“กรี๊ดดดด!!!” เสียงปืนดังสนั่นพร้อมๆ กับเสียงกรีดร้องด้วยความตกใจของณัฏฐนิชซึ่งบัดนี้ได้ลงไปนั่งหมอบอยู่กับพื้นเพราะหวาดกลัวเหลือเกินกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
เจ็ตสกีเร่งความเร็วขับเข้ามาใกล้ทุกขณะ แม้ระยะห่างจะยังหลายเมตรอยู่แต่ก็ถือว่าอยู่ในเขตอันตราย ชายหนุ่มพยายามสุดฝีมือในการขับเรือเลี่ยงการตามล่ารวมถึงวิถีกระสุนที่ยิงใส่เป็นระยะหวังปลิดชีพเขา แต่ด้วยขนาดของสปีดโบ๊ทที่ไม่เล็กนักทำให้ลำบากในการหลบหนีและเขาต้องหาวิธีอื่นเพื่อให้รอด “เธอมาขับเรือแทนฉันก่อน...” เขาหันมาบอกกับหญิงสาวที่นั่งคุดคู้ตัวสั่นและเธอมองเขาอย่างงงๆ
“ขับเป็นไหม” หญิงสาวส่ายหน้าเป็นคำตอบ อคิราห์เริ่มหงุดหงิดเท่าทวีคูน การที่ต้องหันมองเพื่อจะพูดคุยกันเธอแล้วต้องคอยดูทางในขณะเดียวกันซ้ำต้องระวังคอยหลบการถูกโจมตีอีกมันไม่ใช่เรื่องสนุกที
