ส่วนน้ำอิงแค่เห็นหน้าคนเป็นแม่ เด็กหญิงก็โผเข้าหา
“น้ำอิงหิวจังค่ะมามี้ มามี้ไปซื้อข้าวกล่องมาให้น้ำอิงหรือยังคะ”
กุลนิดาดึงน้ำอิงเข้ามาสวมกอดไม่อยากให้ลูกสาวติดข้าวกล่องจึงพยายามเลี่ยงอาหารแช่แข็งและพัฒนาฝีมือทำอาหารให้ดีขึ้น มือบางลูบเรือนผม ใช้มือสางผมที่ฟูฟ่องให้เรียบร้อยขึ้นกว่าเดิม
“หิวมากละสิ มามี้กำลังจะทำไข่ตุ๋นให้แต่พอดีแก๊สบ้านเราหมด แต่ตอนนี้เปลี่ยนแก๊สแล้ว เดี๋ยวมามี้รีบทำให้กินนะคะ”
“มามี้จะทำอาหารให้น้ำอิงกินเองเหรอคะ!”
“ทำไมเหรอคะ”
คนทำอาหารไม่อร่อยรู้ตัวว่าลูกไม่ติดรสมือ แต่จะปล่อยให้ติดข้าวกล่องจากร้านสะดวกซื้อไปจนโตก็ไม่ได้ ช่วงหลังๆ มานี้ หลังจากฝึกทำตามคลิปบ่อยๆ มันก็พอกินได้นะ กุลนิดามุ่นคิ้วแต่มองสีหน้าหนักใจของลูกสาวแล้วเอ่ย
“เอาเป็นข้าวผัดหมูดีไหมคะ”
ใบหน้าน่ารักมีแววตื่นกลัว ก่อนจะชักสีหน้าเหมือนอยากตื่นจากฝันร้าย แม่หนูตัวกลมจอมเกรียนรีบส่ายหน้าระรัว
“
