“เตรียมการเดินทาง ข้าตั้งใจออกไปรับฝ่าบาทด้วยตัวเอง”
“พระนางงง…. จะออกไปรับทำไมเจ้าค่ะในเมื่อฝ่าบาทกำลังเดินทางมาที่นี่”
“ข้าจะได้ไปร่วมแสดงความยินดีกับฝ่าบาทเรื่องฮองเฮาแล้วอีกอย่างเป็นการให้เกียรติฮองเฮา เพราะข้ามาอาศัยในวังหลวงไร้ซึ่งตำแหน่งใดๆ มีสิ่งใดที่ตอบแทนบุญคุณฝ่าบาทหรือทำให้ฝ่าบาทสบายใจบ้างก็ควรจะทำ”
สาวใช้พยักหน้าทั้งๆ ที่ไม่ค่อยเข้าใจการกระทำของเมิ่งเม่ยนัก มีเพียงเมิ่งเม่ยเท่านั้นที่เข้าใจว่าทำไปเพื่อ ฮองเฮาคนนั้นนางได้รู้ว่า ฝ่าบาทมีเมิ่งเม่ยอยู่ก่อนแล้ว ร้อยหญิงพันนางไม่มีใครยอมหรือไม่หวาดระแวงหากว่าคนที่แต่งด้วยมีหญิงอื่นอยู่ก่อนแล้ว
หลันเล่อปวดไปทั้งตัวอีกทั้งยังรู้สึกว่าคงจะป่วยไข้เสียแล้ว ทั้งจามทั้งไอไม่หยุด ในเมื่อแอบเทยาทิ้งไปเสียหนึ่งถ้วย ต้าหมิงคุนก้าวขาเข้ามาในกระโจม แม้จะพยายามขยับตัวจากแท่นนอน ทว่ากลับรู้สึกหนึกอึ้ง ปวดศีรษะอย่างแรง
“ได้เวลา เดินทางแล้ว
