบกำทรวงอกอวบแล้วบีบเคล้นอย่างไม่เบามือ นั่นไม่ได้สร้างความเจ็บปวดให้เจ้าของร่างสักนิด มันกลับเร้าใจเพิ่มขึ้นไปอีก เสียงครวญครางไม่เป็นศัพท์ประสานกับเสียงกระทบของเนื้อยามขยับโยกรัวและเร็ว เขาเร่งจังหวะถี่ยิบพร้อมๆ กับเคล้นคลึงสองเต้าอย่างลืมตัว

“อีกนิด...อา...”

“คุณคีม...อืม...” อคิราห์ดันแก่นกายเข้าหาช่องทางรักในครั้งสุดท้ายอย่างหนักหน่วง กดแช่ไว้ให้ผนังสาวตอดรัดรับรู้ความสุขสมของคนใต้ร่าง ก่อนที่ตัวเองจะปลดปล่อยสายธารแห่งเชื้อพันธุ์ใส่โพรงรักของเธอจนสิ้น สองกายที่ยังสอดประสานกันหอบหายใจถี่เหมือนเหนื่อยกับการวิ่งระยะทางหลายกิโลเมตร

คนตัวใหญ่ทิ้งตัวลงด้านข้างโดยยังคงกอดหญิงสาวและดึงลงไปนอนตะแคงติดกัน ส่วนเชื่อมประสานยังคงอยู่ และเมื่อการหายใจเข้าสู่ภาวะปกติอคิราห์จึงถอดถอนตัวตนออกจากความอุ่นร้อนที่โอบอุ้มเขาไว้

ร่างเล็กยังคงอยู่ในอ้อมกอด เธอคงเหนื่อยล้ามากจากบทรักครั้งนี้ เหนื่อยกระทั่งเขาจับให้อยู่ท่าไหนยังไงก็ไม่ขัดขืนตอบโต้ ตัวอ่อนปวกเปียกหายใจเบาหวิวอยู่ในกรงแขนเขา ชายหนุ่มกระตุกยิ้มร้ายมุมปากอย่างไม่อาจคาดเดาความคิด สะใจ...สาแก่ใจหรือสมน้ำหน้ากับการเป็นผู้ชนะที่สามารถบงการผู้หญิงคนหนึ่งได้ทุกอย่าง

“หลับซะ...ตื่นมาจะให้รางวัล” เสียงนั้นลอยเข้าหูเหมือนกับฝัน หญิงสาวรับรู้ถึงแรงกอดรัดที่แน่นขึ้นผ้าห่มถูกดึงมาคลุมร่าง ความอบอุ่นที่เธอไม่เคยได้รับกำลังโอบกอดเธออยู่ ณัฏฐนิชยิ้มอย่างเป็นสุข แต่มันก็ทำให้เธออุ่นใจอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน

ความอ่อนเพลียกำลังขับกล่อมให้เธอหลับใหลในอ้อมแขนที่เต็มไปด้วยหอกหนาม...ของเจ้าชาย